Βοτουλινική τοξίνη τύπου A

Συνιστώμενη βελόνη: Στείρα βελόνη κατάλληλου μεγέθους. Το μήκος της βελόνης πρέπει να προσδιορίζεται με βάση τη θέση του μυός και το βάθος.

Οδηγία χορήγησης: Συνιστάται ο εντοπισμός των ενεχόμενων μυών με τεχνικές όπως ηλεκτρομυογραφική καθοδήγηση βελόνης, νευροδιέγερση, ή υπερηχογράφημα. Πριν από την έγχυση, μπορεί να χρησιμοποιηθεί τοπική αναισθησία ή τοπική αναισθησία σε συνδυασμό με ελάχιστη ή μέτρια καταστολή, σύμφωνα με την πρακτική της εντοπισμένης θέσης. Η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα της βοτουλινικής τοξίνης τύπου A στη θεραπεία της παιδιατρικής σπαστικότητας δεν έχει αξιολογηθεί υπό γενική αναισθησία ή βαθιά καταστολή/αναλγησία.

Το παρακάτω διάγραμμα υποδεικνύει τις θέσεις έγχυσης για την παιδιατρική σπαστικότητα κάτω άκρου:

Συνιστώμενη δόση:

Η συνιστώμενη δόση για τη θεραπεία παιδιατρικής σπαστικότητας κάτω άκρου είναι 4 Μονάδες/kg έως 8 Μονάδες/kg βάρους σώματος κατανεμημένες μεταξύ των προσβεβλημένων μυών.

Δοσολογία της βοτουλινικής τοξίνης τύπου A ανά Μυ για Παιδιατρική Σπαστικότητα Κάτω Άκρου

^* η συνολική δόση να μην υπερβαίνει τις 150 Μονάδες
^** η συνολική δόση να μην υπερβαίνει τις 300 Μονάδες

Μέγιστη συνολική δόση: Η συνολική δόση του διαλύματος βοτουλινικής τοξίνης τύπου A που χορηγείται ανά συνεδρία θεραπείας στο κάτω άκρο δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 8 Μονάδες/kg βάρους σώματος ή τις 300 Μονάδες, όποιο από τα δύο είναι χαμηλότερο. Εάν κρίνεται κατάλληλο από τον θεράποντα ιατρό, πρέπει να εξετάζεται το ενδεχόμενο επανέγχυσης στον ασθενή, όταν το κλινικό αποτέλεσμα της προηγούμενης έγχυσης έχει ελαττωθεί, όχι νωρίτερα από 12 εβδομάδες μετά την προηγούμενη έγχυση. Κατά τη θεραπεία και των δύο κάτω άκρων, η συνολική δόση δεν πρέπει να υπερβαίνει το χαμηλότερο των 10 Μονάδων/kg βάρους σώματος ή 340 Μονάδων, σε διάστημα 12 εβδομάδων.

Πρόσθετες πληροφορίες: Η θεραπεία με βοτουλινική τοξίνη τύπου A δεν προορίζεται να αντικαταστήσει τα συνήθη καθιερωμένα σχήματα φροντίδας αποκατάστασης. Κλινική βελτίωση, γενικά, παρατηρείται εντός των δύο πρώτων εβδομάδων μετά από την έγχυση. Επαναλαμβανόμενη θεραπεία μπορεί να χορηγηθεί όταν το κλινικό αποτέλεσμα της προηγούμενης έγχυσης έχει ελαττωθεί αλλά όχι πιο συχνά από τρεις μήνες.

Συνιστώμενη βελόνη: Στείρα βελόνη μεγέθους 25, 27 ή 30 gauge. Το μήκος της βελόνης πρέπει να προσδιορίζεται με βάση τη θέση του μυός και το βάθος.

