Θειϊκός σίδηρος

Ο θειϊκός σίδηρος είναι ένας συμπαράγων διαφόρων ενζύμων απαραίτητων για τη μεταβίβαση ενέργειας (π.χ. οξειδάση κυτοχρώματος, οξειδάση ξανθίνης). Ο σίδηρος υπάρχει επίσης στην αιμοσφαιρίνη και στη μυοσφαιρίνη, που είναι απαραίτητες για τη μεταφορά και χρησιμοποίηση του οξυγόνου.

Οι απαιτήσεις του οργανισμού σε σίδηρο και φυλλικό οξύ είναι αυξημένες κατά την εγκυμοσύνη, την περίοδο μετά την εγκυμοσύνη και κατά τον θηλασμό.

Η χορήγηση σιδηρούχων σκευασμάτων διορθώνει της ερυθροποιητικές ανωμαλίες, που προέρχονται από σιδηροπενία. Ανακουφίζει επίσης άλλα συμπτώματα σιδηροπενίας, όπως πόνο στη γλώσσα, δυσφαγία, δυστροφία του δέρματος και των ονύχων.

Η γαληνική κατεργασία του θειϊκού σιδήρου εξασφαλίζει τη συνεχή απελευθέρωση ιόντων σιδήρου. Η απελευθέρωση χρειάζεται περίπου 7 ώρες. Αρχίζει από το στομάχι και τελειώνει στα ανώτερα τμήματα του λεπτού εντέρου. Η βραδεία και συνεχής απελευθέρωση προλαμβάνει αυξημένες συγκεντρώσεις σιδήρου στο βλεννογόνο, πράγμα το οποίο είναι γνωστό ότι προκαλεί ερεθισμό και διαταραχή του ρυθμού απορρόφησης.

Η απορρόφηση των αλάτων σιδήρου είναι γενικώς μικρή, της τάξεως του 10%-20% της χορηγούμενης δόσης. Η βαθμιαία απελευθέρωση του σιδήρου επιτρέπει παρατεταμένη απορρόφηση στον χρόνο απελευθέρωσης.

Μετά από μία εφάπαξ δόση 3 δισκίων (αντίστοιχη προς 111 mg στοιχειακού σιδήρου), οι συγκεντρώσεις του σιδήρου στον ορό σε αναιμικούς ασθενείς αυξάνονται σταθερά, φθάνοντας τη μέγιστη τιμή σε περίπου 640% της τιμής του σημείου αναφοράς μετά από 4 ώρες. Το προστιθέμενο ηλεκτρικό οξύ αυξάνει την απορρόφηση του σιδήρου σε αναιμικούς ασθενείς. Όταν χορηγηθούν δύο δισκία, που περιέχουν 37 mg σιδήρου (σε μορφή θειικού σιδήρου) και 185 mg ηλεκτρικού οξέος 3 φορές την ημέρα για 20 ημέρες, απορροφάται κατά μέσο όρο το 20.9% του συστατικού σιδήρου. Χωρίς ηλεκτρικό οξύ απορροφάται το 13.5% του σιδήρου. Από την 21^η ημέρα της θεραπείας, η απορρόφηση αποκλίνει απότομα, πέφτοντας στο 6.6% της δόσης με προσθήκη ηλεκτρικού οξέος και στο 5.1% της δόσης χωρίς ηλεκτρικό οξύ. Μετά από 20 ημέρες θεραπείας κατά μέσο όρο το 72% του απορροφημένου σιδήρου μπορεί να βρεθεί στα ερυθροκύτταρα του αίματος.

Ο θειϊκός σίδηρος δεν ήταν τερατογόνος σε ποντικούς, αρουραίους και κουνέλια.

Σε σημαντική υπερφόρτωση σιδήρου των μητέρων ζώων, μόλις αμελητέες ποσότητες σιδήρου μπορούν να περάσουν στο έμβρυο.

Ο πλακούντας δρα σαν φραγμός στο σίδηρο.

Δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για καρκινογόνες ή/και γονοτοξικές ιδιότητες.