ALGON TAB (400+200+50)MG/TAB BTx20 (BLIST2x10)

Η συνήθης δόση είναι 6 δισκία ημερησίως ανά 4 ώρες για τους ενήλικες και % δισκίο ανά 4 ώρες για τα παιδιά.

Στη δοσολογία θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και τα δύο κύρια δραστικά συστατικά:

Δοσολογία ακετυλοσαλικυλικού οξέος

Ενήλικες και παιδιά υεναλύτερα από 12 ετών: 650mg/24ωρo, ανάλογα με τις ανάγκες ή αρχικά 500mg-1g και στη συνέχεια 500mg/3ωρο (ή lg/6ωρο). Μέγιστη δόση 4g/24ωρο.

Παιδιά: για παιδιά υικρότερα από 12 ετών συνιστάται 1,5g/m² επιφανείας σώματος σε διαιρεμένες δόσεις.

Η συνήθης δοσολογία είναι

Παιδιά ηλικίας 2-3 ετών: 160mg κάθε 4ώρες, ανάλογα με την ανταπόκριση του ασθενούς και την κρίση του θεράποντα ιατρού.

Παιδιά ηλικίας 4-5 ετών: 240mg κάθε 4ώρες, ανάλογα με την ανταπόκριση του
ασθενούς και την κρίση του θεράποντα ιατρού.

Παιδιά ηλικίας 6-8 ετών: 320mg κάθε 4ώρες, ανάλογα με την ανταπόκριση του ασθενούς και την κρίση του θεράποντα ιατρού.

Παιδιά ηλικίας 9-11 ετών: 400mg κάθε 4ώρες, ανάλογα με την ανταπόκριση του ασθενούς και την κρίση του θεράποντα ιατρού.

Παιδιά ηλικίας 11-12 ετών: 480mg κάθε 4ώρες, ανάλογα με την ανταπόκριση του ασθενούς και την κρίση του θεράποντα ιατρού.

Δοσολογία παρακεταμόλης

Ενήλικες και παιδιά άνω των 12 ετών: 0,5 – 1g κάθε 4-6 ώρες. Η ημερήσια δόση δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 4g, για χορήγηση βραχείας διάρκειας και τα 2,5g για χρόνια χορήγηση.

Παιδιά: Βρέφη κάτω των 3 μηνών μόνο μετά από τη συμβουλή ιατρού: 10mg/kg ή 5mg/kg βάρους σώματος αν έχουν ίκτερο.

Παιδιά ηλικίας 3-12 μηνών: 60-120mg ή 10-15mg/kg βάρους σώματος, 3-4 φορές ημερησίως.

Παιδιά ηλικίας 1-5 ετών: 120-250mg ή 10-15mg/kg βάρους σώματος, 3-4 φορές ημερησίως.

Παιδιά ηλικίας 6-12 ετών: 250-500mg ή 10-15mg/kg βάρους σώματος, 3-4 φορές ημερησίως.

Για παιδιά ηλικίας 3-6 ετών η δόση να μην υπερβαίνει τα 480mg/24ωρο.

Σε παιδιά κάτω των 12 ετών να αποφεύγονται οι μεγάλες δόσεις, λόγω του κινδύνου πρόκλησης διέγερσης του ΚΝΣ από την περιεχόμενη καφείνη.

Δεν συνιστάται η χορήγηση του ως αντιπυρετικό σε παιδιά κάτω των 12 ετών (βλ. και Ιδιαίτερες Προειδοποιήσεις).

Τα συμπτώματα υπερδοσολογίας αφορούν και στα δύο κύρια συστατικά:

Ακετυλοσαλικυλικό οξύ

Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στη χρόνια υπερδοσολογία με κυρίως διαταραχές του κεντρικού νευρικού συστήματος («σαλικυλισμός») και την οξεία δηλητηρίαση, το κυριότερο χαρακτηριστικό της οποίας είναι σοβαρή διαταραχή στην οξεοβασική ισορροπία.

Επιπρόσθετα με την διαταραχή της οξεοβασικής ισορροπίας και της ηλεκτρολυτικής ισορροπίας (π.χ. απώλεια καλίου), την υπογλυκαιμία, τις δερματικές αντιδράσεις και την γαστρεντερική αιμορραγία, τα συμπτώματα μπορούν να περιλαμβάνουν υπεραερισμό, εμβοές, ναυτία, εμετό, εξασθένιση της όρασης και της ακοής, ζάλη και σύγχυση.

Σε περιπτώσεις σοβαρής δηλητηρίασης μπορεί να παρατηρηθεί παραλήρημα, τρόμος, δύσπνοια, εφίδρωση, αφυδάτωση, υπερθερμία και κώμα.

Σε περιπτώσεις δηλητηρίασης με θανατηφόρο έκβαση, ο θάνατος επέρχεται συνήθως από αναπνευστική ανεπάρκεια.

