Ένδειξη για Πεγκιντερφερόνη βήτα-1α
| Κωδικός | I-273643 |
|---|---|
| Φύλο | Χωρίς διάκριση φύλου |
| Ηλικία | Μόνο ενήλικες (18 ετών - 65 ετών) |
| Πρόθεση | Θεραπευτική πρόθεση |
Αγωγές
Για την ένδειξη αυτή, η βιβλιογραφία αναφέρει τις εξής αγωγές:
μόνο ενήλικες (18 ετών - 65 ετών) – 63 ug την Ημέρα 0, 94 ug την Ημέρα 14, 125 ug την Ημέρα 28 και μετέπειτα 125 ug κάθε 2 εβδομάδες
| 63 ug την Ημέρα 0, 94 ug την Ημέρα 14, 125 ug την Ημέρα 28 και μετέπειτα 125 ug κάθε 2 εβδομάδες | |||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Χορήγηση | Σχήμα A: Υποδόρια, 63 μικρογραμμάρια πεγκιντερφερόνη βήτα-1α, εφάπαξ, για χρονική διάρκεια 14 ημέρες. Στη συνέχεια, υποδόρια, 94 μικρογραμμάρια πεγκιντερφερόνη βήτα-1α, εφάπαξ, για χρονική διάρκεια 14 ημέρες. Στη συνέχεια, υποδόρια, 125 μικρογραμμάρια πεγκιντερφερόνη βήτα-1α, μία φορά κάθε 14 ημέρες. Σχήμα B: Ενδομυϊκά, 63 μικρογραμμάρια πεγκιντερφερόνη βήτα-1α, εφάπαξ, για χρονική διάρκεια 14 ημέρες. Στη συνέχεια, ενδομυϊκά, 94 μικρογραμμάρια πεγκιντερφερόνη βήτα-1α, εφάπαξ, για χρονική διάρκεια 14 ημέρες. Στη συνέχεια, ενδομυϊκά, 125 μικρογραμμάρια πεγκιντερφερόνη βήτα-1α, μία φορά κάθε 14 ημέρες. |
||||||||||||||||||||||||||||||||
| Λεπτομερής περιγραφή |
Η συνιστώμενη δόση είναι 125 μικρογραμμάρια, χορηγούμενα με υποδόρια ή ενδομυϊκή ένεση κάθε 2 εβδομάδες (14 ημέρες). Έναρξη αγωγήςΣυνιστάται, γενικά, οι ασθενείς να ξεκινούν την υποδόρια ή την ενδομυϊκή αγωγή με 63 μικρογραμμάρια κατά τη δόση 1 (την ημέρα 0), να αυξάνουν σε 94 μικρογραμμάρια κατά τη δόση 2 (την ημέρα 14), να επιτυγχάνουν την πλήρη δόση των 125 μικρογραμμαρίων κατά τη δόση 3 (την ημέρα 28) και να συνεχίζουν με την πλήρη δόση (125 μικρογραμμάρια) κάθε 2 εβδομάδες (14 ημέρες) από εκεί και έπειτα (βλ. Πίνακα 1α για την υποδόρια χρήση ή Πίνακα 1β για την ενδομυϊκή χρήση). Υποδόρια οδόςΔιατίθεται μια συσκευασία έναρξης που περιέχει τις πρώτες 2 δόσεις (63 μικρογραμμάρια και 94 μικρογραμμάρια). Πίνακας 1α. Σχήμα τιτλοποίησης κατά την έναρξη μέσω της υποδόριας οδού:
* Δόση χορηγούμενη κάθε 2 εβδομάδες (14 ημέρες) Ενδομυϊκή οδόςΜια συσκευασία χορήγησης δόσης περιέχει την πλήρη δόση των 125 μικρογραμμαρίων σε 1 προγεμισμένη σύριγγα. Τα εξαρτήματα τιτλοποίησης, που έχουν σχεδιαστεί για χρήση με την προγεμισμένη σύριγγα έχουν ως σκοπό τον περιορισμό της δόσης που χορηγείται στα 63 μικρογραμμάρια [δόση 1 (½ της δόσης), κίτρινο εξάρτημα τιτλοποίησης] και στα 94 μικρογραμμάρια [δόση 2 (¾ της δόσης), μωβ εξάρτημα τιτλοποίησης], για την ημέρα 0 και την ημέρα 14 αντίστοιχα. Κάθε εξάρτημα τιτλοποίησης θα πρέπει να χρησιμοποιείται μία φορά και κατόπιν να απορρίπτεται μαζί με το υπόλοιπο φαρμακευτικό προϊόν που έχει απομείνει. Οι ασθενείς θα πρέπει να χρησιμοποιούν την πλήρη δόση των 125 μικρογραμμαρίων (δεν απαιτείται εξάρτημα) από την ημέρα 28 και μετά (χορήγηση δόσης κάθε 14 ημέρες). Πίνακας 1β. Σχήμα τιτλοποίησης κατά την έναρξη μέσω της ενδομυϊκής οδού:
