Χλωροκίνη

Η χλωροκίνη πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή σε ασθενείς που λαμβάνουν φάρμακα που είναι γνωστό ότι παρατείνουν το διάστημα QT π.χ. Αντιαρρυθμικά κατηγορίας ΙΑ και ΙΙΙ, τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά, αντιψυχωσικά, μερικά αντι-μολυσματικά, λόγω αυξημένου κινδύνου εμφάνισης κοιλιακής αρρυθμίας.

Οι μελέτες in vitro έδειξαν ότι η ταυτόχρονη χρήση φαρμάκων όπως αναστολείς του μεταφορέα πολλαπλών φαρμάκων και εξώθησης τοξίνης (MATE1) (π.χ. σιπροφλοξασίνη, σιμετιδίνη, ομεπραζόλη, πυριμεθαμίνη) μπορεί να επηρεάσει τη νεφρική κάθαρση χλωροκίνης, η οποία θα μπορούσε θεωρητικά να οδηγήσει σε αυξημένα επίπεδα χλωροκίνης και ενδεχομένως υπερδοσολογία. Επιπλέον, πρέπει να λαμβάνεται μέριμνα όταν πραγματοποιείται αλκαλοποίηση των ούρων, καθώς αυτό μπορεί να μειώσει τη νεφρική απέκκριση χλωροκίνης.

Απαιτείται προσοχή όταν χορηγείται χλωροκίνη σε ασθενείς με νεφρική νόσο ή ηπατική νόσο.

Τα αντιόξινα (άλατα αλουμινίου, ασβεστίου και μαγνησίου) και τα προσροφητικά (π.χ. καολίνη) μπορεί να μειώσουν την απορρόφηση χλωροκίνης, οπότε θα πρέπει να χορηγούνται ξεχωριστά από την χλωροκίνη (τουλάχιστον με απόσταση τεσσάρων ωρών).

Η χορήγηση του εμβολίου κατά της λύσσας (ανθρώπινου διπλοειδούς κυττάρου) πριν την έκθεση, δεν πρέπει να γίνει σε ασθενείς που λαμβάνουν χλωροκίνη, καθώς αυτό μπορεί να καταστείλει την αντισωματική απόκριση. Όταν πρόκειται να γίνει εμβολιασμός κατά της λύσσας, το εμβόλιο αυτό πρέπει να προηγείται της έναρξης της χορήγησης χλωροκίνης κατά της ελονοσίας, διαφορετικά η αποτελεσματικότητα του εμβολίου μπορεί να μειωθεί.

Η χλωροκίνη μπορεί να μειώσει τον ουδό εμφάνισης σπασμών και έτσι να ανταγωνιστεί τις δράσεις των αντιεπιληπτικών.

Υπάρχει ένας θεωρητικός κίνδυνος αναστολής της ενδοκυτταρικής δραστηριότητας α-γαλακτοσιδάσης όταν η χλωροκίνη συγχορηγείται με αγαλσιδάση.

Εάν ο ασθενής λαμβάνει κυκλοσπορίνη, τότε η χλωροκίνη μπορεί να προκαλέσει αύξηση των επιπέδων της κυκλοσπορίνης.

Η σιμετιδίνη αναστέλλει τον μεταβολισμό της χλωροκίνης (αυξημένη συγκέντρωση στο πλάσμα).

Η υδροξυχλωροκίνη και πιθανώς η χλωροκίνη αυξάνουν τη συγκέντρωση της διγοξίνης στο πλάσμα.

Η αλοφαντρίνη δεν πρέπει να συγχορηγείται με χλωροκίνη.

Έχουν παρατηρηθεί αυξημένα επίπεδα ορμόνης διέγερσης του θυρεοειδούς με την ταυτόχρονη χρήση χλωροκίνης με λεβοθυροξίνη. Μπορεί να απαιτηθεί προσαρμογή της δοσολογίας της θυρεοειδικής αγωγής.

Υπάρχει αυξημένος κίνδυνος σπασμών κατά τη συγχορήγηση χλωροκίνης με μεφλοκίνη.

Η χλωροκίνη μειώνει σημαντικά τα επίπεδα της πραζικουαντέλης. Επομένως, συνιστάται προσοχή κατά τη διάρκεια της συγχορήγησης. Οι συνταγογράφοι μπορούν να εξετάσουν το ενδεχόμενο αύξησης της δόσης της πραζικουαντέλης εάν ο ασθενής δεν ανταποκριθεί στην αρχική δόση.

