Ντοπαμίνη

Η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται και να εξαρτάται από τη σοβαρότητα του σοκ, την ανταπόκριση στη θεραπεία και τις ανεπιθύμητες ενέργειες. Ανεξάρτητα από τη χρήση της ντοπαμίνης, επιπρόσθετα απαραίτητα μέσα, όπως επαρκής αποκατάσταση του κυκλοφορούντος όγκου αίματος και ακριβής προσδιορισμός της ισορροπίας των ηλεκτρολυτών, κ.λπ. δεν θα πρέπει να παραμελούνται. Για ασθενείς που βρίσκονται σε κωματώδη κατάσταση θα πρέπει να διασφαλισθεί η αναπνευστική τους ικανότητα για την αποφυγή του κινδύνου εισρόφησης.

Η αποκατάσταση του όγκου του αίματος, εκεί όπου είναι δυνατόν, θα πρέπει να διεκπεραιώνεται πριν την έναρξη της θεραπείας. Για ασθενείς με αυξημένο προ- ή μετά-φορτίο, προτείνεται συγχορήγηση με glyceryl trinitrate ώστε να μειωθεί το καρδιακό φορτίο.

Συνιστάται η κάτωθι δοσολογία:

• Χαμηλό δοσολογικό σχήμα (π.χ. σε μονάδα εντατικής θεραπείας και σε νεφρολογικές ενδείξεις): 100-250 Mg/min = 1.5-3.5 Mg/kg/min
• Μέσο δοσολογικό σχήμα (π.χ. σε χειρουργική εντατική θεραπεία): 300-700 Mg/min = 4-10 Mg/kg/min
• Υψηλό δοσολογικό σχήμα (π.χ. σε σηπτικό σοκ): 750-1500 μg/min = 10.5-21.5 pg/kg/min

Πρέπει να γίνεται προσαρμογή του ρυθμού έγχυσης για την επίτευξη της βέλτιστης ανταπόκρισης του ασθενούς. Η πλειοψηφία των ασθενών ανταποκρίνεται ικανοποιητικά σε δοσολογίες ντοπαμίνης μικρότερες των 20μg/kg/min.

Εάν ο κύριος σκοπός της θεραπείας είναι η αύξηση της ινοτρόπου δράσης και της διούρησης, συνιστώνται δόσεις των 100-250 μg/min.

Η μέγιστη αύξηση της διούρησης επιτυγχάνεται περίπου στα 250 μg/min και παραμένει σταθερή σε ευρύ δοσολογικό σχήμα (μέχρι τα 1200 μg/min). Σε επιπλέον αύξηση της δοσολογίας, πρέπει να αναμένεται μείωση της διούρησης.

Εάν απαιτείται πρόσθετη δράση στην αρτηριακή πίεση, ενδείκνυται η αύξηση της δοσολογίας σε 500 μg/min ή και περισσότερο, ή με την ίδια δοσολογία ντοπαμίνης θα πρέπει να χορηγείται επιπρόσθετα νοραδρεναλίνη σε δοσολογία 5 μg/min για άτομα σωματικού βάρους περίπου 70 κιλών.

Ασχέτως της δοσολογίας που εφαρμόζεται, σε περίπτωση εμφανώς σημαντικής αύξησης της καρδιακής συχνότητας ή σε περίπτωση συχνών ανωμαλιών του ρυθμού, αντενδείκνυται αύξηση της δοσολογίας.

Η χορήγηση του φαρμάκου πρέπει να γίνεται κάτω από συχνή ηλεκτροκαρδιογραφική (για την έγκαιρη αναγνώριση αρρυθμιών) και αιμοδυναμική (για την καλύτερη προσαρμογή του ρυθμού εγχύσεως της ντοπαμίνης) παρακολούθηση.

Όταν βελτιωθούν τα σημεία καταπληξίας, ο ρυθμός έγχυσης της ντοπαμίνης μειώνεται σταδιακά και διακόπτεται, εάν δεν παρουσιασθεί επιδείνωση των αιμοδυναμικών παραμέτρων κατά τη φάση της σταδιακής μείωσης. Η ντοπαμίνη μπορεί να συνδυασθεί με δοβουταμίνη, ιδιαίτερα κατά το καρδιογενές σοκ.

