PLAQUENIL F.C.TAB 200MG/TAB BTx30(BLIST3x10)

Γενικά

• Πριν την έναρξη μακροχρόνιας θεραπείας, και οι δύο οφθαλμοί πρέπει να εξετασθούν με προσεκτική οφθαλμοσκόπηση για έλεγχο της οπτικής οξύτητας, του οπτικού πεδίου και της οπτικής αντίληψης χρωμάτων, και με βυθοσκόπηση. Κατόπιν, η εξέταση θα πρέπει να επαναλαμβάνεται τουλάχιστον κάθε χρόνο.
• Η τοξική επίδραση στον αμφιβληστροειδή εξαρτάται από τη δοσολογία. Ο κίνδυνος αμφιβληστροειδοπάθειας είναι μικρός με ημερήσιες δόσεις μέχρι 6,5 mg/kg βάρους σώματος. Υπέρβαση της συνιστώμενης ημερήσιας δόσης προκαλεί άμεση αύξηση του κινδύνου τοξικότητας στον αμφιβληστροειδή.

Αυτή η εξέταση θα πρέπει να γίνεται πιο συχνά ανάλογα με τον ασθενή, στις κατωτέρω περιπτώσεις:

• Ημερήσια δόση που υπερβαίνει τα 6,5 mg/kg ιδανικού βάρους σώματος. Το απόλυτο βάρος σώματος χρησιμοποιούμενο σαν οδηγός για τη δοσολογία, μπορεί να οδηγήσει σε υπερδοσολογία στους παχύσαρκους.
• Νεφρική ανεπάρκεια.
• Αθροιστική δόση μεγαλύτερη των 200 g.
• Ηλικιωμένοι.
• Μειωμένη οπτική οξύτητα.

Εάν παρουσιασθεί κάποια οπτική διαταραχή (οπτική οξύτητα, οπτική αντίληψη χρωμάτων...) η χορήγηση του φάρμακου θα πρέπει να σταματήσει αμέσως και οι ασθενείς θα πρέπει να παρακολουθούνται στενά για πιθανή επιδείνωση. Αλλαγές του αμφιβληστροειδούς (και οπτικές ανωμαλίες) μπορεί να εμφανισθούν ακόμα και μετά τη διακοπή της θεραπείας (βλ. παράγραφο 4.8).