Οδηγία χορήγησης: Ο εντοπισμός των ενεχόμενων μυών με τη βοήθεια τεχνικώνηλεκτρομυογραφικής καθοδήγησης ή νευροδιέγερσης ενδέχεται να φανεί χρήσιμος. Με τις πολλαπλές θέσεις έγχυσης, το ΒΟΤΟΧ έρχεται σε πιο ομοιόμορφη επαφή με τις περιοχές εννεύρωσης του μυός. Η τεχνική αυτή είναι ιδιαίτερα χρήσιμη στους μεγαλύτερους μύες. Το παρακάτω διάγραμμα υποδεικνύει τα σημεία έγχυσης για τη σπαστικότητα των κάτω άκρων σε ενήλικες:

Συνιστώμενη δόση: Η συνιστώμενη δόση για τη θεραπεία της σπαστικότητας κάτω άκρων στους ενήλικες συγκεκριμένα για τον αστράγαλο και το πόδι είναι 300 Μονάδες έως 400 Μονάδες κατανεμημένες σε έως 6 μύες, σύμφωνα με τον πιο κάτω πίνακα. Η μέγιστη συνιστώμενη δόση σε μία θεραπεία είναι 400 Μονάδες.

Δοσολογία του ΒΟΤΟΧ ανά Μυ για Σπαστικότητα Κάτω Άκρων σε Ενήλικες:

Πρόσθετες πληροφορίες: Εάν αυτό κρίνεται κατάλληλο από τον θεράποντα ιατρό, ο ασθενής πρέπει να εξεταστεί για επανέγχυση όταν μειωθεί η κλινική επίπτωση της
προηγούμενης έγχυσης, όχι νωρίτερα από 12 εβδομάδες μετά την προηγούμενη έγχυση.

Συνιστώμενη βελόνη: Στείρα βελόνη μεγέθους 25, 27 ή 30 gauge. Το μήκος της βελόνης πρέπει να προσδιορίζεται με βάση τη θέση του μυός και το βάθος.

Οδηγία χορήγησης: Ο εντοπισμός των ενεχόμενων μυών με τη βοήθεια τεχνικών ηλεκτομυογραφικής καθοδήγησης ή νευροδιέγερσης ενδέχεται να φανεί χρήσιμος. Με τις πολλαπλές θέσεις έγχυσης, το ΒΟΤΟΧ έρχεται σε πιο ομοιόμορφη επαφή με τις περιοχές εννεύρωσης του μυός. Η τεχνική αυτή είναι ιδιαίτερα χρήσιμη στους μεγαλύτερους μύες.

Συνιστώμενη δόση: Η ακριβής δοσολογία και ο αριθμός των θέσεων ένεσης πρέπει να εξατομικεύονται σύμφωνα με το μέγεθος, τον αριθμό και τη θέση των ενεχόμενων μυών, τη βαρύτητα της σπαστικότητας, την παρουσία τοπικής μυϊκής αδυναμίας και την ανταπόκριση του ασθενή σεπροηγούμενη θεραπεία.

Στα πλαίσια ελεγχόμενων κλινικών δοκιμών, χορηγήθηκαν οι ακόλουθες δόσεις:

Μέγιστη συνολική δόση: Σε ελεγχόμενες και ανοικτές μη ελεγχόμενες κλινικές δοκιμές, σε κάθε θεραπευτική συνεδρία χρησιμοποιήθηκαν δόσεις μεταξύ 200 και 240 Μονάδων κατανεμημένες στους επιλεγμένους μύες. Επανεγχύσεις δεν θα πρέπει να πραγματοποιηθούν πριν από 12 εβδομάδες.

