ANTIVOM TAB 16MG/TAB ΒΤx50(BLIST 5x10)

Φαρμακοθεραπευτική κατηγορία: Άλλα φάρμακα του νευρικού συστήματος, προϊόντα κατά του ιλίγγου
Κωδικός ATC: N07CA01

Μηχανισμός δράσης

Ο μηχανισμός δράσης της betahistine είναι μόνο μερικώς κατανοητός. Υπάρχουν διάφορες πιθανολογούμενες υποθέσεις που υποστηρίζονται από μελέτες σε ζώα και δεδομένα από ανθρώπους:

• Η betahistine επηρεάζει το ισταμινεργικό σύστημα:

Η betahistine δρα τόσο ως μερικός αγωνιστής των Η1-υποδοχέων της ισταμίνης όσο επίσης και ως ανταγωνιστής των Η3-υποδοχέων της ισταμίνης στο νευρικό ιστό, και έχει και αμελητέα δραστικότητα επί των Η2-υποδοχέων. Η betahistine αυξάνει την ανακύκλωση της ισταμίνης και την απελευθέρωσή της, δεσμεύοντας προσυναπτικά τους Η3-υποδοχείς και επάγοντας την ρύθμιση προς τα κάτω των Η3-υποδοχέων.

• Η betahistine μπορεί να αυξήσει την αιματική ροή στην περιοχή του κοχλία καθώς και σε ολόκληρο τον εγκέφαλο:

Φαρμακολογικές έρευνες σε πειραματόζωα έχουν δείξει ότι η κυκλοφορία του αίματος στο αγγειώδες πέταλο του έσω ωτός βελτιώνεται, πιθανόν μέσω χαλάρωσης των προτριχοειδών σφιγκτήρων της μικροκυκλοφορίας του έσω ωτός. Αποδείχθηκε ότι η betahistine αυξάνει επίσης στους ανθρώπους την εγκεφαλική αιματική ροή.

• Η betahistine διευκολύνει την αιθουσαία αντιρρόπηση:

Η betahistine επιταχύνει την αιθουσαία ανάκαμψη μετά από μονόπλευρη νευρεκτομή σε ζώα, προωθώντας και διευκολύνοντας την αντιρρόπηση του αιθουσαίου πυρήνα. Αυτή η επίδραση, που χαρακτηρίζεται από μία ρύθμιση προς τα άνω της ανακυκλούμενης ισταμίνης και της απελευθέρωσής της, επιτυγχάνεται μέσω του ανταγωνισμού των Η3-υποδοχέων. Στους ανθρώπους, ο χρόνος ανάνηψης μετά από εκτομή του αιθουσαίου νεύρου μειώθηκε επίσης με αγωγή με betahistine.

• H betahistine μεταβάλλει την εκπόλωση της μεμβράνης του νευρώνα στους αιθουσαίους πυρήνες:

Η betahistine βρέθηκε επίσης να έχει δοσο-εξαρτώμενη ανασταλτική δράση στη δημιουργία νευρικών αποφύσεων στους πλευρικούς και μέσους αιθουσαίους πυρήνες.

Κλινική αποτελεσματικότητα και ασφάλεια

Η αποτελεσματικότητα της betahistine επιδείχθηκε σε μελέτες σε ασθενείς με αιθουσαίο ίλιγγο και νόσο Ménière καθώς φάνηκε βελτίωση στη σοβαρότητα και τη συχνότητα των κρίσεων ιλίγγου.

Απορρόφηση

Η χορηγούμενη από το στόμα betahistine απορροφάται άμεσα και σχεδόν ολοκληρωτικά από το σύνολο του γαστρεντερικού σωλήνα. Μετά την απορρόφηση, το φάρμακο μεταβολίζεται ταχέως και σχεδόν ολοκληρωτικά σε 2-pyridylacetic acid (2-PAA). Η απόλυτη βιοδιαθεσιμότητα της betahistine, χορηγούμενη ως δισκίο άμεσης αποδέσμευσης ή ως δισκίο διασπειρόμενο στο στόμα, εκτιμάται ότι είναι γύρω στο 1% εξαιτίας του πολύ υψηλού μεταβολισμού της πρώτης διόδου. Τα επίπεδα της betahistine στο πλάσμα είναι πολύ χαμηλά. Κατά συνέπεια, η πλειονότητα των αναλύσεων της φαρμακοκινητικής βασίζεται σε μετρήσεις του 2-PAA στο πλάσμα και στα ούρα. Σε μια μελέτη που χρησιμοποιεί μία ευαίσθητη βιοαναλυτική μέθοδο αποδείχθηκε ότι οι συγκεντρώσεις της μητρικής betahistine του πλάσματος φτάνουν το μέγιστο μέσα σε μία ώρα μετά τη χορήγηση.

Μεταγευματικά, χρησιμοποιώντας σκεύασμα ελεγχόμενης αποδέσμευσης, η C_max είναι μικρότερη σε σύγκριση με την κατάσταση νηστείας. Ωστόσο, η συνολική απορρόφηση της betahistine είναι παρόμοια και στις δύο καταστάσεις, υποδηλώνοντας ότι η λήψη τροφής μόνο επιβραδύνει την απορρόφηση της betahistine.

Κατανομή

Το ποσοστό της betahistine που συνδέεται με πρωτεΐνες στο πλάσμα του αίματος είναι μικρότερο του 5%.

Βιομετασχηματισμός

Μετά την απορρόφηση, η betahistine μεταβολίζεται ταχέως και σχεδόν ολοκληρωτικά σε 2-ΡΑΑ (το οποίο δεν έχει φαρμακολογική δραστικότητα) από ένζυμα MAO.

