Αντιμικροβιακά φάρμακα στόματος και φάρυγγα

Oι συχνότερες παθήσεις του στοματοφάρυγγα είναι η αμυγδαλίτιδα και φαρυγγίτιδα, που προκαλούνται από ιούς ή μικρόβια, κυρίως στρεπτοκόκκους ή σταφυλοκόκκους. Σε ιογενείς λοιμώξεις τα αντιμικροβιακά δεν έχουν θέση. Αντίθετα, σε στρεπτοκοκκικές ή σταφυλοκοκκικές λοιμώξεις απαιτείται η χορήγηση από τη συστηματική οδό αντιμικροβιακών με φάρμακο εκλογής την πενικιλλίνη και εναλλακτικώς αυτά της ομάδας των μακρολιδίων σε άτομα αλλεργικά στην πενικιλλίνη (βλ. κεφ. 05.01.01 & 05.01.07 ) για 10 ημέρες.

Η φουσαφουνγκίνη είναι ένα τοπικώς δρων αντιμικροβιακό χορηγούμενο ως συμπληρωματική της συστηματικής, τοπική αντιμικροβιακή αγωγή των παθήσεων των ανώτερων αναπνευστικών οδών.

Για την οξεία ελκωτική ουλίτιδα (λοίμωξη του Vincent) χορηγείται τινιδαζόλη από τη συστηματική οδό (βλ. κεφ. 05.01.16 ). Στη χρόνια περιοδοντική νόσο χορηγείται δοξυκυκλίνη από τη συστηματική οδό (βλ. κεφ. 05.01.10 ) ή σε μορφή γέλης για τα ούλα. Στην υποτροπιάζουσα περιοδοντίτιδα χορηγείται μετρονιδαζόλη ως οδοντική γέλη.

Mυκητιασικές στοματίτιδες (συνήθως μονιλιάσεις) αναπτύσσονται συχνά μετά από χορήγηση αντιμικροβιακών ευρέος φάσματος ή κυτταροστατικών φαρμάκων ή κορτικοστεροειδών. Στις περισσότερες περιπτώσεις υποχωρούν με τη διακοπή των υπευθύνων φαρμάκων. Στις περισσότερο επίμονες περιπτώσεις μπορεί να χορηγηθούν τοπικώς μικοναζόλη, νυστατίνη ή διάλυμα ιώδους της γεντιανής 1% ή συστηματικώς ιτρακοναζόλη ή φλουκοναζόλη* (βλ. κεφ. 05.02 ).

Aπλές ερπητικές στοματίτιδες μπορεί να ανταποκριθούν ικανοποιητικά σε στοματοπλύσεις με αντισηπτικά (βλ. 12.03.03 ) και παράλληλη χορήγηση αναλγητικών. Σε περιπτώσεις έντονης ερπητικής στοματίτιδας είναι αναγκαία η χορήγηση ακυκλοβίρης (βλ. κεφ. 05.03.01 ).