Πρόσθετες πληροφορίες: Σε ελεγχόμενες κλινικές δοκιμές οι ασθενείς παρακολουθήθηκαν για διάστημα 12 εβδομάδων μετά από μια θεραπευτική συνεδρία. Η βελτίωση του μυϊκού τόνου εμφανίστηκε εντός δύο εβδομάδων, με το μέγιστο αποτέλεσμα να παρατηρείται γενικά εντός τεσσάρων έως έξι εβδομάδων. Σε μια ανοικτή, μη ελεγχόμενη επαναλαμβανόμενη μελέτη, οι περισσότεροι από τους ασθενείς υποβάλλονταν εκ νέου σε εγχύσεις μετά από διάστημα 12 έως 16 εβδομάδων, όταν το αποτέλεσμα στον μυϊκό τόνο είχε ελαττωθεί. Στους ασθενείς αυτούς έγιναν μέχρι 4 εγχύσεις με μια μέγιστη αθροιστική δόση 960 Μονάδων για την περίοδο των 54 εβδομάδων. Εάν αυτό κρίνεται κατάλληλο από τον θεράποντα ιατρό, μπορούν να χορηγηθούν επαναλαμβανόμενες δόσεις, όταν το αποτέλεσμα της προηγούμενης έγχυσης έχει ελαττωθεί. Η έκταση και η κατανομή της μυϊκής σπαστικότητας κατά τη στιγμή της επανέγχυσης ενδέχεται να υποδείξουν την ανάγκη αλλαγής της δόσης του ΒΟΤΟΧ και των ενιεμένων μυών. Θα πρέπει να χρησιμοποιείται η χαμηλότερηαποτελεσματική δόση.

Συνιστώμενη βελόνη: Στείρα βελόνα 30 gauge.

Οδηγία χορήγησης: Η υπεριδρωτική περιοχή μπορεί να καθοριστεί χρησιμοποιώντας πρότυπες τεχνικές χρώσεως, π.χ. δοκιμή αμύλου – ιωδίου του Minor.

Συνιστώμενη δόση: 50 Μονάδες βοτουλινικής τοξίνης τύπου A ενίονται ενδοδερμικά, κατανεμημένες εξίσου σε πολλαπλά σημεία περίπου 1–2 cm από την υπεριδρωτική περιοχή της κάθε μασχάλης.

Μέγιστη συνολική δόση: Δόση άλλη από 50 Μονάδες ανά μασχάλη δεν συνιστάται. Εγχύσεις δεν θα πρέπει να επαναληφθούν πιο συχνά από 16 εβδομάδες.

Πρόσθετες πληροφορίες: Κλινική βελτίωση γενικά παρατηρείται εντός της πρώτης εβδομάδας μετά από την έγχυση. Επαναλαμβανόμενη έγχυση της βοτουλινικής τοξίνης τύπου A μπορεί γενικά να γίνει όταν το κλινικό αποτέλεσμα της προηγούμενης έγχυσης έχει ελαττωθεί και ο θεράπων ιατρός κρίνει ότι αυτό είναι απαραίτητο.

Η μέγιστη αθροιστική δόση δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 400 Μονάδες, σε διάστημα 12 εβδομάδων.

Συνιστώμενη βελόνη: Ένα εύκαμπτο ή άκαμπτο κυστεοσκόπιο μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Η βελόνα της έγχυσης πρέπει να γεμίσει (πληρωθεί) με περίπου 1ml πριν την έναρξη των εγχύσεων (ανάλογα με το μήκος της βελόνας) για την απομάκρυνση τυχόν αέρα.

Οδηγία χορήγησης: Πριν από την έγχυση, μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε ενδοκυστική ενστάλλαξη αραιωμένου αναισθητικού (με ή χωρίς καταστολή) ή γενική
αναισθησία, σύμφωνα με την κατά τόπους πρακτική. Εάν πραγματοποιηθεί ενστάλλαξη τοπικού αναισθητικού, πρέπει να διενεργηθεί παροχέτευση της ουροδόχου κύστης και έκπλυσή της με στείρο αλατούχο διάλυμα πριν διεξαχθούν τα επόμενα βήματα της διαδικασίας έγχυσης.

Το ανασυσταθέν διάλυμα βοτουλινικής τοξίνης τύπου A (200 Μονάδες) ενίεται μέσα στον εξωστήρα μυ, μέσω εύκαμπτου ή άκαμπτου κυστεοσκοπίου, αποφεύγοντας το κυστικό τρίγωνο και τη βάση. Πρέπει να γίνει ενστάλλαξη επαρκούς ποσότητας αλατούχου διαλύματος στην ουροδόχο κύστη προκειμένου να επιτευχθεί επαρκής οπτική παρακολούθηση για τις εγχύσεις. Πρέπει ωστόσο να αποφεύγεται η υπερδιάταση.

