Ασεκλοφενάκη

Ταυτόχρονη θεραπεία με ασπιρίνη και άλλα ΜΣΑΦ μπορεί να αυξήσει τη συχνότητα εμφάνισης ανεπιθύμητων ενεργειών.

Aυξημένος κίνδυνος γαστρεντερικής εξέλκωσης ή αιμορραγίας.

Οι ασθενείς με ήπια έως μετρίου βαθμού νεφρική δυσλειτουργία και οι ηλικιωμένοι πρέπει να βρίσκονται υπό παρακολούθηση, καθώς η χρήση ΜΣΑΦ μπορεί να οδηγήσει σε επιδείνωση της νεφρικής λειτουργίας. Πρέπει να χρησιμοποιείται η χαμηλότερη αποτελεσματική δόση και η νεφρική λειτουργία πρέπει να παρακολουθείται τακτικά. Οι επιδράσεις στη νεφρική λειτουργία είναι συνήθως αναστρέψιμες με τη διακοπή της ασεκλοφενάκης.

Η δόση της ασεκλοφενάκης πρέπει να είναι μειωμένη σε ασθενείς με ηπατική δυσλειτουργία, οπότε συνιστάται αρχική δόση 100 mg ημερησίως.

Κλινικές μελέτες έχουν δείξει ότι η ασεκλοφενάκη μπορεί να χορηγείται σε συνδυασμό με από του στόματος αντιδιαβητικά χωρίς να επηρεάζει την κλινική δράση τους. Εντούτοις, επειδή έχουν αναφερθεί μεμονωμένες περιπτώσεις υπογλυκαιμίας ή υπεργλυκαιμίας με τη συγχορήγηση ασεκλοφενάκης, πρέπει να εξετάζεται ο επαναπροσδιορισμός της δοσολογίας των υπογλυκαιμικών φαρμάκων.

Όπως και τα άλλα ΜΣΑΦ, η ασεκλοφενάκη ενισχύει τη δράση των αντιπηκτικών. Συνεπώς, ασθενείς που λαμβάνουν ασεκλοφενάκη μαζί με αντιπηκτικά πρέπει να παρακολουθούνται στενά

Συνδυαζόμενοι με τα ΜΣΑΦ μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο αιμορραγίας του γαστρεντερικού.

Αρκετά ΜΣΑΦ αναστέλλουν τη νεφρική κάθαρση της διγοξίνης, με αποτέλεσμα την αύξηση της συγκέντρωσης της στον ορό. Ο συνδυασμός πρέπει να αποφεύγεται εκτός και εάν μπορεί να διενεργείται συχνή παρακολούθηση των επιπέδων διγοξίνης.

Τα ΜΣΑΦ μπορεί να μειώσουν τη δράση των αντιυπερτασικών. Ο κίνδυνος εμφάνισης οξείας νεφρικής ανεπάρκειας, η οποία είναι συνήθως αναστρέψιμη, μπορεί να είναι αυξημένος σε μερικούς ασθενείς με έκπτωση της νεφρικής λειτουργίας (π.χ. αφυδατωμένοι ασθενείς ή ηλικιωμένοι ασθενείς), όταν αναστολείς ΜΕΑ ή ανταγωνιστές της αγγειοτενσίνης II συνδυάζονται με ΜΣΑΦ. Συνεπώς, ο συνδυασμός πρέπει να χορηγείται με προσοχή, ιδιαίτερα στους ηλικιωμένους. Οι ασθενείς πρέπει να ενυδατώνονται επαρκώς και πρέπει να εξετάζεται το ενδεχόμενο παρακολούθησης της νεφρικής λειτουργίας μετά την έναρξη της ταυτόχρονης θεραπείας, και μετέπειτα περιοδικά.

