Υδροξυχλωροκίνη

Η υδροξυχλωροκίνη, μια ανθελονοσιακή 4-αμινοκινολίνη η οποία συνδυάζει ταχεία σχιζοκτόνο δράση στο αίμα με κάποια γαμετοκτόνο δράση, θεωρείται επίσης αντιρρευματικό φάρμακο με βραδεία δράση.

Η υδροξυχλωροκίνη έχει αρκετές φαρμακολογικές δράσεις οι οποίες μπορεί να εμπλακούν στα θεραπευτικά της αποτελέσματα.

Αυτές περιλαμβάνουν: αλληλεπίδραση με την ομάδα του σουλφιδριλίου, μετριασμό της ενζυμικής δραστηριότητας (συμπεριλαμβανομένων των φωσφολιπάσης, NADH-κυττόχρωμα C ρεδουκτάσης, χολινεστεράσης, πρωτεάσης και υδρολασών), δέσμευση με το DNA, σταθεροποίηση της μεμβράνης των λυσοσωμάτων, αναστολή της σύνθεσης των προσταγλαδινών, χημειόταξη και φαγοκύτωση των πολυμορφοπύρηνων, πιθανή δράση στην παραγωγή ιντερλευκίνης 1 από τα μονοκύτταρα και αναστολή της απελευθέρωσης υπεροξειδίων από τα ουδετερόφιλα.

Η συμπύκνωση και η αύξηση του pH στα ενδοκυττάρια όξινα κυστίδια μπορεί ωστόσο να εξηγήσει τόσο τα αντιπρωτοζωϊκά όσο και τα αντιρρευματικά της αποτελέσματα.

Η υδροξυχλωροκίνη απορροφάται αμέσως μετά την από του στόματος χορήγηση. Η μέση βιοδιαθεσιμότητα είναι περίπου 74%. Κατανέμεται ευρέως σε ολόκληρο το σώμα, συσσωρευόμενη στα αιμοσφαίρια και στους άλλους ιστούς όπως στο ήπαρ, τους πνεύμονες, τα νεφρά και τα μάτια.

Μετατρέπεται μερικώς σε δι-αιθυλιωμένους ενεργούς μεταβολίτες στο ήπαρ και απεκκρίνεται κυρίως από τα νεφρά, 23-25% αμετάβλητη, αλλά επίσης και δια μέσου της χολής.

Ο μέσος χρόνος ημιζωής ποικίλει από 5,9 ώρες (C_max 10 ώρες) έως 26,1 ώρες (C_max 10–48 ώρες) και 299 ώρες (C_max 48-504 ώρες).

Η μητρική ένωση και οι μεταβολίτες της κατανέμονται ευρέως στο σώμα και αποβάλλονται από τα ούρα.

Η αποβολή της είναι βραδεία, ο τελικός χρόνος ημίσειας ζωής της απέκκρισης είναι περίπου 50 ημέρες (πλήρες αίμα) και 32 ημέρες (πλάσμα).

Η υδροξυχλωροκίνη διαπερνά τον πλακούντα και είναι πιθανόν κατά την είσοδό της στο μητρικό γάλα να μοιάζει με χλωροκίνη.

Εμβρυοτοξικότητα

Ραδιενεργός χλωροκίνη που χορηγήθηκε ενδοφλέβια σε έγκυα ποντίκια, πέρασε ταχέως τον πλακούντα. Συγκεντρώθηκε εκλεκτικά στα μάτια του εμβρύου και παρέμεινε στους οφθαλμικούς ιστούς 5 μήνες μετά την αποβολή του φαρμάκου από το υπόλοιπο σώμα.