Η βελόνα πρέπει να εισαχθεί περίπου 2 mm μέσα στον εξωστήρα και πρέπει να πραγματοποιηθούν 30 εγχύσεις του 1 ml έκαστη (συνολικός όγκος 30 ml) σε απόσταση περίπου 1 cm η μία από την άλλη (βλέπε εικόνα πιο κάτω). Για την τελική έγχυση, πρέπει να εγχυθεί περίπου 1 ml αποστειρωμένου φυσιολογικού αλατούχου διαλύματος ώστε να χορηγηθεί η πλήρης δόση. Αφού χορηγηθούν οι εγχύσεις, πρέπει να γίνει παροχέτευση του αλατούχου διαλύματος που χρησιμοποιήθηκε για την οπτική παρακολούθηση του τοιχώματος της ουροδόχου κύστης. Μετά την έγχυση, απαιτείται παρατήρηση του ασθενή για τουλάχιστον 30 λεπτά.

Συνιστώμενη δόση: Η συνιστώμενη δόση είναι 200 Μονάδες υπό τη μορφή εγχύσεων του 1 ml (~6,7 Μονάδες) σε 30 σημεία του εξωστήρα.

Πρόσθετες πληροφορίες: Κλινική βελτίωση παρατηρείται γενικά εντός 2 εβδομάδων. Το ενδεχόμενο επαναληπτικών ενέσεων στους ασθενείς πρέπει να εξετάζεται
όταν το κλινικό αποτέλεσμα της προηγούμενης έγχυσης έχει ελαττωθεί (η διάμεση διάρκεια σε κλινικές μελέτες φάσης 3 ήταν 256-295 ημέρες (~36-42 εβδομάδες) για 200 Μονάδες) με βάση το αίτημα των ασθενών για επανάληψη της θεραπείας, αλλά όχι νωρίτερα από 3 μήνες από την προηγούμενη έγχυση στην ουροδόχο κύστη.

Η μέγιστη αθροιστική δόση δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 400 Μονάδες, σε διάστημα 12 εβδομάδων.

Συνιστώμενη βελόνη: Στείρα βελόνα 30 gauge, 0,5 ιντσών.

Οδηγία χορήγησης: Οι εγχύσεις θα πρέπει να κατανέμονται σε 7 συγκεκριμένες μυϊκές περιοχές της κεφαλής και του αυχένα, όπως καθορίζεται στον παρακάτω πίνακα. Πιθανόν να χρειαστεί βελόνα της 1 ίντσας (25,4 mm) στην αυχενική περιοχή ασθενών με πολύ μεγάλου πάχους αυχενικούς μύες. Με εξαίρεση τον πυραμοειδή μυ της ρινός, στον οποίο θα πρέπει να γίνεται έγχυση σε ένα μόνο σημείο (μέση γραμμή), οι εγχύσεις σε όλους τους μύες θα πρέπει να γίνονται αμφοτερόπλευρα: οι μισές από αυτές θα πρέπει να χορηγούνται στην αριστερή και οι άλλες μισές στη δεξιά πλευρά της κεφαλής και του αυχένα. Εάν ο πόνος εντοπίζεται κυρίως σε ορισμένες θέσεις, μπορούν να χορηγηθούν πρόσθετες εγχύσεις στη μία ή και στις δύο πλευρές έως και σε 3 συγκεκριμένες μυϊκές ομάδες (ινιακός, κροταφικός και τραπεζοειδής) έως τη μέγιστη δόση ανά μυ, όπως υποδεικνύεται στον παρακάτω πίνακα.

Τα ακόλουθα διαγράμματα υποδεικνύουν τα σημεία έγχυσης:

Τα ακόλουθα διαγράμματα υποδεικνύουν συνιστώμενες ομάδες μυών για προαιρετικές εγχύσεις:

Συνιστώμενη δόση: 155 Μονάδες έως 195 Μονάδες χορηγούμενες ενδομυϊκά, με τη μορφή εγχύσεων του 0,1 ml (5 Μονάδες) σε 31 έως και 39 σημεία.

