Μέσνα

Θα πρέπει να χορηγούνται επαρκείς ποσότητες μέσνα, έτσι ώστε να προστατεύεται επαρκώς ο ασθενής από την ουροτοξική δράση των οξαζαφωσφορινών.

H ουροφόρος απέκκριση θα πρέπει να διατηρείται στα 100ml/ώρα (όπως απαιτείται για τη θεραπεία οξαζαφωσφορίνης) και τα ούρα θα πρέπει να ελέγχονται για αιματουρία και πρωτεϊνουρία καθ'όλη τη διάρκεια της θεραπείας.

Η διάρκεια της θεραπείας με μέσνα, θα πρέπει να είναι η ίδια με εκείνη της θεραπείας με οξαζαφωσφορίνες, αυξημένη κατά το χρόνο που απαιτείται για τη μείωση των συγκεντρώσεων των μεταβολιτών των οξαζαφωσφορινών στα ούρα σε μη τοξικά επίπεδα. Τούτο λαμβάνει συνήθως χώρα μέσα σε 8-12 ώρες μετά το πέρας της θεραπείας με οξαζαφωσφορίνες, μπορεί όμως και να ποικίλλει, ανάλογα με το δοσολογικό σχήμα χορήγησης της οξαζαφωσφορίνης.

Εκτός εάν οριστεί αλλιώς, το μέσνα χορηγείται ενδοφλεβίως σε ενήλικους σε δόση 20% της αντίστοιχης δόσης των οξαζαφωσφορινών και στο χρόνο 0 (μαζί με την οξαζαφωσφορίνη) και στη συνέχεια μετά από 4 και 8 ώρες.

Παράδειγμα χορήγησης μέσνας με έγχυση οξαζαφωσφορινής:

Σε περίπτωση χορήγησης πολύ μεγάλων δόσεων οξαζαφωσφορινών, (όπως π.χ. πριν από μεταμόσχευση μυελού των οστών), η συνολική δόση μέσνα μπορεί να αυξάνεται από το 120 έως το 160% της δόσης της οξαζαφωσφορίνης. Συνιστάται, μετά την χορήγηση του 20% μέσνα (σε σχέση με τη δόση οξαζαφωσφορίνης) σε χρόνο 0, η υπολογισμένη δόση που έχει απομείνει να χορηγείται ενδοφλεβίως, για μια περίοδο 24 ωρών με συνεχής φλεβική έγχυση. Εναλλακτικά μια διαλείπουσα έγχυση bolus είναι δυνατή: Για ενήλικες 3 × 40% (σε χρόνους 0, 4, 8 ώρες) ή 4 × 40% (σε χρόνους 0, 3, 6, 9 ώρες) αντίστοιχα. Αντί για bolus ένεση, σύντομες εγχύσεις διάρκειας 15 λεπτών είναι εφικτές.

Με συνεχή έγχυση ιφωσφαμίδης έχει αποδειχθεί, ότι είναι καλύτερο να χορηγείται μέσνα σε χρόνο 0 μετά από μια αρχική 20% bolus ένεση (έναρξη της έγχυσης, χρόνος 0), ακολουθούμενη από έγχυση έως το 100% της δόσης της ιφωσφαμίδης ώστε να συνεχιστεί η ουροπροστατευτική δράση στις επόμενες 6-12 ώρες μετά το τέλος της έγχυσης της ιφωσφαμίδης.

Παράδειγμα χορήγησης μέσνας με 24ωρη έγχυση ιφωσφαμίδης:

Ειδικές δοσολογικές συστάσεις

Παιδιά

Η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα του μέσνα σε παιδιατρικούς ασθενείς δεν έχει αποδειχθεί. Κατά τη χορήγηση του προϊόντος σε παιδιά μπορεί να είναι απαραίτητο να μειωθούν τα μεσοδιαστήματα των δόσεων και/ή να αυξηθεί ο αριθμός των μεμονωμένων δόσεων, εξαιτίας του ότι τα παιδιά γενικά έχουν αυξημένη διούρηση. Η κλινική εμπειρία σε συμβατικές δόσεις απέδειξε ότι είναι ωφέλιμο σε ατομικές περιπτώσεις να δοθεί μέσνα σε μικρότερα διαστήματα (π.χ κάθε τρεις ώρες, συνολική δόση μέσνα = 60% της δόσης της οξαζαφωσφορίνης). Κατά τη θεραπεία με πολύ υψηλές δόσεις οξαζαφωσφορίνης (π.χ. πριν τη μεταμόσχευση μυελού των οστών), οι bolus ενέσεις του μέσνα θα πρέπει πάντα να δίνονται σε σύντομα διαστήματα (π.χ. 20% σε χρόνους 0, 1, 3, 6, 9,12 ώρες). Αντί για μια bolus ένεση, σύντομες εγχύσεις διάρκειας 15 λεπτών είναι εφικτές.