Στην περίπτωση του μετεμφραγματικού καρδιογενούς σοκ, όταν οι αιμοδυναμικές συνθήκες απαιτούν συνεχή αύξηση του ρυθμού έγχυσης της ντοπαμίνης, πρέπει να συζητείται η προσφυγή σε μηχανική υποστήριξη με ενδοαρτηριακή αντλία το ταχύτερο δυνατόν, με στόχο να καταστεί εφικτή η παρεμβατική ή χειρουργική αντιμετώπιση του ασθενούς.

Η θεραπεία με αγγειοσυσπαστικά φάρμακα δεν συνεπάγεται την αντικατάσταση του αίματος, του πλάσματος, των υγρών και/ή των ηλεκτρολυτών. Πριν από την έναρξη της θεραπείας με υδροχλωρική ντοπαμίνη, πρέπει να διορθώνεται όσο το δυνατόν πληρέστερα η μείωση του όγκου αίματος. Λόγω της μεταβλητής, εξαρτώμενης από την ηλικία κάθαρσης, η δόση πρέπει να τιτλοδοτείται αργά και προσεκτικά, ιδιαίτερα σε νεογνά.

Η έγχυση του διαλύματος υδροχλωρικής ντοπαμίνης πρέπει να ξεκινά με ρυθμό 5 μg/kg/min και να αυξάνεται σταδιακά κατά 5 μg/kg/min. Το συνιστώμενο δοσολογικό εύρος είναι 5-10 μg/kg/min. Εάν συντρέχει τεκμηριωμένη ανάγκη, μπορεί να χορηγείται δόση άνω των 10 μg/kg/min έως το ανώτατο όριο των 20 μg/kg/min.

Η δόση της υδροχλωρικής ντοπαμίνης πρέπει να προσαρμόζεται ανάλογα με την ανταπόκριση του ασθενούς, δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στη μείωση του εδραιωμένου ρυθμού ροής των ούρων, την αύξηση της ταχυκαρδίας ή την ανάπτυξη νέων δυσρυθμιών που αποτελούν ενδείξεις για μείωση ή προσωρινή αναστολή της δόσης.

Παιδιά με σωματικό βάρος 2 έως 9 κιλά

Ρυθμός έγχυσης ανάλογα με το σωματικό βάρος για παιδιά από 2 kg έως 9 kg, στα οποία πρέπει να παρέχεται η χαμηλότερη περιεκτικότητα, ντοπαμίνη 1,5 mg/mL διάλυμα για έγχυση.

Παιδιά με σωματικό βάρος 10 έως 66 κιλά

Ρυθμός έγχυσης ανάλογα με το σωματικό βάρος για τα παιδιά από 10 kg έως 66 kg, στα οποία πρέπει να χορηγείται η υψηλότερη περιεκτικότητα: ντοπαμίνη 4,5 mg/mL διάλυμα για έγχυση.

Σταδιακή διακοπή της δόσης

Η δόση υδροχλωρικής ντοπαμίνης πρέπει να μειώνεται σταδιακά και να μην διακόπτεται απότομα. Κατά τη διάρκεια της φάσης σταδιακής διακοπής πρέπει να αξιολογείται συνεχώς η αιμοδυναμική κατάσταση.

Για ενδοφλέβια χρήση. Η υδροχλωρική ντοπαμίνη πρέπει να χορηγείται μέσω κεντρικής γραμμής [Ομφαλοφλεβικός καθετήρας (UVC), λεπτός φλεβικός καθετήρας (Longline) ή χειρουργική κεντρική φλεβική γραμμή (CVL)]. Εάν δεν υπάρχει διαθέσιμη κεντρική πρόσβαση, πρέπει να χρησιμοποιείται σωληνίσκος σε μεγάλη φλέβα. Στο σύστημα έγχυσης απαιτείται κατάλληλη συσκευή μέτρησης για τον έλεγχο της ταχύτητας και της ροής.

Στη γραμμή έγχυσης της υδροχλωρικής ντοπαμίνης δεν πρέπει να εγχέονται ταυτόχρονα άλλα προϊόντα. Για την αποφυγή της ανάμειξης ισχυρών φαρμακευτικών προϊόντων με την υδροχλωρική ντοπαμίνη πρέπει να χρησιμοποιείται δεύτερο σημείο έγχυσης.