Η ασεκλοφενάκη όπως και άλλα ΜΣΑΦ μπορεί να παρεμποδίσει τη δράση των διουρητικών. Αν και δεν έχει δειχθεί ότι επηρεάζει τον έλεγχο της αρτηριακής πίεσης όταν συγχορηγείται με βενδροφλουαζίδη, δεν μπορεί να αποκλειστεί η ύπαρξη αλληλεπιδράσεων με άλλα διουρητικά. Όταν συγχορηγείται με καλιοπροστατευτικά διουρητικά, πρέπει να παρακολουθούνται τα επίπεδα του καλίου στο αίμα.

Μπορεί να συμβούν σπασμοί εξαιτίας της αλληλεπίδρασης μεταξύ των κινολονών και των ΜΣΑΦ. Αυτό μπορεί να συμβεί σε ασθενείς με ή χωρίς προηγούμενο ιστορικό επιληψίας ή σπασμών. Γι' αυτό πρέπει να δίνεται προσοχή κατά τη χορήγηση κινολονών σε ασθενείς που λαμβάνουν ήδη ΜΣΑΦ.

Τα ΜΣΑΦ μπορεί να μειώσουν τη γονιμότητα και δε συνιστώνται σε γυναίκες που προσπαθούν να συλλάβουν. Η προσωρινή διακοπή της ασεκλοφενάκης πρέπει να εξετάζεται σε γυναίκες που έχουν δυσκολίες να συλλάβουν ή που υποβάλλονται σε εξετάσεις υπογονιμότητας.

Η χορήγηση ΜΣΑΦ μαζί με κυκλοσπορίνη ή τακρόλιμους πιστεύεται ότι αυξάνει τον κίνδυνο νεφροτοξικότητας λόγω της μειωμένης σύνθεσης προστακυκλίνης στους νεφρούς. Συνεπώς, κατά τη διάρκεια της θεραπείας συνδυασμού είναι σημαντικό να παρακολουθείται στενά η νεφρική λειτουργία.

Αρκετά ΜΣΑΦ αναστέλλουν τη νεφρική κάθαρση του λιθίου, με αποτέλεσμα την αύξηση της συγκέντρωσης του στον ορό. Ο συνδυασμός πρέπει να αποφεύγεται εκτός και εάν μπορεί να διενεργείται συχνή παρακολούθηση των επιπέδων λιθίου.

Πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η πιθανή αλληλεπίδραση των ΜΣΑΦ και της μεθοτρεξάτης ακόμη και όταν χορηγούνται χαμηλές δόσεις μεθοτρεξάτης, ειδικά σε ασθενείς με μειωμένη νεφρική λειτουργία. Όταν πρέπει να χρησιμοποιείται θεραπεία συνδυασμού, πρέπει να παρακολουθείται η νεφρική λειτουργία. Προσοχή απαιτείται επίσης όταν χορηγείται ένα ΜΣΑΦ και μεθοτρεξάτη μέσα σε διάστημα 24 ωρών το ένα από το άλλο, καθώς τα επίπεδα μεθοτρεξάτης μπορεί να αυξηθούν και να οδηγήσουν σε αυξημένη τοξικότητα.

Τα ΜΣΑΦ δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται για 8-12 ημέρες μετά από τη χορήγηση μιφεπριστόνης, διότι η χορήγηση ΜΣΑΦ μπορεί να μειώσει την επίδραση της μιφεπριστόνης.

Όταν χορηγούνται ΜΣΑΦ µε ζιδοβουδίνη υπάρχει αυξηµένος κίνδυνος αιµατολογικής τοξικότητας. Υπάρχουν ενδείξεις αυξηµένου κινδύνου αιµαρθρώσεων και αιµατώµατος σε HIV θετικούς αιµορροφιλικούς που λαµβάνουν ταυτόχρονη θεραπεία µε ζιδοβουδίνη και ιβουπροφένη.