Ηλικιωμένοι

Οι κλινικές μελέτες του μέσνα δεν περιείχαν ικανοποιητικό αριθμό υποκειμένων ηλικίας 65 ετών και άνω ώστε να προσδιοριστεί εάν ανταποκρίνονται διαφορετικά από νεότερους ασθενείς. Γενικά, η επιλογή της δόσης οξαζαφωσφορίνης για ηλικιωμένους ασθενείς θα πρέπει να γίνεται με προσοχή, αντανακλώντας τη μεγαλύτερη συχνότητα μειωμένης ηπατικής, νεφρικής ή καρδιακής λειτουργίας και συνυπαρχόντων νόσων ή άλλων φαρμακευτικών αγωγών. Παρόλα αυτά, η αναλογία μέσνα προς την οξαζαφωσφορίνη θα πρέπει να παραμένει σταθερή.

Ασθενείς υψηλού κινδύνου

Σε ασθενείς με ήδη προσβεβλημένο επιθήλιο του ουροποιητικού από προηγούμενη θεραπεία με οξαζαφωσφορίνες ή ακτινοβολία της πυέλου ή σε ασθενείς που δεν προστατεύονται επαρκώς με τη συνήθη δόση του μέσνα π.χ. ασθενείς με ιστορικό νόσου του ουροποιητικού, η δόση του 40% κατά βάρος της οξαζαφωσφορίνης θα πρέπει να δίνεται σε διαστήματα μικρότερα των 4 ωρών και/ή να αυξάνεται ο αριθμός των δόσεων.

Θα πρέπει να χορηγούνται επαρκείς ποσότητες μέσνα, έτσι ώστε να προστατεύεται επαρκώς ο ασθενής από την ουροτοξική δράση των οξαζαφωσφορινών.

H ουροφόρος απέκκριση θα πρέπει να διατηρείται στα 100ml/ώρα (όπως απαιτείται για τη θεραπεία οξαζαφωσφορίνης) και τα ούρα θα πρέπει να ελέγχονται για αιματουρία και πρωτεϊνουρία καθ'όλη τη διάρκεια της θεραπείας.

Η διάρκεια της θεραπείας με μέσνα, θα πρέπει να είναι η ίδια με εκείνη της θεραπείας με οξαζαφωσφορίνες, αυξημένη κατά το χρόνο που απαιτείται για τη μείωση των συγκεντρώσεων των μεταβολιτών των οξαζαφωσφορινών στα ούρα σε μη τοξικά επίπεδα. Τούτο λαμβάνει συνήθως χώρα μέσα σε 8-12 ώρες μετά το πέρας της θεραπείας με οξαζαφωσφορίνες, μπορεί όμως και να ποικίλλει, ανάλογα με το δοσολογικό σχήμα χορήγησης της οξαζαφωσφορίνης. Κατά τον υπολογισμό της δόσης του μέσνα, η ποσότητα θα πρέπει να στρογγυλοποιείται προς τα κάτω προς τον πλησιέστερο ακέραιο αριθμό δισκίων μέσνα.

Η ολική διαθεσιμότητα του μέσνα στα ούρα μετά την από του στόματος χορήγηση είναι, συγκριτικά με την ενδοφλέβια χορήγηση, περίπου 50%. Η έναρξη εξάλλου της αποβολής του με τα ούρα καθυστερεί έως και 2 ώρες και είναι πιο παρατεταμένη από την παρατηρούμενη αποβολή μετά από την ενδοφλέβια χορήγηση.

Για διαλείπουσα θεραπεία με οξαζαφωσφορίνες

Χορηγείται από το στόμα το 40% κατά βάρος της δόσης της οξαζαφωσφορίνης, στρογγυλοποιημένη (προς τα κάτω) προς τον πλησιέστερο ακέραιο αριθμό δισκίων μέσνα. Η από του στόματος δόση του μέσνα θα πρέπει να λαμβάνεται 2 ώρες προ της χορήγησης της οξαζαφωσφορίνης και 6 και 2 ώρες μετά από αυτήν.