• Αυτοκτονική συμπεριφορά έχει αναφερθεί σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις σε ασθενείς υπό αγωγή με υδροξυχλωροκίνη.
• Μπορεί να παρουσιαστούν εξωπυραμιδικές διαταραχές με το Plaquenil.
• Έχουν αναφερθεί περιστατικά μυοκαρδιοπάθειας που οδήγησαν σε καρδιακή ανεπάρκεια, σε ορισμένες περιπτώσεις με θανατηφόρο έκβαση, σε ασθενείς που λάμβαναν Plaquenil. Συστήνεται κλινική παρακολούθηση για σημεία και συμπτώματα μυοκαρδιοπάθειας και εάν αναπτυχθεί μυοκαρδιοπάθεια το Plaquenil θα πρέπει να διακόπεται. Η χρόνια τοξικότητα θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη όταν διαταραχές αγωγιμότητας (σκελικός αποκλεισμός/κολποκοιλιακός καρδιακός αποκλεισμός) καθώς και υπερτροφία και των δύο κοιλίων έχουν διαγνωστεί.
• Η υδροξυχλωροκίνη έχει καταδειχθεί ότι προκαλεί σοβαρή υπογλυκαιμία συμπεριλαμβανομένης της απώλειας συνείδησης, που μπορεί να είναι απειλητική για τη ζωή σε ασθενείς που έλαβαν θεραπεία με ή χωρίς αντιδιαβητικά φάρμακα. Οι ασθενείς που λαμβάνουν υδροξυχλωροκίνη θα πρέπει να προειδοποιούνται για τον κίνδυνο υπογλυκαιμίας και τα σχετιζόμενα κλινικά σημεία και συμπτώματα. Σε ασθενείς που παρουσιάζουν κλινικά συμπτώματα που υποδηλώνουν υπογλυκαιμία, κατά τη διάρκεια της θεραπείας με υδροξυχλωροκίνη, πρέπει να ελέγχονται τα επίπεδα σακχάρου του αίματός τους και να αναθεωρείται η αγωγή τους αναλόγως.
• Προσεκτική παρακολούθηση των ασθενών με ηπατική ή νεφρική βλάβη, στους οποίους η μείωση της δοσολογίας μπορεί να είναι αναγκαία, καθώς επίσης και εκείνων που παίρνουν φάρμακα τα οποία είναι γνωστό ότι επηρεάζουν τη λειτουργία αυτών των οργάνων.
• Αν και ο κίνδυνος καταστολής του μυελού των οστών είναι μικρός, συνιστάται περιοδική εξέταση αίματος, καθώς έχουν αναφερθεί διαταραχές του αιμοποιητικού όπως αναιμία, απλαστική αναιμία, ακοκκιοκυτταραιμία, ελάττωση των λευκοκυττάρων και θρομβοπενία. Εάν παρουσιαστεί κάποια διαταραχή πρέπει να διακοπεί η χορήγηση του φαρμάκου. Σπανίως, έχουν υπάρξει αναφορές καταστολής του μυελού των οστών. Έχουν αναφερθεί διαταραχές του αιμοποιητικού όπως αναιμία, απλαστική αναιμία, ακοκκιοκυτταραιμία, ελάττωση των λευκοκυττάρων και θρομβοπενία.
• Προσεκτική παρακολούθηση επίσης των ασθενών με γαστρεντερικές, νευρολογικές ή αιματολογικές διαταραχές, αυτών που έχουν ευαισθησία στην κινίνη, και ανεπάρκεια G-6PD, πορφυρία και ψωρίαση.
• Σε ασθενείς που υπόκεινται σε θεραπεία μακράς διάρκειας συνιστώνται πλήρεις περιοδικές εξετάσεις αίματος και η υδροξυχλωροκίνη θα πρέπει να διακοπεί αν παρουσιασθούν διαταραχές.
• Τα μικρά παιδιά είναι ιδιαιτέρως ευαίσθητα στις τοξικές επιδράσεις των 4-αμινοκινολινών για το λόγο αυτό οι ασθενείς θα πρέπει να ειδοποιούνται ώστε να φυλάσσουν το φάρμακο μακριά από τα παιδιά.
• Όλοι οι ασθενείς που υπόκεινται σε θεραπεία μακράς διάρκειας θα πρέπει να υποβάλλονται σε περιοδικό έλεγχο της λειτουργίας του μυοσκελετικού συστήματος και των τενόντιων αντανακλαστικών. Εάν παρουσιασθεί αδυναμία, το φάρμακο θα πρέπει να διακοπεί.
• Λόγω της περιεχόμενης λακτόζης, οι ασθενείς με σπάνια κληρονομικά προβλήματα δυσανεξίας στη γαλακτόζη, έλλειψη λακτάσης Lapp ή κακή απορρόφηση γλυκόζης-γαλακτόζης δεν πρέπει να πάρουν αυτό το φάρμακο.

Ελονοσία

Η υδροξυχλωροκίνη δεν είναι αποτελεσματική έναντι των ανθεκτικών στη χλωροκίνη στελεχών του P. falciparum, και δεν είναι ενεργή έναντι των μορφών του P. vivax, P. ovale και P.malariae που βρίσκονται έξω από τα ερυθροκύτταρα και επομένως ούτε προλαμβάνει τη λοίμωξη από αυτούς τους μικροοργανισμούς όταν χορηγείται προφυλακτικά, ούτε προλαμβάνει την υποτροπή της λοίμωξης από αυτούς τους μικροοργανισμούς.

Δεν εφαρμόζεται.

Οι παρακάτω CIOMS συχνότητες εμφάνισης χρησιμοποιούνται κατά περίπτωση: πολύ συχνές (≥10%), συχνές (≥1 έως <10%), óχι συχνές (≥0,1 έως <1%), σπάνιες (≥0,01 έως <0,1%), πολύ σπάνιες (<0,01%), μη γνωστές (δεν μπορούν να εκτιμηθούν με βάση τα διαθέσιμα δεδομένα).

Διαταραχές του αιμοποιητικού και του λεμφικού συστήματος

Μη γνωστές: Καταστολή του μυελού των οστών, αναιμία, απλαστική αναιμία, ακοκκιοκυτταραιμία, λευκοπενία, θρομβοπενία

Διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος

Μη γνωστές: Κνίδωση, αγγειοοίδημα, βρογχόσπασμος

Διαταραχές του μεταβολισμού και της θρέψης

Συχνές: Ανορεξία.