Απαιτείται προσοχή εάν χορηγείται ασεκλοφενάκη σε ασθενείς που πάσχουν από, ή έχουν προηγούµενο ιστορικό βρογχικού άσθµατος καθώς έχει αναφερθεί ότι τα ΜΣΑΦ επιταχύνουν το βρογχόσπασµο σε τέτοιους ασθενείς.

Απαιτείται σωστή παρακολούθηση και παροχή συμβουλών σε ασθενείς με ιστορικό υπέρτασης και/ή με ήπια έως μετρίου βαθμού συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια καθώς έχουν αναφερθεί κατακράτηση υγρών και οίδημα σε σχέση με τη θεραπεία με ΜΣΑΦ.

Σε ασθενείς με συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια (κατηγορίας Ι κατά ΝΥΗΑ) και σε ασθενείς με σημαντικούς παράγοντες κινδύνου εμφάνισης καρδιαγγειακών συμβάντων (π.χ. υπέρταση, υπερλιπιδαιμία, σακχαρώδη διαβήτη, κάπνισμα), θα πρέπει να χορηγείται ασεκλοφενάκη μετά από προσεκτική εκτίμηση. Επειδή οι καρδιαγγειακοί κίνδυνοι της ασεκλοφενάκης ενδέχεται να αυξάνονται με τη δοσολογία και τη διάρκεια της έκθεσης, θα πρέπει να χρησιμοποιείται η χαμηλότερη αποτελεσματική ημερήσια δόση για το συντομότερο δυνατό χρονικό διάστημα. Η ανάγκη του ασθενή για συμπτωματική ανακούφιση και η ανταπόκρισή του στη θεραπεία θα πρέπει να επαναξιολογούνται περιοδικά.

Η ασεκλοφενάκη πρέπει επίσης να χορηγείται με προσοχή και υπό στενή ιατρική παρακολούθηση σε ασθενείς με ιστορικό αγγειακής εγκεφαλικής αιμορραγίας.

Η χορήγηση ασεκλοφενάκης σε ασθενείς µε ηπατική πορφυρία µπορεί να προκαλέσει επεισόδιο.

Δεν υπάρχουν πληροφορίες για τη χρήση της ασεκλοφενάκης κατά την εγκυμοσύνη. Η αναστολή της σύνθεσης των προσταγλανδινών μπορεί να επηρεάσει δυσμενώς την κύηση ή/και την ανάπτυξη του εμβρύου. Δεδομένα από επιδημιολογικές μελέτες υποδηλώνουν αυξημένο κίνδυνο αποβολών, καρδιακών δυσμορφιών ή γαστροσχιστιών μετά τη χρήση ενός αναστολέα της σύνθεσης των προσταγλανδινών κατά τα πρώτα στάδια της κύησης. Ο απόλυτος κίνδυνος για καρδιαγγειακές δυσπλασίες ήταν αυξημένος από λιγότερο από 1% έως και περίπου 1,5%. Ο κίνδυνος πιστεύεται ότι αυξάνει με τη δόση και τη διάρκεια της θεραπείας.

Η χορήγηση ενός αναστολέα της σύνθεσης προσταγλανδινών σε ζώα έχει δείξει ότι οδηγεί σε αυξημένη απώλεια προ- και μετά την εμφύτευση και σε θνητότητα των εμβρύων. Επιπρόσθετα, έχουν αναφερθεί αυξημένα περιστατικά ποικίλων δυσμορφιών, συμπεριλαμβανομένων καρδιαγγειακών δυσμορφιών σε ζώα στα οποία χορηγήθηκε αναστολέας της σύνθεσης προσταγλανδινών κατά την οργανογεννητική περίοδο. Κατά το πρώτο και δεύτερο τρίμηνο της κύησης, η ασεκλοφενάκη δεν πρέπει να χορηγείται εκτός και εάν κρίνεται σαφώς απαραίτητο. Εάν η ασεκλοφενάκη χρησιμοποιείται από μία γυναίκα που προσπαθεί να συλλάβει, ή κατά το πρώτο και δεύτερο τρίμηνο της κύησης, η δόση πρέπει να παραμένει όσο το δυνατόν χαμηλότερη και η διάρκεια της θεραπείας όσο το δυνατόν συντομότερη.

