Ενδείξεις
Η δραστική ουσία Ζουκλοπενθιξόλη ενδείκνυται στις παρακάτω περιπτώσεις:
Οξεία σχιζοφρένεια, ψυχώσεις
Χωρίς διάκριση φύλου – Μόνο ενήλικες (18 ετών και άνω)
Χρόνια ψύχωση
Για την ένδειξη αυτή, η βιβλιογραφία αναφέρει τις εξής αγωγές:
Από του στόματος – μόνο ενήλικες (18 ετών και άνω) – 20 mg ημερησίως αυξανόμενα κατά 10-20 mg κάθε 2-3 ημέρες έως τα 75-150 mg
| 20 mg ημερησίως αυξανόμενα κατά 10-20 mg κάθε 2-3 ημέρες έως τα 75-150 mg | |
|---|---|
| Χορήγηση | Από του στόματος, 20 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη, διαιρεμένα ημερησίως. Στη συνέχεια, από του στόματος, μεταξύ 75 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη και 150 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη, διαιρεμένα ημερησίως. Η μέγιστη επιτρεπτή συνολική δόση είναι 150 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη ημερησίως. |
| Λεπτομερής περιγραφή |
Η δοσολογία θα πρέπει να εξατομικεύεται σύμφωνα με τη κατάσταση του ασθενούς. Γενικά χαμηλές δόσεις θα πρέπει να χρησιμοποιούνται στην αρχή και να αυξάνονται έως το επιθυμητό θεραπευτικό επίπεδο όσο το δυνατόν συντομότερα βασιζόμενες στη θεραπευτική ανταπόκριση. Η δόση συντήρησης μπορεί συνήθως να δίνεται ως μία δόση πριν από τη βραδινή κατάκλιση. Συνήθως 10-50 mg/ημέρα. Σε μετρίου έως σοβαρού βαθμού χορηγούνται αρχικά 20 mg/ημέρα αυξανόμενα, εάν κριθεί απαραίτητο, κατά 10-20 mg κάθε 2 έως 3 ημέρες έως τα 75 mg ή περισσότερο ημερησίως. Η μέγιστη δοσολογία ανά μονή δόση είναι 40 mg και η συνολική 150 mg/ημέρα. Οι ηλικιωμένοι ασθενείς θα πρέπει να λαμβάνουν τις χαμηλότερες δυνατές δόσεις του δοσολογικού σχήματος. |
μόνο ενήλικες (18 ετών και άνω) – 50-150 mg οξικού εστέρα ζουκλοπενθιξόλης κάθε 2-3 ημέρες για 2 εβδομάδες και μετέπειτα 40-150 mg ζουκλοπενθιξόλης από του στόματος μετά από 2-3 ημέρες ή 200-400 mg δεκανοϊκού εστέρα ζουκλοπενθιξόλης κάθε 2 εβδομάδες
| 50-150 mg οξικού εστέρα ζουκλοπενθιξόλης κάθε 2-3 ημέρες για 2 εβδομάδες και μετέπειτα 40-150 mg ζουκλοπενθιξόλης από του στόματος μετά από 2-3 ημέρες ή 200-400 mg δεκανοϊκού εστέρα ζουκλοπενθιξόλης κάθε 2 εβδομάδες | |
|---|---|
| Χορήγηση | Σχήμα A: Ενδομυϊκά, μεταξύ 50 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη και 150 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη, μία φορά κάθε 2 με 3 ημέρες, για χρονική διάρκεια 2 εβδομάδες. Στη συνέχεια, από του στόματος, μεταξύ 40 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη και 150 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη, διαιρεμένα ημερησίως. Η μέγιστη επιτρεπτή συνολική δόση είναι 150 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη ημερησίως. Σχήμα B: Ενδομυϊκά, μεταξύ 50 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη και 150 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη, μία φορά κάθε 2 με 3 ημέρες, για χρονική διάρκεια 2 εβδομάδες. Στη συνέχεια, ενδομυϊκά, μεταξύ 200 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη και 400 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη, μία φορά κάθε 2 εβδομάδες. |
| Λεπτομερής περιγραφή |