Μη γνωστές: Υπογλυκαιμία (βλ. παράγραφο 4.4)

Η υδροξυχλωροκίνη μπορεί να επιδεινώσει την πορφυρία.

Ψυχιατρικές διαταραχές

Συχνές: ασταθές συναίσθημα

Όχι συχνές: Νευρικότητα

Μη γνωστές: Ψύχωση, αυτοκτονική συμπεριφορά

Διαταραχές του νευρικού συστήματος

Συχνές: Κεφαλαλγία

Όχι συχνές: Ζάλη

Μη γνωστές: Σπασμοί, έχουν αναφερθεί με αυτή την κατηγορία φαρμάκων.

Eξωπυραμιδικές διαταραχές όπως δυστονία, δυσκινησία, τρόμος.

Οφθαλμικές διαταραχές

Συχνές: Θάμβος όρασης οφειλόμενο σε διαταραχές της προσαρμοστικότητας το οποίο είναι δοσοεξαρτώμενο και αναστρέψιμο.

Όχι συχνές: Αμφιβληστροειδοπάθεια με αλλοίωση της χρώσης και ελάττωση του οπτικού πεδίου. Στα αρχικά στάδια είναι αναστρέψιμη με τη διακοπή της υδροξυχλωροκίνης. Εάν αφεθεί να εξελιχθεί μπορεί να αποτελέσει παράγοντα δυσμενούς πρόγνωσης ακόμα και μετά τη διακοπή της θεραπείας.

Ασθενείς με αλλοιώσεις του αμφιβληστροειδούς μπορεί να είναι αρχικά ασυμπτωματικοί, ή μπορεί να εμφανίζουν όραση με σκοτώματα με παρακεντρικά ή περικεντρικά δακτυλιοειδή, κροταφικά σκοτώματα και μη φυσιολογική οπτική αντίληψη χρωμάτων.

Έχουν αναφερθεί αλλοιώσεις του κερατοειδούς που περιλαμβάνουν οίδημα και θολερότητα. Αυτές είναι είτε ασυμπτωματικές ή μπορεί να προκαλέσουν διαταραχές όπως φωτεινό στέφανο, θάμβος όρασης ή φωτοφοβία. Είναι συνήθως παροδικές ή αναστρέψιμες με τη διακοπή της θεραπείας.

Μη γνωστές: Περιστατικά ωχροπάθειας και εκφύλισης της ωχράς κηλίδας έχουν αναφερθεί και μπορεί να είναι μη αναστρέψιμα.

Διαταραχές του ωτός και του λαβυρίνθου συστήματος

Όχι συχνές: Ίλιγγος, εμβοές

Μη γνωστές: Κώφωση

Καρδιακές διαταραχές

Μη γνωστές: Μυοκαρδιοπάθεια που μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακή ανεπάρκεια και σε ορισμένες περιπτώσεις με θανατηφόρο έκβαση (βλ. παράγραφο 4.4 και 4.9)

Θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη χρόνια τοξικότητα όταν ανευρίσκονται διαταραχές αγωγιμότητας (αποκλεισμός σκέλους/κολποκοιλιακός αποκλεισμός), καθώς επίσης υπερτροφία και των δύο κοιλιών. Η διακοπή του φαρμάκου μπορεί να οδηγήσει σε ανάρρωση.

Διαταραχές του γαστρεντερικού

Πολύ συχνές: Κοιλιακό άλγος, ναυτία

Συχνές: Διάρροια, εμετός

Αυτά τα φαινόμενα συνήθως εξαφανίζονται αμέσως με τη μείωση της δόσης ή τη διακοπή της θεραπείας.

Διαταραχές του ήπατος και των χοληφόρων

Όχι συχνές: Μη φυσιολογικές δοκιμασίες ηπατικής λειτουργίας

Μη γνωστές: Κεραυνοβόλος ηπατική ανεπάρκεια

Διαταραχές του δέρματος και του υποδόριου ιστού

Συχνές: Δερματικά εξανθήματα, κνησμός

Όχι συχνές: Διαταραχές μελάγχρωσης στο δέρμα και στο βλεννογόνο, αποχρωματισμός του τριχωτού της κεφαλής, αλωπεκία

Αυτές συνήθως υποχωρούν αμέσως με τη διακοπή της θεραπείας.