* Δόση χορηγούμενη κάθε 2 εβδομάδες (14 ημέρες) Η τιτλοποίηση της δόσης κατά την έναρξη της αγωγής μπορεί να βοηθήσει στη μείωση των συμπτωμάτων που προσομοιάζουν με γρίπη, τα οποία μπορεί να παρουσιαστούν κατά την έναρξη της αγωγής με ιντερφερόνες. Προφυλακτική και ταυτόχρονη χρήση αντιφλεγμονωδών, αναλγητικών και/ή αντιπυρετικών αγωγών μπορεί να αποτρέψει ή να μειώσει την εμφάνιση συμπτωμάτων που προσομοιάζουν με γρίπη και τα οποία παρουσιάζονται μερικές φορές κατά τη διάρκεια θεραπείας με ιντερφερόνη. Η εναλλαγή μεταξύ της υποδόριας και της ενδομυϊκής οδού χορήγησης και αντίστροφα δεν έχει μελετηθεί. Βάσει της βιοϊσοδυναμίας που έχει καταδειχθεί μεταξύ των δύο οδών χορήγησης, δεν αναμένεται ότι θα απαιτηθεί τιτλοποίηση της δόσης σε περίπτωση εναλλαγής μεταξύ υποδόριας και ενδομυϊκής χορήγησης ή αντίστροφα. Εάν παραλειφθεί μία δόση, θα πρέπει να χορηγηθεί το συντομότερο δυνατόν.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ιδιαιτερότητες δοσολογίας |
Οι ασθενείς θα πρέπει να λαμβάνουν συμβουλές να εναλλάσσουν τα σημεία των υποδόριων ή των ενδομυϊκών ενέσεων κάθε δύο εβδομάδες. Τα συνήθη σημεία των υποδόριων ενέσεων περιλαμβάνουν την κοιλιά, το βραχίονα και το μηρό. Το σύνηθες σημείο της ενδομυϊκής ένεσης είναι ο μηρός. |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Δραστική ουσία
Η πεγκιντερφερόνη βήτα-1α είναι μια ιντερφερόνη βήτα-1α συζευγμένη με ένα μεμονωμένο, γραμμικό μόριο μεθοξυ-πολυ(αιθυλενογλυκόλης) 20 kDa στην άλφα-αμινομάδα του αμινοτελικού αμινοξικού καταλοίπου. Δεν είναι γνωστός ο ακριβής μηχανισμός δράσης της πεγκιντερφερόνης βήτα-1α στην σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ). Η πεγκιντερφερόνη βήτα-1α προσδένεται στον υποδοχέα ιντερφερόνης τύπου Ι στην επιφάνεια των κυττάρων και ενεργοποιεί μια ακολουθία ενδοκυττάριων συμβάντων που οδηγούν σε ρύθμιση της γονιδιακής έκφρασης που ανταποκρίνεται στην ιντερφερόνη.
Αποποίηση ευθυνών: Έχουν γίνει όλες οι προσπάθειες για να εξασφαλιστεί ότι οι πληροφορίες που παρέχονται είναι ακριβείς, ενημερωμένες και πλήρεις, αλλά δεν δίνεται καμία εγγύηση για τον σκοπό αυτό. Η εμφάνιση ένδειξης ή αγωγής για μια νόσο ή ένα σύμπτωμα σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να ερμηνευθεί ως υπόδειξη ότι η αγωγή είναι αποτελεσματική ή κατάλληλη για κάθε συγκεκριμένο ασθενή. Η απουσία μιας ένδειξης ή αγωγής για μια νόσο ή ένα σύμπτωμα σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να αποκλείει την ύπαρξη άλλων κατάλληλων ουσιών και αγωγών. Η Ergobyte Πληροφορική Α.Ε. δεν αναλαμβάνει καμία ευθύνη για οποιαδήποτε πτυχή της υγειονομικής περίθαλψης παρέχεται με τη βοήθεια των πληροφοριών που η ίδια παρέχει.