Σουκραλφάτη

Η σουκραλφάτη πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή μόνο σε ασθενείς με νεφρική δυσλειτουργία, λόγω της πιθανότητας αυξημένης απορρόφησης αλουμινίου. Η σουκραλφάτη δεν συνιστάται για χρήση σε άτομα που υποβάλλονται σε αιμοκάθαρση.

Σε ασθενείς με νεφρική δυσλειτουργία ή ανεπάρκεια συνιστάται είτε να αποφεύγεται η χορήγηση του φαρμάκου ή να γίνεται με πολύ μεγάλη προσοχή και για μικρή διάρκεια και οι ασθενείς να παρακολουθούνται στενά για πιθανώς αυξημένα επίπεδα αργιλίου στον ορό του αίματος.

Η σουκραλφάτη δεν πρέπει να συγχορηγείται με παρασκευάσματα κιτρικού οξέος. Η συγχορήγηση κιτρικών παρασκευασμάτων με σουκραλφάτη μπορεί να αυξήσει τις συγκεντρώσεις του αλουμινίου στο αίμα. Ο μηχανισμός μπορεί να οφείλεται σε χηλικοποίηση του αλουμινίου, το οποίο υποτίθεται ότι αυξάνει την απορρόφησή του.

Η σύγχρονη χορήγηση του φαρμάκου με φθοριοκινολόνες, τετρακυκλίνη, κετοκοναζόλη, σουλπιρίδη, διγοξίνη, βαρφαρίνη μειώνει τη δράση αυτών. Η βιοδιαθεσιμότητα αυτών των παραγόντων μπορεί να αποκατασταθεί διαχωρίζοντας την χορήγησή τους από τη σουκραλφάτη κατά 2 ώρες. Η συγκεκριμένη αλληλεπίδραση φαίνεται ότι είναι στη βάση της μη συστημική και πιθανά οφείλεται στη δέσμευση των εν λόγω παραγόντων από τη σουκραλφάτη στο γαστρεντερικό σωλήνα. Λόγω του δυναμικού της σουκραλφάτης να μεταβάλλει την απορρόφηση ορισμένων φαρμάκων από το γαστρεντερικό βλεννογόνο, ο διαχωρισμός της χορήγησης της από άλλους φαρμακευτικούς παράγοντες θα πρέπει να ληφθεί υπόψη, όταν μεταβολές στη βιοδιαθεσιμότητα θεωρούνται κρίσιμες για τα συγχορηγούμενα φάρμακα.

Με βάση αυτά, συνιστάται η λήψη της σουκραλφάτης 2 ώρες πριν τη λήψη των παραπάνω φαρμάκων ή 1 ώρα πριν τα γεύματα.

Η σύγχρονη χορήγηση του φαρμάκου με φαινυτοΐνη, θεοφυλλίνη, θυροξίνη, κινιδίνη και Η₂-ανταγωνιστές μειώνει τη δράση αυτών. Η βιοδιαθεσιμότητα αυτών των παραγόντων μπορεί να αποκατασταθεί διαχωρίζοντας την χορήγησή τους από τη σουκραλφάτη κατά 2 ώρες. Η συγκεκριμένη αλληλεπίδραση φαίνεται ότι είναι στη βάση της μη συστημική και πιθανά οφείλεται στη δέσμευση των εν λόγω παραγόντων από τη σουκραλφάτη στο γαστρεντερικό σωλήνα. Λόγω του δυναμικού της σουκραλφάτης να μεταβάλλει την απορρόφηση ορισμένων φαρμάκων από το γαστρεντερικό βλεννογόνο, ο διαχωρισμός της χορήγησης της από άλλους φαρμακευτικούς παράγοντες θα πρέπει να ληφθεί υπόψη, όταν μεταβολές στη βιοδιαθεσιμότητα θεωρούνται κρίσιμες για τα συγχορηγούμενα φάρμακα.

Με βάση αυτά, συνιστάται η λήψη της σουκραλφάτης 2 ώρες πριν τη λήψη των παραπάνω φαρμάκων ή 1 ώρα πριν τα γεύματα.

Σε περίπτωση εντερικής σίτισης μέσω ρινογαστρικού σωλήνα η χορήγηση σουκραλφάτης, για την προφύλαξη από το μετεγχειρητικό έλκος, πρέπει να προηγείται κατά μια ώρα της χορήγησης τροφής. Σε σπάνιες περιπτώσεις ο σχηματισμός στερεών μαζών έχει αναφερθεί όταν η σουκραλφάτη και το εντερικό περιεχόμενο σίτισης χορηγούνται σε πολύ κοντινές χρονικές στιγμές.

Μελέτες σε τρωκτικά μετά από λήψη δόσης 50 φορές πάνω από την ανθρώπινη δόση, δεν έδειξαν την πρόκληση βλαβών στο έμβρυο. Η ασφάλεια από τη λήψη σουκραλφάτης σε έγκυες γυναίκες δεν έχει διασφαλιστεί και προϊόντα με δραστική σουκραλφάτη θα πρέπει να χορηγούνται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μόνο όταν είναι απολύτως απαραίτητα. Σε κάθε περίπτωση, η χορήγηση του φαρμάκου είναι στην κρίση του γιατρού.

Δεν είναι γνωστό εάν η συγκεκριμένη δραστική ουσία εκκρίνεται στο μητρικό γάλα. Καθότι δεν έχουν διενεργηθεί κατάλληλες κλινικές μελέτες, συνιστάται επιφύλαξη στην χορήγηση του σε θηλάζουσες μητέρες.

Η λήψη της δραστικής ουσίας δεν επηρεάζει την ικανότητα οδήγησης και χειρισμού μηχανημάτων. Μην οδηγείτε αν αισθάνεστε ζάλη ή υπνηλία.

Οι ανεπιθύμητες ενέργειες που έχουν αναφερθεί περιλαμβάνουν: δυσκοιλιότητα, υπνηλία, διάρροια, ίλιγγος, ναυτία, γαστρική δυσφορία, δυσπεψία, μετεωρισμός, κεφαλαλγία, ξηροστομία, ζάλη, εξάνθημα, εμετός, οσφυαλγία και αντιδράσεις υπερευαισθησίας που περιλαμβάνουν κνησμό, οίδημα, κνίδωση και δυσκολία στην αναπνοή.