Οι μέθοδοι που εφαρμόζονται για την αντιμετώπιση της δηλητηρίασης από ακετυλοσαλικυλικό οξύ εξαρτώνται από την έκταση, το στάδιο και τα κλινικά συμπτώματα της δηλητηρίασης. Αντιστοιχούν με τα συνηθισμένα μέτρα για τη μείωση της απορρόφησης μίας δραστικής ουσίας: επιτάχυνση της απέκκρισης και έλεγχος της ισορροπίας ύδατος και ηλεκτρολυτών, ρύθμιση της διατεταγμένης θερμοκρασίας και της αναπνοής.

Παρακεταμόλη

Η υπερδοσολογία μπορεί να είναι αποτέλεσμα μιας ακούσιας ή εκούσιας λήψης μεγάλης ποσότητας παρακεταμόλης ή παρατεταμένης λήψης υψηλών δόσεων. Οι συνέπειες μπορεί να είναι πολύ σοβαρές. Η εφάπαξ λήψη 10 έως 15g παρακεταμόλης από ενήλικες μπορεί να προκαλέσει βαρειά ηπατοκυτταρική νέκρωση και σπανιότερα νεφρική σωληναριακή νέκρωση.

Τα συμπτώματα της υπερδοσολογίας εμφανίζονται εντός 24 ωρών και εξελίσσονται σε βαρύτητα. Περιλαμβάνουν ναυτία, εμετούς, υπεριδρωσία, λήθαργο, κοιλιακό άλγος. Η ηπατική βλάβη μπορεί να εμφανισθεί και 4 έως 6 ημέρες μετά τη λήψη, ενώ συνήθως φθάνει στο μέγιστο της βαρύτητας της στις 3 με 4 ημέρες από τη λήψη. Μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα ηπατική ανεπάρκεια με εγκεφαλοπάθεια, κώμα και θάνατο. Μπορεί επίσης να αναπτυχθούν οξέωση, οίδημα εγκεφάλου, αιμορραγία, υπογλυκαιμία, υπόταση, λοίμωξη και νεφρική ανεπάρκεια. Εργαστηριακώς αναπτύσσεται υπερτρανσαμινασαιμία, υπερχολερυθριναιμία και παράταση του χρόνου προθρομβίνης που αποτελεί αξιόπιστο δείκτη της εξέλιξης της ηπατικής λειτουργίας και πρέπει να παρακολουθείται τακτικά. Μπορεί να εμφανισθεί οξεία νεφρική ανεπάρκεια από οξεία σωληναριακή νέκρωση ακόμη και χωρίς την ύπαρξη ηπατικής βλάβης. Επίσης μπορεί να εμφανισθούν βλάβες του μυοκαρδίου και παγκρεατίτιδα.

Η πιθανότητα της τοξικής επίδρασης αυξάνει στους αλκοολικούς, σ' αυτούς που λαμβάνουν φάρμακα τα οποία επάγουν τα ενζυμικά συστήματα του ήπατος και τους καχέκτες.

Η τοξικότητα της παρακεταμόλης οφείλεται στην παραγωγή ενός εκ των μεταβολιτών της, της Ν-ακετυλ-ρ-βενζοκινονεϊμίνης (NABQI), η οποία αδρανοποιείται με σύνδεση με γλουταθειόνη και αποβάλλεται συνεζευγμένη με μερκαπτοπουρίνη και κυστεΐνη. Στις περιπτώσεις υπερδοσολογίας τα αποθέματα της γλουταθειόνης εξαντλούνται και η ελεύθερη NABQI ενώνεται με θειοϋδρυλικές ομάδες στα ηπατοκύτταρα, τα οποία έτσι καταστρέφονται.

Ουσίες όπως η ακετυλκυστεΐνη και η μεθειονίνη, οι οποίες επανορθώνουν τα αποθέματα της γλουταθειόνης χρησιμοποιούνται ως αντίδοτα στη δηλητηρίαση από παρακεταμόλη.

Η αντιμετώπιση της υπερδοσολογίας πρέπει να γίνεται αμέσως και στο νοσοκομείο. Η γαστρική πλύση όταν εκτελείται εντός 2 ωρών από της λήψεως απομακρύνει από το στομάχι τα υπολείμματα του φαρμάκου. Η χορήγηση ενεργού άνθρακα εμποδίζει την απορρόφηση της παρακεταμόλης από το έντερο. Η εφαρμογή γενικών μέτρων υποστήριξης είναι απαραίτητη. Η χορήγηση του αντιδότου αρχίζει αμέσως, εφόσον η ληφθείσα δόση είναι πάνω από 125mg/kg βάρους σώματος για τους ενήλικες και πάνω από 200mg/kg βάρους σώματος για τα παιδιά και συνεχίζεται ή όχι ανάλογα με τα αποτελέσματα των μετρήσεων των επιπέδων της παρακεταμόλης στο πλάσμα.