Η χλωροκίνη έχει δειχθεί ότι παρατείνει το διάστημα QTc σε ορισμένους ασθενείς.

Η χλωροκίνη πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή σε ασθενείς με συγγενή ή τεκμηριωμένη παρατεταμένη παράταση του διαστήματος QT ή/και γνωστούς παράγοντες κινδύνου για παράταση του διαστήματος QT, όπως:

• καρδιακή ασθένεια π.χ. καρδιακή ανεπάρκεια, έμφραγμα του μυοκαρδίου,
• προαρρυθμικές καταστάσεις, π.χ. βραδυκαρδία (<50 bpm)
• ιστορικό κοιλιακών δυσρρυθμιών
• μη διορθωμένη υποκαλιαιμία και/ή υπομαγνησιαιμία
• και κατά την ταυτόχρονη χορήγηση με παράγοντες παράτασης του διαστήματος QT

καθώς αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένο κίνδυνο για κοιλιακές αρρυθμίες, μερικές φορές με θανατηφόρο έκβαση.

Το μέγεθος της παράτασης του QT μπορεί να αυξηθεί με τις αυξανόμενες συγκεντρώσεις του φαρμάκου. Συνεπώς, δεν πρέπει να γίνεται υπέρβαση της συνιστώμενης δόσης.

Εάν εμφανιστούν σημάδια καρδιακής αρρυθμίας κατά τη διάρκεια της θεραπείας με χλωροκίνη, η θεραπεία θα πρέπει να διακοπεί και θα πρέπει να πραγματοποιηθεί ΗΚΓ.

Συνιστάται προσοχή σε ασθενείς με ανεπάρκεια της γλυκόζo-6-φωσφορικής δεϋδρογενάσης, καθώς μπορεί να υπάρχει κίνδυνος αιμόλυσης.

Η χλωροκίνη πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή σε ασθενείς με ιστορικό επιληψίας. Οι πιθανοί κίνδυνοι και τα οφέλη θα πρέπει να αξιολογούνται προσεκτικά πριν τη χρήση σε άτομα με αντισπασμωδική θεραπεία ή με ιστορικό επιληψίας, καθώς έχουν αναφερθεί σπάνιες περιπτώσεις σπασμών σε συνδυασμό με χλωροκίνη.

Ένας μικρός αριθμός περιπτώσεων διάχυτης παρεγχυματικής πνευμονικής νόσου έχει αναφερθεί σε ασθενείς που ελάμβαναν χλωροκίνη. Ανταπόκριση μετά τη θεραπεία με στεροειδή έχει παρατηρηθεί σε ορισμένες από αυτές τις περιπτώσεις.

Η χλωροκίνη έχει αποδειχθεί ότι προκαλεί σοβαρή υπογλυκαιμία, συμπεριλαμβανομένης της απώλειας συνείδησης, που μπορεί να είναι απειλητική για τη ζωή σε ασθενείς που λαμβάνουν θεραπεία με ή χωρίς αντιδιαβητικά φάρμακα. Οι ασθενείς που υποβάλλονται σε θεραπεία με χλωροκίνη πρέπει να προειδοποιούνται για τον κίνδυνο υπογλυκαιμίας και των σχετικών κλινικών συμπτωμάτων και συμπτωμάτων. Οι ασθενείς που παρουσιάζουν κλινικά συμπτώματα που υποδηλώνουν υπογλυκαιμία κατά τη διάρκεια της θεραπείας με χλωροκίνη πρέπει να έχουν ελεγχθεί για το επίπεδο της γλυκόζης στο αίμα τους και να επανεξετάζεται η θεραπεία ανάλογα με τις ανάγκες.

Η χρήση χλωροκίνης σε ασθενείς με ψωρίαση μπορεί να προκαλέσει σοβαρή έξαρση.

Μη αναστρέψιμη βλάβη του αμφιβληστροειδούς και αλλαγές του κερατοειδούς μπορεί να εμφανιστούν κατά τη διάρκεια μακροχρόνιας θεραπείας και μετά τη διακοπή του φαρμάκου. Η οφθαλμική εξέταση πριν και κατά 3-6 μηνιαία διαστήματα κατά τη χρήση απαιτείται, εάν οι ασθενείς λαμβάνουν χλωροκίνη:

• σε συνεχείς υψηλές δόσεις για περισσότερο από 12 μήνες
• ως εβδομαδιαία θεραπεία για περισσότερο από 3 χρόνια
• όταν η συνολική κατανάλωση υπερβαίνει τα 1,6 g/kg (σωρευτική δόση 100 g)

Απαιτείται προσοχή σε ασθενείς με πορφυρία. Η χλωροκίνη μπορεί να προκαλέσει σοβαρά ιδιοσυστατικά συμπτώματα και αύξηση της ποσότητας των πορφυρινών που απεκκρίνονται στα ούρα. Αυτή η αντίδραση είναι ιδιαίτερα εμφανής σε ασθενείς με υψηλή πρόσληψη αλκοόλ.

