Βιπεριδένη

Ενδομυϊκή χορήγηση 5-10 mg βιπεριδένης. Σε επείγουσες περιπτώσεις, εκτός από τα τυποποιημένα μέτρα, είναι σκόπιμη η χορήγηση ενδοφλεβίως 5 mg βιπεριδένης.

Ενδομυϊκή χορήγηση 5-10 mg βιπεριδένης. Σε επείγουσες περιπτώσεις, εκτός από τα τυποποιημένα μέτρα, είναι σκόπιμη η χορήγηση ενδοφλεβίως 5 mg βιπεριδένης.

Σε παιδιά ηλικίας έως ενός έτους χορηγείται 1 mg, ενώ σε παιδιά από 2 έως 6 ετών χορηγούνται 2 mg και σε παιδιά από 7 έως 10 ετών 3 mg γαλακτικού βιπεριδινίου αργά ενδοφλεβίως. Ανάλογα με την ατομική ανταπόκριση του ασθενούς τα εξωπυραμιδικά συμπτώματα μπορεί να εξαφανιστούν ήδη κατά τη διάρκεια της ένεσης. Αν χρειάζεται, η αντίστοιχη για την ηλικία δόση, μπορεί να επαναληφθεί μετά από 30 λεπτά.

Για τη θεραπεία των εξωπυραμιδικών συμπτωμάτων που προκαλούνται από φάρμακα, τα παιδιά ηλικίας από 3 έως 15 ετών λαμβάνουν 1-3 φορές ημερησίως 1-2mg (ισοδύναμα με 1-6 mg υδροχλωρικής βιπεριδίνης/ημέρα).

Να λαμβάνεται κατά ή μετά το φαγητό, με ένα ποτήρι νερό.

Σε παιδιά ηλικίας έως ενός έτους χορηγείται 1 mg, ενώ σε παιδιά από 2 έως 6 ετών χορηγούνται 2 mg και σε παιδιά από 7 έως 10 ετών 3 mg γαλακτικού βιπεριδινίου αργά ενδοφλεβίως. Ανάλογα με την ατομική ανταπόκριση του ασθενούς τα εξωπυραμιδικά συμπτώματα μπορεί να εξαφανιστούν ήδη κατά τη διάρκεια της ένεσης. Αν χρειάζεται, η αντίστοιχη για την ηλικία δόση, μπορεί να επαναληφθεί μετά από 30 λεπτά.

Στην περίπτωση δηλητηρίασης από οργανικές ενώσεις φωσφόρου, πρέπει να χορηγηθεί δόση της βιπεριδένης μεμονωμένα. Ανάλογα με την τοξική εκδήλωση της δηλητηρίασης, επαναλαμβανόμενες ενδοφλέβιες μπορεί να χορηγηθεί 5 mg γαλακτικού βιπεριδινίου μέχρις ότου εξαφανιστεί η δηλητηρίαση. Εάν τα συμπτώματα εξαφανιστούν κατά τη διάρκεια της ένεσης, θα πρέπει να διακοπεί.

Σε βαριές περιπτώσεις, η θεραπεία μπορεί να αρχίσει με 10-20 mg βιπεριδένης (2-4 φύσιγγες) σε κατανεμημένες δόσεις, χορηγούμενες ενδομυϊκώς ή με αργή ενδοφλέβια ένεση. Η θεραπεία μπορεί να συνεχιστεί με τις από του στόματος χορηγούμενες μορφές της βιπεριδένης. Η ολική ημερήσια δόση εξατομικεύεται. Η μέγιστη ολική ημερήσια δόση είναι 20 mg. Να μη λαμβάνονται περισσότερες από 4 δόσεις την ημέρα.

Η συνήθης αρχική δόση είναι 1 mg υδροχλωρικής βιπεριδένης δύο φορές την ημέρα. Η δόση μπορεί να αυξηθεί ανά δόσεις ως και 2 mg υδροχλωρικής βιπεριδένης 3 φορές την ημέρα. Μέγιστη δόση 16 mg.

Σε ηλικιωμένους ασθενείς απαιτείται προσεκτική ρύθμιση της δόσης, ιδιαίτερα σε εκείνους που παρουσιάζουν συμπτώματα οργανικής εγκεφαλικής νόσου. Το ακόλουθο σχήμα μπορεί να χρησιμεύσει ως οδηγός:

Η μεγίστη ημερήσια ολική δόση εξατομικεύεται. Γενικά πάντως ανέρχεται σε 12 mg υδροχλωρικής βιπεριδένης. Η ολική ημερήσια δόση θα πρέπει να κατανέμεται ομοιόμορφα, κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Σε βαριές περιπτώσεις, η θεραπεία μπορεί να αρχίσει με το ενέσιμο διάλυμα βιπεριδένης.

Να λαμβάνεται κατά ή μετά το φαγητό, με ένα ποτήρι νερό.

Για γρήγορα θεραπευτικά αποτελέσματα, χορηγείται εφ' άπαξ δόση 2,5-5 mg βιπεριδένης ενδομυϊκώς ή με βραδεία ενδοφλέβια ένεση. Εάν είναι απαραίτητο, η χορήγηση να επαναλαμβάνεται κάθε μισή ώρα μέχρις ελέγχου των συμπτωμάτων, Η ολική ημερήσια δόση εξατομικεύεται.

Η μέγιστη δόση ανέρχεται σε 20 mg βιπεριδένης. Να μην λαμβάνονται περισσότερες από 4 δόσεις την ημέρα.

Για ταχεία επίτευξη θεραπευτικού αποτελέσματος χορηγείται το ενέσιμο διάλυμα βιπεριδένης. Ως βοηθητική από του στόματος θεραπεία σε ασθενείς υπό θεραπεία με νευροληπτικά, η συνιστώμενη δόση για τους ενηλίκους ανέρχεται σε 1-2 mg, 1-3 φορές την ημέρα, ανάλογα με τη βαρύτητα των συμπτωμάτων.

Να λαμβάνεται κατά ή μετά το φαγητό, με ένα ποτήρι νερό.

Για γρήγορα θεραπευτικά αποτελέσματα, χορηγείται εφ' άπαξ δόση 2,5-5 mg βιπεριδένης ενδομυϊκώς ή με βραδεία ενδοφλέβια ένεση. Εάν είναι απαραίτητο, η χορήγηση να επαναλαμβάνεται κάθε μισή ώρα μέχρις ελέγχου των συμπτωμάτων, Η ολική ημερήσια δόση εξατομικεύεται.

Η μέγιστη δόση ανέρχεται σε 20 mg βιπεριδένης. Να μην λαμβάνονται περισσότερες από 4 δόσεις την ημέρα.