Κατά το τελευταίο τρίμηνο της κύησης, όλοι οι αναστολείς της σύνθεσης προσταγλανδινών μπορεί να εκθέσουν το έμβρυο σε:

• Καρδιοπνευμονική τοξικότητα (με πρόωρο κλείσιμο του αρτηριακού πόρου και πνευμονική υπέρταση).
• Νεφρική δυσλειτουργία, που μπορεί να εξελιχθεί σε νεφρική ανεπάρκεια με ολιγοϋδράμνιο.

Τη μητέρα και το νεογνό, στο τέλος της κύησης, σε:

• Πιθανή παράταση του χρόνου αιμορραγίας, μία αντιθρομβωτική επίδραση που μπορεί να εμφανιστεί ακόμα και σε πολύ χαμηλές δόσεις.
• Αναστολή των συσπάσεων της μήτρας οδηγώντας σε καθυστερημένο ή παρατεταμένο τοκετό.

Συνεπώς, η ασεκλοφενάκη αντενδείκνυται κατά το τρίτο τρίμηνο της κύησης.

Η χρήση της ασεκλοφενάκης επομένως πρέπει να αποφεύγεται κατά την κύηση εκτός εάν τα πιθανά οφέλη για τη μητέρα υπερέχουν του πιθανού κινδύνου για το έμβρυο.

Δεν υπάρχουν πληροφορίες για την απέκκριση της ασεκλοφενάκης στο μητρικό γάλα. Δεν υπήρξε εντούτοις αξιοσημείωτη μεταφορά της ραδιοσημασμένης με C¹⁴ ασεκλοφενάκης στο γάλα των θηλαζόντων επίμυων.

Η χρήση της ασεκλοφενάκης επομένως πρέπει να αποφεύγεται κατά τη γαλουχία εκτός εάν τα πιθανά οφέλη για τη μητέρα υπερέχουν του πιθανού κινδύνου για το έμβρυο.

Γονιμότητα

Τα ΜΣΑΦ μπορεί να μειώσουν τη γονιμότητα και δε συνιστώνται σε γυναίκες που προσπαθούν να συλλάβουν. Η προσωρινή διακοπή της ασεκλοφενάκης πρέπει να εξετάζεται σε γυναίκες που έχουν δυσκολίες να συλλάβουν ή που υποβάλλονται σε εξετάσεις υπογονιμότητας.

Ασθενείς που πάσχουν από ζάλη, ίλιγγο ή άλλες διαταραχές του κεντρικού νευρικού συστήματος ενώ λαμβάνουν ΜΣΑΦ, δεν πρέπει να οδηγούν ή να χειρίζονται μηχανήματα.

Η κρέμα ασεκλοφενάκης δεν έχει καμία ή έχει ασήμαντη επίδραση στην ικανότητα οδήγησης και χειρισμού μηχανημάτων.

Από του στόματος χορήγηση

Γαστρεντερικές: Οι συνηθέστερα παρατηρούμενες ανεπιθύμητες ενέργειες είναι γαστρεντερικής φύσης. Με τα ΜΣΑΦ μπορεί να προκληθούν πεπτικά έλκη, διάτρηση ή αιμορραγία του γαστρεντερικού σωλήνα, μερικές φορές θανατηφόρα, ιδιαίτερα στους ηλικιωμένους. Μετά από χορήγηση ΜΣΑΦ έχουν αναφερθεί ναυτία, έμετος, διάρροια, μετεωρισμός, δυσκοιλιότητα, δυσπεψία, κοιλιακό άλγος, μέλαινα, αιματέμεση, ελκώδης στοματίτιδα, επιδείνωση της κολίτιδας και της νόσου του Crohn. Λιγότερο συχνά έχει παρατηρηθεί γαστρίτιδα.

