Ομάδα ATC: L03AB Ιντερφερόνες

Η ιντερφερόνη άλφα 2b (interferon alpha-2b) παράγεται με τεχνικές ανασυνδυασμού του DNA ασκεί τις κυτταρικές της δράσεις κατόπιν σύνδεσής της με ειδικούς μεμβρανικούς υποδοχείς πάνω στην κυτταρική επιφάνεια. Σε μελέτες που έγιναν με συστήματα καλλιεργειών από ζωϊκά και ανθρώπινα κύτταρα καθώς και με ξενομοσχεύματα ανθρωπίνων όγκων σε πειραματόζωα αποδείχθηκε ότι η ανασυνδυασμένη ιντερφερόνη άλφα-2b εμφανίζει ανασταλτική επί του κυτταρικού πολλαπλασιασμού, αντινεοπλασματική δράση και σημαντική ανοσοτροποποιητική δράση in vitro.

Η ιντερφερόνη αλφακόνη 1 (interferon alfacon 1) είναι μία ανασυνδυασμένη, υβριδική πρωτεΐνη που προκύπτει από διαφορετικό συνδυασμό της αλληλουχίας των αμινοξέων της ιντερφερόνης άλφα. Η ιντερφερόνη αλφακόνη 1 δεν επιδρά άμεσα εναντίον του ιού της ηπατίτιδας C, αλλά συνδεόμενη με επιφανειακούς, κυτταρικούς υποδοχείς ιντερφερόνης μπορεί να προκαλέσει πλειοτροπικές τις βιολογικές αποκρίσεις που περιλαμβάνουν αντι-ιική δράση, αντιπολλαπλασιαστικές και ανοσορυθμιστικές επιπτώσεις, ρύθμιση των επιφανειακών αντιγόνων μείζον ιστοσυμβατότητας (HLA τάξης I και τάξης II), καθώς και ρύθμιση της έκφρασης των κυτταροκινών.

Η ιντερφερόνη βήτα-1α (interferon beta-1a) ασκεί τις βιολογικές δράσεις της συνδεόμενη με ειδικούς υποδοχείς στην επιφάνεια των ανθρώπινων κυττάρων. Αυτή η σύνδεση “πυροδοτεί” μία σύνθετη αλληλουχία από ενδοκυτταρικά συμβάντα, τα οποία καταλήγουν στην έκφραση των πολυάριθμων επαγόμενων από την ιντερφερόνη γονιδιακών προϊόντων και δεικτών. Δεν είναι γνωστό κατά πόσον ο μηχανισμός δράσης της ιντερφερόνης βήτα-1α στη σκλήρυνση κατά πλάκας ακολουθεί την ίδια οδό όπως η βιολογική δράση διότι η παθοφυσιολογία της σκλήρυνσης κατά πλάκας δεν έχει καθορισθεί επαρκώς.

Η ιντερφερόνη βήτα-1b (interferon beta 1b) διαθέτει δράση τόσο αντιιική όσο και ανοσορυθμιστική. Οι μηχανισμοί, μέσω των οποίων η ιντερφερόνη βήτα-1b ασκεί τη δράση της στην πολλαπλή σκλήρυνση, δεν έχουν ακόμη κατανοηθεί πλήρως. Ωστόσο είναι γνωστό ότι οι βιολογικές ιδιότητες απάντησης-τροποποίησης της ιντερφερόνης βήτα-1b πραγματοποιούνται διαμέσου των αλληλεπιδράσεων με ειδικούς κυτταρικούς υποδοχείς, οι οποίοι βρίσκονται στην επιφάνεια ανθρώπινων κυττάρων.

Πιθανολογείται ότι η ιντερφερόνη γάμμα-1β (interferon gamma-1b) αυξάνει την κυτταροτοξικότητά των μακροφάγων μακροφάγων ενισχύοντας την ενεργοποίηση των μακροφάγων του αναπνευστικού συστήματος δια της δημιουργίας τοξικών μεταβολιτών οξυγόνου που παρεμβαίνουν στην εξόντωση των ενδοκυτταρίων μικροοργανισμών.

