Eκτός από τις βενζοδιαζεπίνες, οι αζαπυρόνες (αζασπιροδεκαδιόνες), με πρότυπη ουσία τη βουσπιρόνη, χρησιμοποιούνται στη θεραπεία του άγχους. Δρουν δια μέσου ενίσχυσης των προσυναπτικών (5-HT1A) υποδοχέων της σεροτονίνης και εξομάλυνσης της σεροτονινεργικής συναπτικής μεταβίβασης. H βουσπιρόνη έχει ως ένδειξη τη γενικευμένη αγχώδη διαταραχή. Σε σύγκριση με τις βενζοδιαζεπίνες η κατασταλτική της επίδραση, η επίδραση στην εγρήγορση, η αλληλεπίδραση με το οινόπνευμα και τα άλλα κατασταλτικά του ΚΝΣ και η πρόκληση εξάρτησης δεν παρουσιάζονται σε σημαντικό βαθμό. Tο αγχολυτικό της αποτέλεσμα εμφανίζεται μετά 1-2 εβδομάδες και φθάνει στο μέγιστο μετά 4-6 εβδομάδες. Δεν ενδείκνυται για άμεση αγχόλυση, αλλά συνιστάται για μακρόχρονη χορήγηση και αποτελεί κατάλληλη, εναλλακτική θεραπεία σε ασθενείς με ιστορικό εξάρτησης και αλκοολισμού. Δεν αποτρέπει τα στερητικά συμπτώματα μετά τη διακοπή των βενζοδιαζεπινών και γιαυτό, κατά την αντικατάστασή τους με βουσπιρόνη, θα πρέπει η βενζοδιαζεπίνη να διακόπτεται προοδευτικά.
Στη γενικευμένη αγχώδη διαταραχή χορηγούνται επίσης ορισμένα αντικαταθλιπτικά (βλ. 04.04 ) και η ουσία πρεγκαμπαλίνη (βλ. 04.05 ).
Τέλος στην αντιμετώπιση ορισμένων περιπτώσεων άγχους έχουν χρησιμοποιηθεί ο β-αποκλειστής προπρανολόλης και το αντιισταμινικό υδροξυζίνη.
Περιεχόμενα κεφαλαίου
- 04.01.01.02.01 Βουσπιρόνη υδροχλωρική (Buspirone Hydrochloride)
- 04.01.01.02.02 Προπρανολόλη υδροχλωρική (Propranolol Hydrochloride)
- 04.01.01.02.03 Υδροξυζίνη υδροχλωρική (Hydroxyzine Hydrochloride)