Μη γνωστές: Φυσαλιδώδη εξανθήματα, συμπεριλαμβανομένων, περιπτώσεων πολύμορφου ερυθήματος, συνδρόμου Stevens-Johnson και τοξικής επιδερμικής νεκρόλυσης, Σύνδρομο υπερευαισθησίας με ηωσινοφιλία και συστηματικά συμπτώματα (DRESS syndrome), φωτοευαισθησία, αποφολιδωτική δερματίτιδα, οξεία γενικευμένη εξανθηματική φλυκταίνωση (AGEP).

H οξεία γενικευμένη εξανθηματική φλυκταίνωση (AGEP) θα πρέπει να διαχωριστεί από την ψωρίαση, αν και η υδροξυχλωροκίνη μπορεί να επιταχύνει την εμφάνιση ψωρίασης. Μπορεί να συνδυασθεί με πυρετό και υπερλευκοκυττάρωση. Η έκβαση είναι συνήθως ευνοϊκή μετά τη διακοπή του φαρμάκου.

Διαταραχές του μυοσκελετικού συστήματος και του συνδετικού ιστού

Όχι συχνές: Διαταραχές αισθητικοκινητικότητας

Μη γνωστές: Μυοπάθεια των σκελετικών μυών ή νευρομυοπάθεια που οδηγούν σε προοδευτική αδυναμία και ατροφία των εγγύς μυϊκών ομάδων

Η μυοπάθεια μπορεί να είναι αναστρέψιμη μετά τη διακοπή του φαρμάκου, αλλά για την ανάρρωση μπορεί να απαιτηθούν πολλοί μήνες.

Καταστολή των τενόντιων αντανακλαστικών και μη φυσιολογικές δοκιμασίες νευρικής αγωγιμότητας.

Αναφορά πιθανολογούμενων ανεπιθύμητων ενεργειών

Η αναφορά πιθανολογούμενων ανεπιθύμητων ενεργειών μετά από τη χορήγηση άδειας κυκλοφορίας του φαρμακευτικού προϊόντος είναι σημαντική. Επιτρέπει τη συνεχή παρακολούθηση της σχέσης οφέλους-κινδύνου του φαρμακευτικού προϊόντος. Ζητείται από τους επαγγελματίες υγείας να αναφέρουν οποιεσδήποτε πιθανολογούμενες ανεπιθύμητες ενέργειες μέσω του εθνικού συστήματος αναφοράς: Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων, Μεσογείων 284, GR-15562, Χολαργός, Αθήνα, Τηλ: +30 21 32040380/337, Φαξ: +30 21 06549585, Ιστότοπος: http://www.eof.gr.

• Η σύγχρονη χορήγηση υδροξυχλωροκίνης με διγοξίνη μπορεί να προκαλέσει αύξηση των επιπέδων της διγοξίνης στον ορό. Τα επίπεδα της διγοξίνης στον ορό θα πρέπει να παρακολουθούνται στενά σε ασθενείς που λαμβάνουν συγχορηγούμενη θεραπεία.
• Επειδή η υδροξυχλωροκίνη μπορεί να ενισχύσει τα αποτέλεσματα της υπογλυκαιμικής αγωγής, μπορεί να χρειαστεί να μειωθούν οι δόσεις της ινσουλίνης ή των αντιδιαβητικών φαρμάκων.

Η αλοφαντρίνη παρατείνει το διάστημα QT και δεν θα πρέπει να χορηγείται με άλλα φάρμακα που έχουν τη δυνατότητα να επάγουν καρδιακές αρρυθμίες, συμπεριλαμβανομένης της υδροξυχλωροκίνης.

Επίσης, μπορεί να υπάρχει αυξημένος κίνδυνος επαγωγής κοιλιακής αρρυθμίας, εάν η υδροξυχλωροκίνη χρησιμοποιείται ταυτόχρονα με άλλα αρρυθμιογόνα φάρμακα, όπως η αμιωδαρόνη και η μοξιφλοξασίνη.

Αναφέρθηκε αύξηση των επιπέδων κυκλοσπορίνης στο πλάσμα όταν συγχορηγήθηκαν κυκλοσπορίνη και υδροξυχλωροκίνη.