Σε περίπτωση που αποφασιστεί να χορηγηθεί αρχικώς μέσνα ενδοφλεβίως, η από του στόματος χορήγηση 2 ώρες πριν θα πρέπει να αντικατασταθεί από ενδοφλέβια χορήγηση 20% της δόσης της οξαζαφωσφορίνης κατά την ώρα 0 (χρόνος χορήγησης οξαζαφωσφορίνης).

Σε περίπτωση χορήγησης ιφωσφαμίδη με έγχυση διάρκειας 24 ωρών

Το από του στόματος χορηγούμενο μέσνα θα πρέπει να λαμβάνεται την πρώτη φορά μετά το πέρας της συνδυασμένης έγχυσης ιφωσφαμίδης και μέσνα και ακολούθως, μετά από 2 και 6 ώρες από το πέρας της έγχυσης. Όλες οι δόσεις υπολογίζονται στο 40% κατά βάρος της δόσης της ιφωσφαμίδης, στρογγυλοποιημένες (προς τα κάτω) προς τον πλησιέστερο ακέραιο αριθμό δισκίων μέσνα.

Σε περίπτωση χορήγησης ιφωσφαμίδη με συνεχή μακροχρόνια έγχυση: το από του στόματος χορηγούμενο μέσνα, θα πρέπει να λαμβάνεται μετά το πέρας της συνδυασμένης έγχυσης ιφωσφαμίδης και μέσνα, και ακολούθως, μετά από 2 και 6 ώρες από το πέρας της έγχυσης. Όλες οι δόσεις υπολογίζονται στο 40% κατά βάρος της τελικής 24ωρης δόσης της ιφωσφαμίδης, στρογγυλοποιημένες (προς τα κάτω) προς τον πλησιέστερο ακέραιο αριθμό δισκίων μέσνα.

Ειδικές δοσολογικές συστάσεις

Παιδιά

Η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα του μέσνα σε παιδιατρικούς ασθενείς δεν έχει αποδειχθεί. Κατά τη χορήγηση του προϊόντος σε παιδιά μπορεί να είναι απαραίτητο να μειωθούν τα μεσοδιαστήματα των δόσεων και/ή να αυξηθεί ο αριθμός των μεμονωμένων δόσεων, εξαιτίας του ότι τα παιδιά γενικά έχουν αυξημένη διούρηση. Η κλινική εμπειρία σε συμβατικές δόσεις απέδειξε ότι είναι ωφέλιμο σε ατομικές περιπτώσεις να δοθεί μέσνα σε μικρότερα διαστήματα (π.χ κάθε τρεις ώρες, συνολική δόση μέσνα = 60% της δόσης της οξαζαφωσφορίνης). Κατά τη θεραπεία με πολύ υψηλές δόσεις οξαζαφωσφορίνης (π.χ. πριν τη μεταμόσχευση μυελού των οστών), οι bolus ενέσεις του μέσνα θα πρέπει πάντα να δίνονται σε σύντομα διαστήματα (π.χ. 20% σε χρόνους 0, 1, 3, 6, 9,12 ώρες). Αντί για μια bolus ένεση, σύντομες εγχύσεις διάρκειας 15 λεπτών είναι εφικτές.

Ηλικιωμένοι

Οι κλινικές μελέτες του μέσνα δεν περιείχαν ικανοποιητικό αριθμό υποκειμένων ηλικίας 65 ετών και άνω ώστε να προσδιοριστεί εάν ανταποκρίνονται διαφορετικά από νεότερους ασθενείς. Γενικά, η επιλογή της δόσης οξαζαφωσφορίνης για ηλικιωμένους ασθενείς θα πρέπει να γίνεται με προσοχή, αντανακλώντας τη μεγαλύτερη συχνότητα μειωμένης ηπατικής, νεφρικής ή καρδιακής λειτουργίας και συνυπαρχόντων νόσων ή άλλων φαρμακευτικών αγωγών. Παρόλα αυτά, η αναλογία μέσνα προς την οξαζαφωσφορίνη θα πρέπει να παραμένει σταθερή.

Ασθενείς υψηλού κινδύνου

Σε ασθενείς με ήδη προσβεβλημένο επιθήλιο του ουροποιητικού από προηγούμενη θεραπεία με οξαζαφωσφορίνες ή ακτινοβολία της πυέλου ή σε ασθενείς που δεν προστατεύονται επαρκώς με τη συνήθη δόση του μέσνα π.χ. ασθενείς με ιστορικό νόσου του ουροποιητικού, η δόση του 40% κατά βάρος της οξαζαφωσφορίνης θα πρέπει να δίνεται σε διαστήματα μικρότερα των 4 ωρών και/ή να αυξάνεται ο αριθμός των δόσεων.