Η μέτρηση των επιπέδων πρέπει να γίνεται 4 ώρες μετά τη λήψη και να έχει γίνει μέχρι 16 ώρες απ' αυτή. Οι τιμές των επιπέδων παρακεταμόλης πλάσματος του ασθενούς συγκρίνονται με ένα προτυποποιημένο νομόγραμμα των επιπέδων προς το χρόνο από της λήψεως (βλέπε σχήμα). Η χορήγηση του αντιδότου χρειάζεται εάν τα επίπεδα του ασθενούς είναι πάνω από τη γραμμή κινδύνου. Γενικώς θεωρείται ότι η εφάπαξ λήψη άνω των 10g παρακεταμόλης μπορεί να προκαλέσει κλινικώς έκδηλη ηπατοκυτταρική βλάβη. Βαριά θανατηφόρα βλάβη συνήθως επέρχεται με τη λήψη άνω των 25g. Οι συγκεντρώσεις της παρακεταμόλης στο πλάσμα σχετίζονται με τη σοβαρότητα της ηπατικής βλάβης. Επίπεδα άνω των 30(^{/κ.εκ. 4 ώρες μετά τη λήψη είναι ενδεικτικά ανάπτυξης σοβαρής βλάβης. Επίπεδα κάτω των 15(}/κ.εκ. σημαίνουν ότι η ανάπτυξη ηπατοκυτταρικής βλάβης είναι απίθανη.

Η ακετυλοκυστεΐνη χορηγείται από του στόματος ή ενδοφλεβίως. Παρά το ότι είναι πιο αποτελεσματική όταν η χορήγηση της αρχίζει εντός 8 ωρών από της λήψεως, πρέπει να χορηγείται και αν ακόμη έχουν παρέλθει 24 ώρες από τη λήψη.

Ενδοφλεβίως χορηγούνται αρχικώς 150mg/kg βάρους σώματος διαλυμένα σε 200 κ.εκ. γλυκόζης 5% σε έγχυση 15' - 20', ακολουθούμενα από έγχυση 50mg/kg βάρους σώματος σε 500 κ.εκ. γλυκόζης 5% τις επόμενες 4 ώρες και μετά 100mg/kg βάρους σώματος σε 1000 κ.εκ. γλυκόζης 5% για τις επόμενες 16 ώρες.

Συνολικός χρόνος χορήγησης 20 ώρες. Εάν εμφανισθεί αναφυλακτική αντίδραση αντιμετωπίζεται με αντιϊσταμινικά και η χορήγηση της ακετυλκυστέί'νης μπορεί να συνεχισθεί με χαμηλότερο ρυθμό.

Από του στόματος χορηγούνται αρχικώς 140mg/kg βάρους σώματος και εν συνεχεία 70mg/kg βάρους σώματος κάθε 4 ώρες για 17 φορές.

Η μεθειονίνη πρέπει να χορηγείται το αργότερο 10 ώρες μετά τη λήψη, διαφορετικά η αποτελεσματικότητα της μειώνεται. Χορηγούνται από του στόματος 2,5g κάθε 4 ώρες και για 4 φορές.

Εάν τα εν τω μεταξύ μετρηθέντα επίπεδα της παρακεταμόλης είναι κάτω από το όριο κινδύνου διακόπτεται η χορήγηση του αντιδότου.

Η αποτυχία της αγωγής με αντίδοτα είναι ένδειξη για μεταμόσχευση ήπατος.

Κατά RUMACK MATTHEW νομόγραμμα προσδιορισμού του κινδύνου ηπατοκυτταρικής βλάβης σύμφωνα με τις συγκεντρώσεις της παρακεταμόλης στο πλάσμα. Ισχύει μόνο για εφάπαξ λήψη παρακεταμόλης. Για τα άτομα υψηλού κινδύνου, ο κίνδυνος αρχίζει ήδη από τη συνεχή γραμμή.

α. Χάρτινο κουτί που περιέχει 100 BLISTERS των 2 δισκίων κάθε ένα, καθώς και φύλλο οδηγιών χρήσης.

β. Χάρτινο κουτί που περιέχει 2 BLISTERS των 8 δισκίων κάθε ένα, καθώς και φύλλο οδηγιών χρήσης.

γ. Χάρτινο κουτί που περιέχει 8 BLISTERS των 8 δισκίων κάθε ένα, καθώς και φύλλο οδηγιών χρήσης.

δ. Χάρτινο κουτί που περιέχει 1 BLISTER των 10 δισκίων, καθώς και φύλλο οδηγιών χρήσης.

ε. Χάρτινο κουτί που περιέχει 50 BLISTERS των 2 δισκίων κάθε ένα, καθώς και φύλλο οδηγιών χρήσης.

ζ. 1 blister που περιέχει δύο δισκία.

Δεν εφαρμόζεται.

Φυλάσσεται σε θερμοκρασία περιβάλλοντος, μακριά από τα παιδιά.

Διάρκεια ζωής: 48 μήνες.

AΓΚΟΝ.