Έχουν αναφερθεί περιπτώσεις εξανθήματος φαρμάκου με ηωσινοφιλία και συστηματικά συμπτώματα (DRESS) σε ασθενείς που λαμβάνουν χλωροκίνη μόνη ή σε συνδυασμό με προγουανίλη. Έχει παρατηρηθεί ανάνηψη μετά τη διακοπή της θεραπείας και θετική ανταπόκριση μετά από θεραπεία με στεροειδή.

Έχουν αναφερθεί οξείες εξωπυραμιδικές διαταραχές κατά τη διάρκεια της θεραπείας με χλωροκίνη, οι οποίες συνήθως εξαφανίζονται κατά τη διακοπή της θεραπείας.

Οι ασθενείς με μακροχρόνια θεραπεία με χλωροκίνη θα πρέπει να παρακολουθούνται για καρδιομυοπάθεια.

Η χλωροκίνη και η υδροξυχλωροκίνη έχουν τη δυνατότητα να αυξήσουν τα συμπτώματα της βαρείας μυασθένειας και έτσι να μειώσουν την επίδραση της νεοστιγμίνης και της πυριδοστιγμίνης.

Η φωσφορική χλωροκίνη δεν πρέπει να χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, εκτός εάν, κατά την κρίση του γιατρού, το πιθανό όφελος υπερτερεί του κινδύνου.

Βραχυπρόθεσμη πρόληψη ελονοσίας: Η ελονοσία σε έγκυες γυναίκες αυξάνει τον κίνδυνο μητρικής θνησιμότητας, αποβολής, θνησιγένειας και χαμηλού βάρους γέννησης με το σχετικό κίνδυνο νεογνικού θανάτου. Τα ταξίδια σε περιοχές με ελονοσία θα πρέπει να αποφεύγονται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, αλλά εάν αυτό δεν είναι εφικτό, οι γυναίκες θα πρέπει να λαμβάνουν αποτελεσματική προφύλαξη.

Μακροπρόθεσμη υψηλή δόση: Υπάρχουν στοιχεία που υποδηλώνουν ότι η φωσφορική χλωροκίνη που χορηγείται σε γυναίκες σε υψηλές δόσεις κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μπορεί να προκαλέσει εμβρυικές ανωμαλίες, συμπεριλαμβανομένης της απώλειας της όρασης, της ωτοτοξικότητας και της κοχλιακής-αιθουσαίας δυσλειτουργίας

Παρόλο που η φωσφορική χλωροκινίνη απεκκρίνεται στο μητρικό γάλα, η ποσότητα είναι πολύ μικρή για να είναι επιβλαβής όταν χρησιμοποιείται για προφύλαξη από ελονοσία, αλλά ως εκ τούτου, η ποσότητα είναι ανεπαρκής για να αποφέρει οφέλη στο βρέφος. Απαιτείται ξεχωριστή χημειοπροφύλαξη για το βρέφος. Ωστόσο, όταν χρησιμοποιούνται μακροχρόνιες υψηλές δόσεις για ρευματοειδή ασθένεια, δεν συνιστάται θηλασμός.

Δυσχέρεια στην οπτική προσαρμογή μπορεί να εμφανιστεί κατά την πρώτη λήψη της φωσφορικής χλωροκίνης και οι ασθενείς θα πρέπει να προειδοποιούνται σχετικά με την οδήγηση ή το χειρισμό μηχανημάτων.

Οι ανεπιθύμητες ενέργειες που μπορεί να εμφανιστούν σε δόσεις που χρησιμοποιούνται στην προφύλαξη ή τη θεραπεία της ελονοσίας γενικά δεν έχουν σοβαρό χαρακτήρα. Όπου απαιτείται παρατεταμένη υψηλή δοσολογία, δηλ. θεραπεία της ρευματοειδούς αρθρίτιδας, οι ανεπιθύμητες ενέργειες μπορεί να είναι πιο σοβαρές.

Οι ανεπιθύμητες ενέργειες κατατάσσονται σύμφωνα με τις Κατηγορίες των Οργανικών Συστημάτων βάσει του MedDRA.