Δοσολογία του ΒΟΤΟΧ ανά μυ για τη Χρόνια Ημικρανία:

^* Σημείο ενδομυϊκής ένεσης = 0,1 ml = 5 Μονάδες βοτουλινικής τοξίνης τύπου A
^** Αμφοτερόπλευρα κατανεμημένη δόση

Πρόσθετες πληροφορίες: Το συνιστώμενο χρονοδιάγραμμα επαναληπτικής αγωγής είναι μία φορά κάθε 12 εβδομάδες.

Η μέγιστη αθροιστική δόση δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 400 Μονάδες, σε διάστημα 12 εβδομάδων.

Συνιστώμενη βελόνη: Στείρα βελόνη 27-30 gauge / 0,40–0,30 mm.

Οδηγία χορήγησης: Δεν είναι απαραίτητη η χρήση ηλεκτρομυογράφου.

Συνιστώμενη δόση: Η αρχική συνιστώμενη δόση είναι 1,25-2,5 Μονάδες και πρέπει να ενίεται στο μέσο και λοξό σφιγκτήρα μυ του άνω βλεφάρου, καθώς και στο λοξό σφιγκτήρα μυ του κάτω βλεφάρου. Επίσης μπορεί, να γίνει έγχυση και σε επιπρόσθετα σημεία στην περιοχή του φρυδιού, του λοξού σφιγκτήρα μυός των βλεφάρων και στην ανώτερη περιοχή του προσώπου, στην περίπτωση που οι σπασμοί στα σημεία αυτά επηρεάζουν την όραση.

Μέγιστη συνολική δόση: Η αρχική δόση δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 25 Μονάδες ανά οφθαλμό. Για την αντιμετώπιση του βλεφαρόσπασμου, η συνολική δοσολογία δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 100 Μονάδες κάθε 12 εβδομάδες.

Πρόσθετες πληροφορίες: Αποφεύγοντας την έγχυση κοντά στον ανελκτήρα μυ του άνω βλεφάρου μπορεί να μειωθεί η επιπλοκή της πτώσης. Αποφεύγοντας εγχύσεις στο μέσο μυ του κάτω βλεφάρου, και ως εκ τούτου μειώνοντας τη διάχυση στον κατώτερο λοξό μυ, μπορεί να μειωθεί η επιπλοκή της διπλωπίας. Τα διαγράμματα που ακολουθούν υποδεικνύουν πιθανά σημεία έγχυσης:

Γενικά, τα πρώτα αποτελέσματα των ενέσεων εμφανίζονται εντός τριών ημερών φτάνοντας στο μέγιστο αποτέλεσμα μία έως δύο εβδομάδες μετά τη θεραπεία. Κάθε θεραπεία διαρκεί τρεις μήνες περίπου, μετά την παρέλευση των οποίων η θεραπεία μπορεί να επαναληφθεί για όσο διάστημα χρειάζεται. Κατά τις επαναληπτικές θεραπείες, η δόση μπορεί να αυξηθεί μέχρι το διπλάσιο της αρχικής, αν η ανταπόκριση στην αρχική θεραπεία θεωρείται ανεπαρκής. Ωστόσο, φαίνεται ότι υπάρχει μικρό όφελος από την ένεση περισσοτέρων από 5 Μονάδων ανά σημείο. Φυσιολογικά, δεν διαπιστώνεται πρόσθετο όφελος με επανάληψη της θεραπείας συχνότερα από μία φορά κάθε τρεις μήνες.

Οι ασθενείς με ημίσπασμο προσώπου ή διαταραχές της VII εγκεφαλικής συζυγίας πρέπει να υποβάλλονται σε θεραπεία όμοια με εκείνη για τον ετερόπλευρο βλεφαρόσπασμο, και να γίνεται έγχυση στους λοιπούς προσβεβλημένους προσωπικούς μύες (π.χ. μείζων ζυγωματικός, σφιγκτήρας του στόματος) ως απαιτείται.

Η συνολική δοσολογία δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 100 Μονάδες κάθε 12 εβδομάδες.