Η πεγκιντερφερόνη βήτα-1α είναι μια ιντερφερόνη βήτα-1α συζευγμένη με ένα μεμονωμένο, γραμμικό μόριο μεθοξυ-πολυ(αιθυλενογλυκόλης) 20 kDa στην άλφα-αμινομάδα του αμινοτελικού αμινοξικού καταλοίπου. Δεν είναι γνωστός ο ακριβής μηχανισμός δράσης της πεγκιντερφερόνης βήτα-1α στην σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ). Η πεγκιντερφερόνη βήτα-1α προσδένεται στον υποδοχέα ιντερφερόνης τύπου Ι στην επιφάνεια των κυττάρων και ενεργοποιεί μια ακολουθία ενδοκυττάριων συμβάντων που οδηγούν σε ρύθμιση της γονιδιακής έκφρασης που ανταποκρίνεται στην ιντερφερόνη.

Η πεγκιντερφερόνη άλφα-2α είναι μια πεγκυλιωμένη ιντερφερόνη άλφα-2α και έχει in vitro τις τυπικές αντιικές και αντιπολλαπλασιαστικές δραστηριότητες της ιντερφερόνης άλφα-2α. Η πεγκιντερφερόνη άλφα-2α ενδείκνυται για τη θεραπεία της ηπατίτιδας Β και C.

Η πεγκιντερφερόνη άλφα-2β είναι μια ομοιοπολική σύζευξη της ανασυνδυασμένης ιντερφερόνης άλφα-2β με μονομεθόξυ πολυαιθυλενογλυκόλη. Αν και ο ακριβής μηχανισμός αντιιικής δράσης της ανασυνδυασμένης ιντερφερόνης άλφα-2β δεν είναι γνωστός, φαίνεται να μεταβάλει τον μεταβολισμό των κυττάρων του ξενιστή. Αυτή η δράση καταστέλλει την αντιγραφή των ιών ή, εάν η αντιγραφή γίνεται, οι απόγονοι ιοί αδυνατούν να αποχωρήσουν από το κύτταρο.

Η ροπεγκιντερφερόνη άλφα-2β είναι μια ανασυνδυασμένη ιντερφερόνη άλφα-2β συζευγμένη με δίκλωνο μόριο mPEG με βαθμό υποκατάστασης 1 mole πολυμερούς/mole πρωτεΐνης. Η ιντερφερόνη άλφα ανήκει στις ιντερφερόνες τύπου Ι, που εκδηλώνουν την κυτταρική τους συμπεριφορά με δέσμευση σε ειδικό διαμεβρανικό υποδοχέα που ονομάζεται υποδοχέας ιντερφερόνης άλφα (IFNAR). Η δέσμευση στον υποδοχέα IFNAR εκκινεί μια αλληλουχία μεταγωγής σήματος, κατά την οποία ενεργοποιούνται διάφορες κινάσες, και ιδιαιτέρως η κινάση Janus 1 (JAK1) και η τυροσινοκινάση 2 (TYK2), και οι πρωτεΐνες μορφοτροπέα σήματος και ενεργοποίησης της μεταγραφής (STAT). Έχει αποδειχθεί ότι η ιντερφερόνη άλφα έχει ανασταλτική δράση στον πολλαπλασιασμό των αιμοποιητικών και ινοβλαστικών πρόδρομων κυττάρων του μυελού, και ανταγωνίζεται τη δράση των αυξητικών παραγόντων και άλλων κυτοκινών που συμμετέχουν στην ανάπτυξη μυελοΐνωσης. Αυτές οι δράσεις ενδέχεται να συμβάλλουν στα θεραπευτικά αποτελέσματα της ιντερφερόνης άλφα στην ιδιοπαθή πολυκυτταραιμία.