Η αξιολόγηση των ανεπιθύμητων ενεργειών βασίζεται στις ακόλουθες κατηγορίες συχνοτήτων:

Πολύ συχνές: ≥ 1/10
Συχνές: ≥1/100 έως <1/10
Όχι συχνές: ≥1/1.000 έως <1/100
Σπάνιες: ≥1/10.000 έως <1/1.000
Πολύ σπάνιες: <1/10.000
Mη γνωστές: Δεν μπορούν να εκτιμηθούν με βάση τα διαθέσιμα δεδομένα.

Διαταραχές του αιμοποιητικού και του λεμφικού συστήματος

Μη γνωστές: Καταστολή του μυελού των οστών, Απλαστική αναιμία, Ακοκκιοκυτταραιμία, Θρομβοπενία, Λευκοπενία, Πανκυτταροπενία

Διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος

Μη γνωστές: Υπερευαισθησία και αναφυλακτικές αντιδράσεις, συμπεριλαμβανομένων της κνίδωσης, του αγγειοοιδήματος και του βρογχόσπασμου

Διαταραχές του μεταβολισμού και της θρέψης

Μη γνωστές: Υπογλυκαιμία

Ψυχιατρικές διαταραχές

Σπάνιες: Ψευδαισθήσεις

Μη γνωστές: Ψυχωτική διαταραχή συμπεριλαμβανομένου του άγχους, της αλλαγής της προσωπικότητας, Αϋπνία, Σύγχυση, Κατάθλιψη

Διαταραχές του νευρικού συστήματος

Μη γνωστές: Σπασμοί, Διαταραχές του οπτικού πεδίου, Πονοκέφαλος, Νευρομυοπάθεια, Οξείες εξωπυραμιδικές διαταραχές (όπως δυστονία, δυσκινησία, προεξοχή της γλώσσας, ραιβόκρανο)

Οφθαλμικές διαταραχές

Μη γνωστές: Εκφυλισμός του αμφιβληστροειδούς, Βλάβες της ωχράς κηλίδας, Χρωματισμός, Σκοτώματα οπτικής ατροφίας, Τύφλωση, Αδιαφάνεια του κερατοειδούς και χρωματικές εναποθέσεις, Θάμβος όρασης, Διαταραχή προσαρμοστικότητας, Διπλωπία

Διαταραχές του ωτός και του λαβυρίνθου συστήματος

Μη γνωστές: Εμβοές, Υποακουσία, Νευροαισθητήρια βαρηκοΐα

Καρδιακές διαταραχές

Σπάνιες: Μυοκαρδιοπάθεια

Μη γνωστές: Κολποκοιλιακός αποκλεισμός, Παρατάση διαστήματος QT

Αγγειακές διαταραχές

Μη γνωστές: Υπόταση

Αναπνευστικό, θώρακας και μεσοθωράκιο

Μη γνωστές: Διάχυτη παρεγχυματική πνευμονική νόσος

Διαταραχές του γαστρεντερικού

Μη γνωστές: Διαταραχή του γαστρεντερικού συστήματος, Ναυτία, Έμετος, Διάρροια, Κοιλιακός πόνος

Διαταραχές του ήπατος και των χοληφόρων

Σπάνιες: Αλλαγές της ηπατικής λειτουργίας, συμπεριλαμβανομένων της ηπατίτιδα και των μη φυσιολογικών δοκιμασιών της ηπατικής λειτουργίας

Διαταραχές του δέρματος και του υποδόριου ιστού

Μη γνωστές: Δερματικά εξανθήματα, κνησμός, πορφυρό δέρμα, Αλωπεκία, Πολύμορφο ερύθημα, Φαρμακευτικό εξάνθημα με ηωσινοφιλία και συστηματικά συμπτώματα (σύνδρομο DRESS), Σύνδρομο Stevens-Johnson (SJS), Τοξική επιδερμική νεκρόλυση (TEN), Επιτάχυνση εμφάνισης ψωρίασης, Κνησμός, Αντίδραση φωτοευαισθησίας, Λειχηνοειδής κεράτωση, Διαταραχή μελάγχρωσης*, Αποφολιδωτική δερματίτιδα, Οξεία γενικευμένη εξανθηματική φλυκταίνωση (AGEP)

Διαταραχές του μυοσκελετικού συστήματος και του συνδετικού ιστού

Μη γνωστές: Μυοπάθεια

Παρακλινικές εξετάσεις

Μη γνωστές: Αλλαγές στο ΗΓΚ**

* Σε παρατεταμένη χρήση
** Σε υψηλές δόσεις