Συνιστώμενη βελόνη: Βελόνη κατάλληλου μεγέθους (συνήθως 25-30 gauge / 0,50–0,30 mm).

Οδηγία χορήγησης: Σε κλινικές μελέτες, η θεραπεία της αυχενικής δυστονίας τυπικά περιελάμβανε εγχύσεις βοτουλινικής τοξίνης τύπου A στον στερνοκλειδομαστοειδή, ανελκτήρα της ωμοπλάτης, σκαληνό, σπληνιοειδή κεφαλικό/αυχενικό, ημιακανθώδη, μήκιστο και/ή τραπεζοειδή μυ. Ο κατάλογος αυτός δεν είναι πλήρης, εφόσον οποιοσδήποτε από τους μύες που ελέγχουν τη θέση της κεφαλής μπορεί να εμπλέκεται και επομένως να απαιτεί θεραπεία.

Η μυϊκή μάζα και ο βαθμός υπερτροφίας ή ατροφίας είναι παράγοντες που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη όταν επιλέγεται η κατάλληλη δόση. Η μορφή της μυϊκής δραστηριότητας μπορεί να αλλάξει αυθόρμητα στην αυχενική δυστονία χωρίς αλλαγή στην κλινική παρουσίαση της δυστονίας.

Σε περίπτωση οποιασδήποτε δυσκολίας στην απομόνωση των μυών, οι ενέσεις πρέπει να γίνονται με χρήση ηλεκτρομυογράφου.

Συνιστώμενη δόση: Δεν πρέπει να ενίονται περισσότερες από 200 Μονάδες συνολικά κατά την πρώτη θεραπεία, ενώ οι ρυθμίσεις που θα γίνουν στις επόμενες θεραπείες εξαρτώνται από την αρχική ανταπόκριση.

Σε αρχικές ελεγχόμενες κλινικές μελέτες για την τεκμηρίωση της ασφάλειας και της αποτελεσματικότητας για την αυχενική δυστονία οι δόσεις του ανασυσταθέντος διαλύματος βοτουλινικής τοξίνης τύπου A κυμαίνονται από 140 έως 280 Μονάδες. Σε πιο πρόσφατες μελέτες, οι δόσεις κυμαίνονται από 95 έως 360 Μονάδες (με ένα μέσο όρο προσέγγισης 240 Μονάδες). Όπως με κάθε θεραπευτική αγωγή, η αρχική δοσολογία σε παρθένο οργανισμό πρέπει να ξεκινά από τη χαμηλότερη αποτελεσματική δόση. Δεν πρέπει να χορηγούνται περισσότερες από 50 Μονάδες σε κάθε σημείο. Δεν πρέπει να χορηγούνται περισσότερες από 100 Μονάδες στο στερνοκλειδομαστοειδή μυ. Για την ελαχιστοποίηση της συχνότητας εμφάνισης δυσφαγίας, ο στερνοκλειδομαστοειδής μυς δεν πρέπει να ενίεται αμφίπλευρα.

Μέγιστη συνολική δόση: Δεν πρέπει να χορηγούνται περισσότερες από 300 Μονάδες ανά συνεδρία. Ο ιδανικός αριθμός των εγχυόμενων σημείων εξαρτάται από το μέγεθος του μυός. Δεν συνιστώνται θεραπείες σε μεσοδιαστήματα μικρότερα των 10 εβδομάδων.

Πρόσθετες πληροφορίες: Κλινική βελτίωση, γενικά, εμφανίζεται εντός των πρώτων δύο εβδομάδων από την έγχυση. Το μέγιστο κλινικό όφελος, γενικά, εμφανίζεται έξι περίπου εβδομάδες μετά από την έγχυση. Η διάρκεια του ωφέλιμου αποτελέσματος που αναφέρεται σε κλινικές δοκιμές παρουσιάζει σημαντικές διακυμάνσεις (από 2 μέχρι και 33 εβδομάδες) με τυπική διάρκεια 12 εβδομάδων περίπου.

Δεν πρέπει να χορηγούνται περισσότερες από 50 Μονάδες σε κάθε σημείο.

