Κυκλοφωσφαμίδη

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται.

Οι δόσεις και η διάρκεια της θεραπείας και/ή τα μεσοδιαστήματα χορήγησης εξαρτώνται από τη θεραπευτική ένδειξη, το σχήμα της θεραπείας συνδυασμού, τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς και της λειτουργίας των οργάνων, καθώς και τα αποτελέσματα της εργαστηριακής παρακολούθησης (ιδιαίτερα της παρακολούθησης των αιμοκυττάρων).

Σε συνδυασμό με άλλα κυτταροστατικά παρόμοιας τοξικότητας, μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης ή η παράταση των ελεύθερων θεραπείας μεσοδιαστημάτων.

Μπορεί να εξετασθεί η περίπτωση χρήσης παραγόντων που διεγείρουν την αιμοποίηση (παράγοντες διέγερσης των αποικιών και παράγοντες διέγερσης της αιμοποίησης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μυελοκατασταλτικών επιπλοκών και/ή να υποβοηθηθεί η παροχή της επιθυμητής δοσολογίας.

Τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για την παρουσία σωματιδίων και αποχρωματισμό, όταν είναι εφικτό από τη μορφή του διαλύματος και της συσκευασίας.

Η ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει κατά προτίμηση να πραγματοποιείται με τη μορφή έγχυσης.

Για να μειωθεί η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών που εμφανίζονται ως εξαρτώμενες από το ρυθμό χορήγησης (π.χ. διόγκωση του προσώπου, κεφαλαλγία, ρινική συμφόρηση, αίσθημα καύσου τριχωτού κεφαλής), η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ενίεται ή να εγχέεται πολύ αργά.

Η διάρκεια της έγχυσης πρέπει επίσης να είναι η κατάλληλη για τον όγκο και το είδος του υγρού φορέα που θα εγχυθεί.

Σε περίπτωση άμεσης ένεσης, η παρεντερικά χορηγούμενη κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται με φυσιολογικό ορό (χλωριούχο νάτριο 0,9%).

Η κυκλοφωσφαμίδη, μετά την ανασύσταση σε ύδωρ, είναι υπότονη και δεν πρέπει να ενίεται άμεσα.

Για την έγχυση, η κυκλοφωσφαμίδη πρέπει να ανασυστήνεται προσθέτοντας αποστειρωμένο ύδωρ και να εγχέεται στα συνιστώμενα ενδοφλέβια διαλύματα.

Πριν από τη χορήγηση τα περιεχόμενα του φιαλιδίου πρέπει να διαλύονται σε 25 ml φυσιολογικού ορού (χλωριούχο νάτριο 0,9% w/v) εισάγοντας τον ορό στο φιαλίδιο και ανακινώντας έντονα μέχρι να διαλυθεί πλήρως η κόνις. Η ανασύσταση έχει ως αποτέλεσμα διαυγές διάλυμα με pH μεταξύ 4 και 6.

Η κυκλοφωσφαμίδη είναι συμβατή με τα ακόλουθα διαλύματα έγχυσης: διάλυμα χλωριούχου νατρίου, διάλυμα γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και γλυκόζης, διάλυμα χλωριούχου νατρίου και χλωριούχου καλίου και διάλυμα χλωριούχου καλίου και γλυκόζης.

Πριν τη παρεντερική χορήγηση, η ουσία πρέπει να έχει διαλυθεί πλήρως.