Η δοσολογία θα πρέπει να εξατομικεύεται σύμφωνα με τη κατάσταση του ασθενούς. Το δοσολογικό εύρος φυσιολογικά θα πρέπει να είναι 50-150 mg (1-3 ml) ενδομυϊκά, επαναλαμβανόμενα εάν κρίνεται απαραίτητο, καλύτερα μετά από 2 έως 3 ημέρες. Σε λίγους ασθενείς μπορεί να χρειαστεί μία επιπλέον ένεση 24 έως 48 ώρες μετά από την πρώτη ένεση. Ο οξικός εστέρας ζουκλοπενθιξόλης δεν συνιστάται για μακροχρόνια χορήγηση και η διάρκεια της θεραπείας δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τις δύο εβδομάδες. Η μέγιστη συνολική δόση κατά τη διάρκεια της θεραπείας δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τα 400 mg και ο αριθμός των ενέσεων δεν μπορεί να υπερβαίνει τις τέσσερις. Κατά τη θεραπεία συντήρησης η θεραπεία μπορεί να συνεχίζεται με από του στόματος ζουκλοπενθιξόλη ή με ενδομυϊκό δεκανοϊκό εστέρα ζουκλοπενθιξόλης ακολουθώντας τις παρακάτω οδηγίες: 1) Αλλαγή σε ζουκλοπενθιξόλη από του στόματος: 2 έως 3 ημέρες μετά από τη τελευταία ένεση με οξικό εστέρα ζουκλοπενθιξόλης ο ασθενής ο οποίος ήταν σε θεραπεία με 100 mg οξικού εστέρα ζουκλοπενθιξόλης θα πρέπει να ξεκινήσει με δοσολογία περίπου 40 mg τη ημέρα από το στόμα, εάν είναι δυνατόν σε μοιρασμένες δόσεις. Εάν κριθεί απαραίτητο η δόση μπορεί να αυξηθεί περαιτέρω κατά 10-20 mg κάθε 2 έως 3 ημέρες έως τα 75 mg την ημέρα ή περισσότερο. 2) Αλλαγή σε δεκανοϊκό εστέρα ζουκλοπενθιξόλης: Ταυτόχρονα με την (τελευταία) ένεση οξικού εστέρα ζουκλοπενθιξόλης (100 mg), 200-400 mg (1-2 ml) του δεκανοϊκού εστέρα ζουκλοπενθιξόλης 200 mg/ml θα πρέπει να χορηγούνται ενδομυϊκά και η χορήγηση να επαναλαμβάνεται κάθε 2η εβδομάδα. Μπορεί να απαιτηθούν υψηλότερες δόσεις ή μικρότερα χρονικά μεσοδιαστήματα. Ο οξικός εστέρας ζουκλοπενθιξόλης και ο δεκανοϊκός εστέρας ζουκλοπενθιξόλης μπορούν να αναμιχθούν σε μία σύριγγα και να χορηγηθούν ως μία ένεση (συγχορήγηση). Οι επαναληπτικές δόσεις του του δεκανοϊκού εστέρα ζουκλοπενθιξόλης και τα μεσοδιαστήματα μεταξύ των ενέσεων θα πρέπει να προσαρμόζονται ανάλογα με την ανταπόκριση του ασθενούς. ΗλικιωμένοιΗ δοσολογία ίσως χρειάζεται μα μειωθεί στους ηλικιωμένους ασθενείς. Η μέγιστη δόση ανά ένεση πρέπει να είναι 100mg. |
Χρόνια σχιζοφρένεια και άλλες χρόνιες ψυχώσεις
Χωρίς διάκριση φύλου – Μόνο ενήλικες (18 ετών και άνω)
Χρόνια ψύχωση
Για την ένδειξη αυτή, η βιβλιογραφία αναφέρει τις εξής αγωγές:
Από του στόματος – μόνο ενήλικες (18 ετών και άνω) – 20 mg ημερησίως και μετέπειτα 20-40 mg ημερησίως
| 20 mg ημερησίως και μετέπειτα 20-40 mg ημερησίως | |
|---|---|
| Χορήγηση | Από του στόματος, 20 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη, διαιρεμένα ημερησίως. Στη συνέχεια, από του στόματος, μεταξύ 20 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη και 40 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη, διαιρεμένα ημερησίως. |
| Λεπτομερής περιγραφή |
Η δοσολογία θα πρέπει να εξατομικεύεται σύμφωνα με τη κατάσταση του ασθενούς. Γενικά χαμηλές δόσεις θα πρέπει να χρησιμοποιούνται στην αρχή και να αυξάνονται έως το επιθυμητό θεραπευτικό επίπεδο όσο το δυνατόν συντομότερα βασιζόμενες στη θεραπευτική ανταπόκριση. Η δόση συντήρησης μπορεί συνήθως να δίνεται ως μία δόση πριν από τη βραδινή κατάκλιση. Δόση συντήρησης συνήθως 20-40 mg/ημέρα. |
Αντενδείξεις
Η δραστική ουσία Ζουκλοπενθιξόλη αντενδείκνυται στις παρακάτω περιπτώσεις:
Κυκλοφορική καταπληξία
Χωρίς διάκριση φύλου ή ηλικίας
Κώμα
Χωρίς διάκριση φύλου ή ηλικίας
Πτώση του επιπέδου συνείδησης
Χωρίς διάκριση φύλου ή ηλικίας