Δεν πρέπει να χορηγούνται περισσότερες από 100 Μονάδες στο στερνοκλειδομαστοειδή μυ.

Συνιστώμενη βελόνη: Ένα εύκαμπτο ή άκαμπτο κυστεοσκόπιο μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Η βελόνα της έγχυσης μπορεί να γεμίσει (πληρωθεί) με περίπου 1 ml του ανασυσταθέντος διαλύματος βοτουλινικής τοξίνης τύπου A πριν την έναρξη των εγχύσεων (ανάλογα με το μήκος της βελόνης) για την απομάκρυνση τυχόν αέρα.

Οδηγία χορήγησης: Πριν από την έγχυση, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ενδοκυστική ενστάλλαξη αραιωμένου αναισθητικού με ή χωρίς καταστολή, σύμφωνα με την κατά τόπους πρακτική. Εάν πραγματοποιηθεί ενστάλλαξη τοπικού αναισθητικού, πρέπει να διενεργηθεί παροχέτευση της ουροδόχου κύστης και έκπλυσή της με αποστειρωμένο αλατούχο διάλυμα πριν διεξαχθούν τα επόμενα βήματα της διαδικασίας έγχυσης.

Το ανασυσταθέν διάλυμα βοτουλινικής τοξίνης τύπου A (100 Μονάδες) ενίεται μέσα στον εξωστήρα μυ, μέσω εύκαμπτου ή άκαμπτου κυστεοσκοπίου, αποφεύγοντας το κυστικό τρίγωνο και τη βάση. Πρέπει να γίνει ενστάλλαξη επαρκούς ποσότητας αλατούχου διαλύματος στην ουροδόχο κύστη προκειμένου να επιτευχθεί επαρκής οπτική παρακολούθηση για τις εγχύσεις. Πρέπει ωστόσο να αποφεύγεται η υπερδιάταση.

Η βελόνα πρέπει να εισαχθεί περίπου 2 mm μέσα στον εξωστήρα και πρέπει να πραγματοποιηθούν 20 εγχύσεις του 0,5 ml έκαστη (συνολικός όγκος 10 ml) σε απόσταση περίπου 1 cm η μία από την άλλη (βλέπε εικόνα πιο κάτω). Για την τελική έγχυση, πρέπει να εγχυθεί περίπου 1 ml στείρου φυσιολογικού αλατούχου διαλύματος ώστε να χορηγηθεί η πλήρης δόση. Αφού χορηγηθούν οι εγχύσεις, δεν πρέπει να γίνει παροχέτευση του αλατούχου διαλύματος που χρησιμοποιήθηκε για την οπτική παρακολούθηση του τοιχώματος της ουροδόχου κύστης ώστε οι ασθενείς να μπορούν να αποδείξουν την ικανότητά τους για κένωση πριν από την έξοδο από την κλινική. Μετά την έγχυση, απαιτείται παρατήρηση του ασθενή για τουλάχιστον 30 λεπτά και μέχρι να συμβεί μία αυθόρμητη κένωση.

Συνιστώμενη δόση: Η συνιστώμενη δόση είναι 100 Μονάδες βοτουλινικής τοξίνης τύπου A υπό τη μορφή εγχύσεων του 0,5 ml (5 Μονάδες) σε 20 σημεία του εξωστήρα.

Πρόσθετες πληροφορίες: Κλινική περίπτωση μπορεί να παρατηρηθεί εντός 2 εβδομάδων. Το ενδεχόμενο επαναληπτικών ενέσεων στους ασθενείς πρέπει να εξετάζεται όταν το κλινικό αποτέλεσμα της προηγούμενης έγχυσης έχει ελαττωθεί (η διάμεση διάρκεια σε κλινικές μελέτες φάσης 3 ήταν 166 ημέρες [~24 εβδομάδες] με βάση το αίτημα των ασθενών για επανάληψη της θεραπείας), αλλά όχι νωρίτερα από 3 μήνες από την προηγούμενη έγχυση στην ουροδόχο κύστη.

Η μέγιστη αθροιστική δόση δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 400 Μονάδες, σε διάστημα 12 εβδομάδων.