Η υδροξυχλωροκίνη μπορεί να χαμηλώσει τον ουδό των σπασμών. Η συγχορήγηση υδροξυχλωροκίνης με άλλα ανθελονοσιακά που είναι γνωστό ότι χαμηλώνουν τον ουδό των σπασμών (π.χ. μεφλοκίνη) μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο σπασμών.

Επιπλέον, η δραστικότητα των αντιεπιληπτικών φαρμάκων μπορεί να επηρεαστεί εάν συγχορηγούνται με υδροξυχλωροκίνη.

Σε μονής δόσης μελέτη αλληλεπίδρασης, η χλωροκίνη έχει αναφερθεί ότι μειώνει τη βιοδιαθεσιμότητα της πραζικουαντέλης. Δεν είναι γνωστό εάν υπάρχει παρόμοια επίδραση όταν συγχορηγούνται η υδροξυχλωροκίνη και η πραζικουαντέλη. Κατ΄επέκταση λόγω των ομοιοτήτων στη δομή και στις φαρμακοκινητικές παραμέτρους μεταξύ της υδροξυχλωροκίνης και της χλωροκίνης, μία παρόμοια επίδραση μπορεί να αναμένεται για τη υδροξυχλωροκίνη.

Υπάρχει ο θεωρητικός κίνδυνος αναστολής της δραστικότητας της ενδοκυτταρικής α-γαλακτοσιδάσης όταν η υδροξυχλωροκίνη συγχορηγείται με αγαλσιδάση.

Η hydroxychloroquine sulphate μπορεί να προκαλέσει αντιδράσεις αλληλεπίδρασης με τις ουσίες που είναι γνωστό ότι προκαλούνται με την χλωροκίνη, παρότι δεν υπάρχουν ειδικές αναφορές.

Σε αυτές περιλαμβάνονται: ενίσχυση του αποκλεισμού στην νευρομυική συμβολή από αμινογλυκοσίδες, αναστολή του μεταβολισμού της από τη σιμετιδίνη που μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση της συγκέντρωσης του ανθελονοσιακού στο πλάσμα, ανταγωνιστική δράση στη νεοστιγμίνη και πυριδοστιγμίνη, μείωση στην ανοσολογική αντίδραση στην πρωτογενή ανοσοποίηση με ενδοδερμική χορήγηση εμβολίου λύσσας (ανθρώπινου διπλοειδούς κυττάρου). Όπως και με τη χλωροκίνη, τα αντιόξινα μπορεί να μειώσουν την απορρόφηση της hydroxychloroquine γι΄αυτό συνιστάται να μεσολαβεί διάστημα 4 ωρών μεταξύ των δόσεων Plaquenil και αντιόξινου.

Η υδροξυχλωροκίνη διαπερνά τον πλακούντα. Υπάρχουν περιορισμένα στοιχεία σχετικά με τη χρήση της υδροξυχλωροκίνης κατά την κύηση. Θα πρέπει να αναφερθεί ότι οι 4-αμινοκινολίνες σε θεραπευτικές δόσεις ενέχονται σε βλάβες του ΚΝΣ, συμπεριλαμβανομένων της ωτοτοξικότητας (ακουστικής και αιθουσαίας τοξικότητας, συγγενούς κώφωσης), της αιμορραγίας του αμφιβληστροειδούς και της ανώμαλης μελάγχρωσης του αμφιβληστροειδούς. Η υδροξυχλωροκίνη θα πρέπει να αποφεύγεται στην εγκυμοσύνη.

Ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δίνεται στη χρήση της υδροξυχλωροκίνης κατά τη διάρκεια του θηλασμού, επειδή έχει παρατηρηθεί ότι εκκρίνεται σε μικρές ποσότητες στο μητρικό γάλα και είναι γνωστό ότι τα βρέφη είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στην τοξική δράση των 4-αμινοκινολινών.

Οι ασθενείς πρέπει να προειδοποιούνται σχετικά με την οδήγηση και τη χρήση μηχανημάτων εφ' όσον η υδροξυχλωροκίνη μπορεί να εξασθενήσει την ικανότητα προσαρμογής και να προκαλέσει θάμβος οράσεως. Εάν η κατάσταση δε βελτιωθεί από μόνη της, μπορεί να χρειασθεί προσωρινή μείωση της δόσης.

PLAQUENIL.