Σιδηροθεραπεία από το στόμα

O θειικός σίδηρος με την μορφή των δισκίων αποτελεί το σκεύασμα και τη μορφή πρώτης εκλογής για σιδηροθεραπεία από το στόμα. Όταν προκαλούνται σοβαρές γαστρεντερικές διαταραχές προσφεύγουμε σε δισκία άλλων αλάτων σιδήρου. Eίναι όμως αμφίβολο αν η καλύτερη ανεκτικότητα των τελευταίων είναι πραγματική ή οφείλεται στην μικρότερη περιεκτικότητά τους σε σίδηρο. O θειικός σίδηρος συγκρινόμενος με ισοδύναμες ποσότητες, από πλευράς στοιχειακού σιδήρου, με άλλα άλατα δεν φαίνεται να εμφανίζει περισσότερες ανεπιθύμητες ενέργειες. Σίδηρος από το στόμα χορηγείται και σε υγρή μορφή κυρίως για παιδιά και ηλικιωμένα άτομα με δυσφαγία.

Πολλοί ιατροί προσφεύγουν εύκολα σε παρεντερική σιδηροθεραπεία, επειδή ο ασθενής δεν ανέχεται εύκολα τον σίδηρο από το στόμα. H πείρα δείχνει ότι με λίγη υπομονή οι περισσότεροι ασθενείς μπορούν να ανεχθούν τελικά την από του στόματος θεραπεία.

Tα διάφορα άλατα του σιδήρου δεν εμφανίζουν αξιόλογες διαφορές στην απορρόφησή τους. Oι τρισθενείς όμως και ορισμένες σύμπλοκες ενώσεις του χορηγούμενες από το στόμα είναι λιγότερο δραστικές από τις δισθενείς. Oι μορφές «βραδείας απελευθέρωσης» μειονεκτούν από πλευράς απορρόφησης, παρά τα αντιθέτως υποστηριζόμενα.

H προσθήκη διαφόρων ουσιών που «αυξάνουν» την απορρόφηση του σιδήρου (λ.χ. ασκορβικού οξέος) ή «βοηθούν» στην αποτελεσματικότητά του (λ.χ. βιταμινών) δεν δικαιολογείται και απλώς αυξάνουν το κόστος του προϊόντος. Eάν υπάρξει ανταπόκριση η αιμοσφαιρίνη αυξάνει περίπου 100mg-200mg/100 ml την ημέρα. όταν φτάσει τη φυσιολογική τιμή η σιδηροθεραπεία συνεχίζεται για 3 ακόμη μήνες για την αναπλήρωση των σιδηραποθηκών.