Δερματολογικές: Πομφολυγώδεις αντιδράσεις συμπεριλαμβανομένων του Συνδρόμου Stevens Johnson και της Τοξικής Επιδερμικής Νεκρόλυσης (πολύ σπάνια). Φωτοευαισθησία. Σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις, έχουν αναφερθεί σοβαρές επιπλοκές δερματικών λοιμώξεων και λοιμώξεων των μαλακών ιστών κατά τη διάρκεια ανεμοβλογιάς σε συνδυασμό με θεραπεία με ΜΣΑΦ.

Σε περίπτωση που εμφανίζονται σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες, η χορήγηση του φαρμάκου πρέπει να διακόπτεται.

Ο παρακάτω είναι ένας πίνακας ανεπιθύμητων αντιδράσεων που έχουν αναφερθεί από κλινικές μελέτες και από τη χρήση μετά την κυκλοφορία της ασεκλοφενάκης, ταξινομημένες ανά Κατηγορία-Οργανικό Σύστημα και εκτιμηθείσες συχνότητες εμφάνισης. Πολύ συχνές (≥1/10), συχνές (≥1/100 έως <1/10), όχι συχνές (≥1/1.000 έως <1/100), σπάνιες (≥1/10.000 έως <1/1.000), πολύ σπάνιες (<1/10.000).

Οίδημα, υπέρταση, και καρδιακή ανεπάρκεια, έχουν αναφερθεί σε σχέση με τη θεραπεία με ΜΣΑΦ.

Η ασεκλοφενάκη είναι δομικά συγγενής και μεταβολίζεται στη δικλοφενάκη για την οποία ένας μεγάλος αριθμός κλινικών και επιδημιολογικών δεδομένων υποδεικνύουν σταθερά αυξημένο κίνδυνο γενικών αρτηριακών θρομβωτικών περιστατικών (έμφραγμα του μυοκαρδίου ή αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, ιδιαίτερα σε υψηλές δόσεις και σε μακροχρόνια θεραπεία). Επίσης από επιδημιολογικά δεδομένα έχει διαπιστωθεί αυξημένος κίνδυνος εμφάνισης οξέος στεφανιαίου συνδρόμου και εμφράγματος του μυοκαρδίου που σχετίζονται με τη χρήση ασεκλοφενάκης.

Δερματική χρήση

Οι συχνότερα αναφερόμενες ανεπιθύμητες ενέργειες είναι μετρίου βαθμού ή ήπιος τοπικός ερεθισμός που συνοδεύεται από ερυθρότητα και ήπιο κνησμό που εξαφανίζονται με τη διακοπή της θεραπείας.

Έχουν υπάρξει περιστασιακές αναφορές (≥1/1.000 έως <1/100) αντιδράσεων φωτοευαισθησίας, όταν οι υπό θεραπεία περιοχές του δέρματος εκτέθηκαν σε δυνατό ηλιακό φως χωρίς επαρκή προστασία.

Σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις, έχουν αναφερθεί σοβαρές επιπλοκές δερματικών λοιμώξεων και λοιμώξεων των μαλακών ιστών κατά τη διάρκεια ανεμοβλογιάς σε συνδυασμό με θεραπεία με ΜΣΑΦ.

Ο ακόλουθος είναι ένας πίνακας ανεπιθύμητων ενεργειών που αναφέρθηκαν από κλινικές δοκιμές και από τη χρήση μετά την κυκλοφορία της ασεκλοφενάκης, κατηγοριοποιημένες ανά Κατηγορία/Οργανικό Σύστημα με τις εκτιμηθείσες συχνότητες εμφάνισης: Πολύ συχνές (≥1/10), συχνές (≥1/100 έως <1/10), όχι συχνές (≥1/1.000 έως <1/100), σπάνιες (≥1/10.000 έως <1/1.000), πολύ σπάνιες (<1/10.000).