GUTTALAX OR.SO.D 7,5MG/ML FLx15 ML

Φαρμακοθεραπευτική κατηγορία: Υπακτικό
Κωδικός ATC: A06AB08

Το πικοθειϊκό νάτριο είναι ένα καθαρτικό με τοπική δράση, το οποίο ανήκει στην ομάδα του τριαρυλο-μεθανίου και το οποίο μετά τον δι' υδρολύσεως μεταβολισμό του διεγείρει το βλενογόννο του παχέος εντέρου, προκαλεί περισταλτικές κινήσεις του κόλου και προάγει τη συσσώρευση ύδατος και συνεπώς ηλεκτρολυτών στον αυλό του παχέος εντέρου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την κένωση, τη μείωση του χρόνου διάβασης και τη δημιουργία μαλακών κοπράνων.

Ως καθαρτικό που δρα στο κόλον, το πικοθειϊκό νάτριο διεγείρει συγκεκριμένα τη φυσική διαδικασία κένωσης στην κατώτερη περιοχή του γαστρεντερικού σωλήνα. Ως εκ τούτου, το πικοθειϊκό νάτριο δεν επιδρά στην αλλαγή της πέψης ή την απορρόφηση των θερμίδων ή των θρεπτικών συστατικών στο λεπτό έντερο.

Απορρόφηση και κατανομή

Μετά από του στόματος χορήγηση το πικοθειΪκό νάτριο φτάνει στο κόλον χωρίς συστηματική απορρόφηση. Κατά συνέπεια αποφεύγεται η εντεροηπατική κυκλοφορία.

Βιομετασχηματισμός

Το πικοθειϊκό νάτριο μετατρέπεται στη δραστική υπακτική ουσία, δι-(υδροξυφαινυλ)-πυριδιλ-2-μεθάνιο (BHPM) μέσω βακτηριδιακής διάσπασης στο κατώτερο τμήμα του εντέρου.

Αποβολή

Μετά τη μετατροπή, μόνο μικρές ποσότητες BHPM απορροφώνται και είναι σχεδόν πλήρως συζευγμένες στο εντερικό τοίχωμα και το ήπαρ για να σχηματίσουν το ανενεργό γλυκουρονίδιο του BHPM. Μετά από του στόματος χορήγηση 10 mg πικοθειϊκού νατρίου, 10,4% της συνολικής δόσης απεκκρίθηκε ως γλυκουρονίδιο του BHPM στα ούρα μετά από 48 ώρες.

Γενικά, η ουρική απέκκριση μειώνεται όταν χορηγούνται υψηλότερες δόσεις πικοθειϊκού νατρίου.

Φαρμακοκινητικές/Φαρμακοδυναμικές σχέσεις

Συνεπώς, η έναρξη της δράσης του ιδιοσκευάσματος εμφανίζεται συνήθως μεταξύ 6-12 ωρών και καθορίζεται από την απελευθέρωση της δραστικής ουσίας (BHPM). Δεν υπάρχει άμεσος ή αντίστροφος συσχετισμός μεταξύ της καθαρτικής δράσεως και των επιπέδων του δραστικού συστατικού στο πλάσμα.

Το πικοθειϊκό νάτριο σε χορήγηση από το στόμα εμφάνισε χαμηλή οξεία τοξικότητα σε πειραματόζωα. Οι από του στόματος τιμές LD₅₀ ήταν >17 g/kg για τα ποντίκια, >16 g/kg για τους επίμυες και >6 g/kg για τα κουνέλια και τους σκύλους. Οι μείζονες ενδείξεις τοξικότητας ήταν πολυδιψία, ανόρθωση τριχών, διάρροια και έμετος, αντίστοιχα.

Οι μελέτες χρόνιας τοξικότητας μέχρι 6 μήνες, σε επίμυες (σε δόση έως 100 mg/kg) και σκύλους (σε δόση έως 1000 mg/kg), με πικοθειϊκό νάτριο χορηγούμενο σε επίπεδα δόσεων 500 και 5000 φορές μεγαλύτερα των θεραπευτικών επιπέδων του ανθρώπου, προκάλεσαν διάρροια και απώλεια σωματικού βάρους (με βάρος αναφοράς 50 kg). Σε επακόλουθη έκθεση σε υψηλές δόσεις εμφανίστηκε αξιοσημείωτη ατροφία του γαστρεντερικού βλενογόννου. Οι αλλαγές που σχετίζονται με τη θεραπεία προκλήθηκαν λόγω του χρόνιου ερέθισμου του εντέρου, συνδυασμένου με καχεξία. Όλες οι ανεπιθύμητες ενέργειες ήταν αναστρέψιμες. Το πικοθειϊκό νάτριο δεν προκάλεσε ανεπιθύμητη επίδραση στον καρδιακό ρυθμό, στην πίεση του αίματος και στην αναπνοή ενσυνείδητων και ναρκωμένων ζώων.

Το πικοθειϊκό νάτριο δεν έδειξε δυνατότητα γονοτοξικότητας σε βακτήρια και σε κύτταρα θηλαστικών κάτω από συνθήκες in vitro και in vivo. Δεν υπάρχουν διαθέσιμες συμβατικές μελέτες μακράς διάρκειας για ογκογένεση σε μύες και επίμυες.

Το πικοθειϊκό νάτριο ερευνήθηκε για τερατογόνο επίδραση (Τμήμα ΙΙ) σε επίμυες (1,10,1000 και 10000 mg/kg) και κουνέλια (1,10 και 1000 mg/kg) μετά από του στόματος χορήγηση.

Τα τοξικά επίπεδα δόσεων στη μητέρα, που προκάλεσαν σοβαρή διάρροια, συσχετίστηκαν με την εμβρυοτοξικότητα (αύξηση της πρώιμης επαναρρόφησης) χωρίς να παρουσιάζουν τερατογενετική δράση ή ανεπιθύμητες ενέργειες στην αναπαραγωγική λειτουργία των απογόνων. Η γονιμότητα και η γενική ανάπτυξη του εμβρύου (Τμήμα Ι) καθώς και η προ- και μετά-γεννητική ανάπτυξη (Τμήμα ΙΙ) των επίμυων δεν επηρεάστηκαν αρνητικά από δόσεις από του στόματος 1,10 και 100 mg/kg.

Συνοπτικά, λόγω της χαμηλής βιοδιαθεσιμότητας μετά από του στόματος έκθεση, η οξεία και χρόνια τοξικότητα του πικοθειϊκού νατρίου ήταν χαμηλές.

Γονιμότητα

Δεν έχουν διεξαχθεί μελέτες για την επίδραση στην ανθρώπινη γονιμότητα. Οι μη κλινικές μελέτες δεν αποκάλυψαν κάποια επίδραση στη γονιμότητα (δείτε και παράγραφο 5.3 Προκλινικά δεδομένα για την ασφάλεια).

Guttalax.