Προποφόλη

Για εισαγωγή σε αναισθησία η προποφόλη πρέπει να τιτλοποιείται (περίπου 20–40 mg προποφόλης κάθε 10 δευτερόλεπτα) ανάλογα με την ανταπόκριση του ασθενούς μέχρι τα κλινικά σημεία να δείξουν την εισαγωγή στην αναισθησία.

Οι περισσότεροι ενήλικες ασθενείς ηλικίας κάτω των 55 ετών είναι πιθανόν να απαιτούν 1,5 με 2,5 mg προποφόλης/kg σωματικού βάρους.

Σε ασθενείς πάνω από αυτή την ηλικία και σε ασθενείς κατηγορίας III και IV κατά ASA (American Society of Anaesthesiology), ιδιαίτερα σε εκείνους με επηρεασμένη καρδιακή λειτουργία, οι απαιτήσεις γενικώς θα είναι μικρότερες και η συνολική δόση της προποφόλης μπορεί να μειωθεί στο ελάχιστο των 1 mg προποφόλης/kg βάρους σώματος. Πρέπει να εφαρμόζονται μικρότεροι ρυθμοί χορήγησης προποφόλης (περίπου 2 ml (20 mg προποφόλης) κάθε 10 δευτερόλεπτα).

Για εισαγωγή στην αναισθησία η προποφόληπρέπει να τιτλοποιείται αργά μέχρι τα κλινικά σημεία να δείξουν την εισαγωγή στην αναισθησία. Η δόση πρέπει να προσαρμόζεται σύμφωνα με την ηλικία και/ή το σωματικό βάρος. Για τους περισσότερους ασθενείς ηλικίας άνω των 8 ετών απαιτείται περίπου 2,5 mg/kg σωματικού βάρους προποφόλης για εισαγωγή στην αναισθησία. Σε μικρότερα παιδιά, ιδιαίτερα ηλικίας μεταξύ 1 μήνα και 3 ετών, οι δοσολογικές απαιτήσεις μπορεί να είναι υψηλότερες (2,5–4 mg/kg σωματικού βάρους).

Η αναισθησία μπορεί να διατηρηθεί μέσω χορήγησης προποφόλης είτε με συνεχή έγχυση είτε με επαναλαμβανόμενες δόσεις εφόδου (bolus).

Για τη διατήρηση της αναισθησίας πρέπει να δίνονται γενικώς δόσεις από 4 έως 12 mg προποφόλης/kg σωματικού βάρους. Μία μειωμένη δόση συντήρησης των 4 mg περίπου προποφόλης/kg σωματικού βάρους μπορεί να είναι ικανοποιητική κατά τη διάρκεια λιγότερο καταπονητικών χειρουργικών επεμβάσεων, όπως η ελάχιστα επεμβατική χειρουργική.

Σε υπερήλικες ασθενείς, ασθενείς σε ασταθή γενική κατάσταση, ασθενείς με επηρεασμένη καρδιακή λειτουργία ή υποογκαιμία και ασθενείς κατηγορίας III και IV κατά ASA, η δοσολογία του Spiva μπορεί να μειωθεί περαιτέρω, ανάλογα με τη σοβαρότητα της κατάστασης του ασθενούς και την τεχνική αναισθησίας που εφαρμόζεται.

Για τη συντήρηση της αναισθησίας με τη χρήση επαναλαμβανόμενων δόσεων εφόδου (bolus) πρέπει να γίνονται προσαυξήσεις των 25 με 50 mg προποφόλης (= 2,5–5 ml Spiva) σύμφωνα με τις κλινικές απαιτήσεις.

Ταχεία χορήγηση δόσης εφόδου (άπαξ ή επαναλαμβανόμενων) δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε υπερήλικες, καθώς αυτό μπορεί να οδηγήσει σε καρδιοαναπνευστική καταστολή.

Η αναισθησία μπορεί να διατηρηθεί μέσω χορήγησης προποφόλης με έγχυση ή επαναλαμβανόμενες ενέσεις εφόδου ώστε να διατηρηθεί το βάθος της αναισθησίας που απαιτείται. Ο απαιτούμενος ρυθμός χορήγησης ποικίλει σημαντικά μεταξύ ασθενών, αλλά ρυθμοί της τάξης των 9–15 mg/kg/h συνήθως πετυχαίνουν ικανοποιητική αναισθησία. Σε μικρότερα παιδιά, ιδιαίτερα ηλικίας μεταξύ 1 μήνα και 3 ετών, οι δοσολογικές απαιτήσεις μπορεί να είναι υψηλότερες.

Για ασθενείς III και IV κατά ASA συνιστώνται χαμηλότερες δόσεις.

Για την παροχή καταστολής κατά τη διάρκεια χειρουργικών και διαγνωστικών επεμβάσεων, οι δόσεις και οι ρυθμοί χορήγησης πρέπει να προσαρμόζονται σύμφωνα με την κλινική ανταπόκριση. Για τους περισσότερους ασθενείς απαιτούνται 0,5–1 mg προποφόλης/kg σωματικού βάρους για 1 με 5 λεπτά για την εισαγωγή σε καταστολή. Η διατήρηση της καταστολής μπορεί να επιτευχθεί με τιτλοποίηση της προποφόλης στο επιθυμητό επίπεδο καταστολής.

Για τους περισσότερους ασθενείς απαιτούνται 1,5–4,5 mg προποφόλης/kg σωματικού βάρους/h. Η έγχυση μπορεί να γίνει με χορήγηση εφόδου των 10–20 mg (1–2 ml προποφόλης) εάν απαιτείται ταχεία αύξηση του βάθους της καταστολής.

Σε ασθενείς μεγαλύτερους από 55 ετών και ασθενείς κατηγορίας III και IV κατά ASA μπορεί να απαιτούνται χαμηλότερες δόσεις προποφόλης και ο ρυθμός της χορήγησης μπορεί να χρειάζεται να μειωθεί.

Οι δόσεις και οι ρυθμοί χορήγηση πρέπει να προσαρμόζονται σύμφωνα με το απαιτούμενο βάθος της καταστολής και την κλινική ανταπόκριση. Για τους περισσότερους παιδιατρικούς ασθενείς απαιτούνται 1–2 mg/kg σωματικού βάρους προποφόλης για την εισαγωγή σε καταστολή. Η διατήρηση της καταστολής μπορεί να επιτευχθεί με τιτλοποίηση της έγχυσης της προποφόλης στο επιθυμητό επίπεδο καταστολής. Για τους περισσότερους ασθενείς απαιτούνται 1,5–9 mg/kg/h προποφόλης. Η έγχυση μπορεί να γίνει με χορήγηση εφόδου έως και 1 mg/kg σωματικού βάρους εάν απαιτείται ταχεία αύξηση του βάθους της καταστολής.

Σε ασθενείς βαθμών III και IV κατά ASA μπορεί να απαιτούνται χαμηλότερες δόσεις.