Μετά από του στόματος χορήγηση της betahistine, η συγκέντρωση του 2-ΡΑΑ στο πλάσμα (και στα ούρα) φθάνει στο μέγιστό της μία (1) ώρα μετά τη χορήγηση και υποχωρεί στην τιμή της ημίσειας ζωής περίπου στις 3,5 ώρες.

Αποβολή

Το 2-ΡΑΑ απεκκρίνεται άμεσα στα ούρα. Για εύρος δόσης μεταξύ 8 και 48mg, περίπου το 85% της αρχικής δόσης ανακτάται από τα ούρα. Η απέκκριση της ιδίας της betahistine από τα ούρα ή τα κόπρανα είναι ελάσσονος σημασίας.

Γραμμικότητα

Σε όλο το εύρος δόσης μεταξύ 8 και 48 mg από του στόματος, οι ρυθμοί ανάκτησης είναι σταθεροί υποδεικνύοντας ότι οι φαρμακοκινητικές παράμετροι της betahistine είναι γραμμικές και υποδηλώνοντας έτσι ότι η εμπλεκόμενη μεταβολική οδός δεν είναι κορεσμένη.

Χρόνια τοξικότητα

Ανεπιθύμητες ενέργειες στο νευρικό σύστημα σημειώθηκαν σε σκύλους και μπαμπουΐνους μετά από ενδοφλέβια χορήγηση σε δόσεις 120 mg/kg και παραπάνω.

Μελέτες χρόνιας τοξικότητας από του στόματος χορηγούμενης betahistine dihydrochloride διεξήχθησαν με επίμυες για περίοδο άνω των 18 μηνών και με σκύλους για περίοδο άνω των 6 μηνών. Δόσεις των 500 mg/kg σε επίμυες και 25 mg/kg σε σκύλους ήταν ανεκτές χωρίς μεταβολές στις κλινικές χημικές και αιματολογικές παραμέτρους. Σε αυτές τις δόσεις δεν υπήρξαν ιστολογικά ευρήματα σχετιζόμενα με την αγωγή. Μετά την αύξηση της δόσης στα 300 mg/kg, παρατηρήθηκε έμετος στους σκύλους. Σε μία ερευνητική μελέτη με betahistine σε επίμυες για πάνω από 6 μήνες με 39 mg/kg και άνω αναφέρθηκε στη βιβλιογραφία υπεραιμία κάποιων ιστών. Τα δεδομένα που παρουσιάζονται στη δημοσίευση είναι περιορισμένα. Κατά συνέπεια, η απήχηση των ευρημάτων σε αυτή τη μελέτη δεν είναι σαφής.

Μεταλλαξιογόνο και καρκινογόνο δυναμικό

Η betahistine δεν έχει μεταλλαξιογόνο δυναμικό.

Δεν έχουν διενεργηθεί ειδικές μελέτες καρκινoγένεσης με betahistine dihydrochloride. Ωστόσο, στις μελέτες χρόνιας τοξικότητας για 18 μήνες σε επίμυες δεν υπήρξε ένδειξη όγκων, νεοπλασμάτων ή υπερπλασίας στην ιστοπαθολογική εξέταση. Συνεπώς, η betahistine dihydrochloride σε δόσεις μέχρι και 500 mg/kg δεν έδωσε ενδείξεις για καρκινογόνο δυναμικό σε αυτή την μελέτη που περιορίστηκε στους 18 μήνες.

Τοξικότητα στην αναπαραγωγή

Περιορισμένα δεδομένα είναι διαθέσιμα για την betahistine στην αναπαραγωγή. Σε μία μελέτη διάρκειας μίας γενιάς σε επίμυες, χορηγούμενη από του στόματος δόση betahistine των 250 mg/kg/ημέρα δεν είχε αρνητική επίδραση στη γονιμότητα του αρσενικού ή του θηλυκού, την εμφύτευση των εμβρύων (στη μήτρα), τον τοκετό και τη βιωσιμότητα των νεογέννητων κατά τη γαλουχία. Δε σημειώθηκαν ανωμαλίες στους απογαλακτισμένους επίμυες. Σε κυοφορούντα κουνέλια στα οποία δόθηκε αγωγή betahistine από του στόματος 10 ή 100 mg/kg, δε σημειώθηκαν ανεπιθύμητες ενέργειες στις εμφυτεύσεις (εμβρύων στη μήτρα), τη ζωτικότητα ή το βάρος των εμβρύων, ούτε σημειώθηκαν ανωμαλίες στο σκελετό των εμβρύων ή στους μαλακούς ιστούς τους. Από αυτές τις μελέτες μπορεί να βγει το συμπέρασμα ότι η betahistine δεν έχει ανιχνεύσιμες επιδράσεις στις σχετικές παραμέτρους της αναπαραγωγής των επίμυων και των κουνελιών για τις μελέτες που περιγράφηκαν. Η betahistine δεν είναι τερατογόνος. Ωστόσο, λόγω του ερευνητικού χαρακτήρα των μελετών, ο κίνδυνος δεν μπορεί να αποκλεισθεί πλήρως.

Τοπική ανοχή

Το betahistine δισκίο διασπειρόμενο στο στόμα δεν παρουσίασε ερεθισμό ή ανωμαλίες στην στοματική κοιλότητα σε δοκιμή τοπικής ανοχής διάρκειας 14 ημερών σε χάμστερ.

Γονιμότητα

Δεν υπάρχουν επαρκή δεδομένα όσον αφορά τη γονιμότητα για τη betahistine.

ANTIVOM 8 mg δισκία.
ANTIVOM 16 mg δισκία.
ANTIVOM 24 mg δισκία.
ANTIVOM 8 mg/ml πόσιμες σταγόνες, διάλυμα.