Μεφλοκίνη

Η ταυτόχρονη χορήγηση άλλων φαρμάκων που είναι γνωστό ότι αλλοιώνουν την καρδιακή αγωγή (π.χ. αντι-αρρυθμικοί ή β-αδρενεργικοί αναστολείς, αναστολείς διαύλων ασβεστίου, αντιισταμινικά ή παράγοντες δέσμευσης Η₁, τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά και φαινοθειαζίνες) μπορεί επίσης να συμβάλλουν στην παράταση του διαστήματος QTc.

Σε ασθενείς με έκπτωση της ηπατικής λειτουργίας η αποβολή της μεφλοκίνης μπορεί να παραταθεί, οδηγώντας σε υψηλότερες συγκεντρώσεις στο πλάσμα.

Λόγω περιορισμένων δεδομένων, η μεφλοκίνη πρέπει να χορηγείται με προσοχή σε ασθενείς με νεφρική δυσλειτουργία.

Η ταυτόχρονη χορήγηση μεφλοκίνης και φαρμάκων που είναι γνωστό ότι μειώνουν το επιληπτικό κατώφλι (αντικαταθλιπτικά όπως τρικυκλικοί ή εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRIs), βουπροπιόνη, αντιψυχωτικά, τραμαδόλη, χλωροκίνη ή ορισμένα αντιβιοτικά) μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο εμφάνισης σπασμών.

Όταν η μεφλοκίνη λαμβάνεται μαζί με από στόματος χορηγούμενα εμβόλια τυφοειδούς, η εξασθένηση της ανοσοποίησης δεν μπορεί να αποκλειστεί. Έτσι, ο εμβολιασμός με ζωντανά εξασθενημένα βακτήρια πρέπει να έχει ολοκληρωθεί τουλάχιστον 3 ημέρες πριν την πρώτη δόση της μεφλοκίνης.

Σε ασθενείς οι οποίοι λαμβάνουν αντιεπιληπτικά (π.χ. βαλπροϊκό οξύ, καρβαμαζεπίνη, φαινοβαρβιτάλη ή φαινυτοΐνη), η ταυτόχρονη χρήση μεφλοκίνης μπορεί να μειώσει τον έλεγχο των κρίσεων μειώνοντας τα επίπεδα του αντιεπιληπτικού φαρμάκου στο πλάσμα. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί προσαρμογή της δοσολογίας του αντιεπιληπτικού φαρμάκου.

Η ταυτόχρονη χορήγηση μεφλοκίνης και άλλων σχετικών ενώσεων (π.χ. κινίνη, κινιδίνη και χλωροκίνη) μπορεί να προκαλέσει ηλεκτροκαρδιογραφικές ανωμαλίες.

Σε ασθενείς με επιληψία, η μεφλοκίνη μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης σπασμών. Συνεπώς, σε τέτοιες περιπτώσεις, η μεφλοκίνη θα πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο για θεραπευτική αγωγή και μόνο εάν υπάρχουν επιτακτικοί λόγοι.

Η μεφλοκίνη μπορεί να προκαλέσει ψυχιατρικά συμπτώματα όπως διαταραχές άγχους, παράνοια, κατάθλιψη, ψευδαισθήσεις και ψύχωση. Τα ψυχιατρικά συμπτώματα όπως η αϋπνία, τα ανώμαλα όνειρα/εφιάλτες, το οξύ άγχος, η κατάθλιψη, η ανησυχία ή η σύγχυση πρέπει να θεωρούνται πρόδρομες για ένα πιο σοβαρό συμβάν. Έχουν αναφερθεί περιπτώσεις αυτοκτονίας, σκέψεων αυτοκτονίας και συμπεριφοράς που προκαλεί αυτοπεποίθηση, όπως απόπειρα αυτοκτονίας.

Έχει αναφερθεί πνευμονίτιδα πιθανής αλλεργικής αιτιολογίας σε ασθενείς που λαμβάνουν μεφλοκίνη. Οι ασθενείς που εμφανίζουν σημάδια δύσπνοιας, ξηρό βήχα ή πυρετό κλπ., ενώ λαμβάνουν μεφλοκίνη, θα πρέπει να συμβουλεύονται να επικοινωνήσουν με έναν γιατρό για να υποβληθούν σε ιατρική αξιολόγηση.

Η μεφλοκίνη πρέπει να λαμβάνεται με προσοχή σε ασθενείς που πάσχουν από διαταραχές της καρδιακής αγωγής, καθώς παρατηρήθηκαν παροδικές αλλοιώσεις της καρδιακής αγωγής κατά τη διάρκεια θεραπευτικής και προληπτικής χρήσης.

Έχουν αναφερθεί περιπτώσεις πολυνευροπάθειας (που βασίζονται σε νευρολογικά συμπτώματα όπως πόνος, αίσθημα καύσου, αισθητηριακές διαταραχές ή μυϊκή αδυναμία, μόνα ή σε συνδυασμό) σε ασθενείς που λαμβάνουν μεφλοκίνη.

Η μεφλοκίνη πρέπει να διακόπτεται σε ασθενείς που παρουσιάζουν συμπτώματα νευροπάθειας, όπως πόνος, αίσθημα καύσου, μυρμήγκιασμα, μούδιασμα και/ή αδυναμία προκειμένου να αποφευχθεί η εμφάνιση μίας μη αναστρέψιμης κατάστασης.

Έγκυοι κυρίως κατά το πρώτο τρίμηνο πρέπει να αποφεύγουν ταξίδι σε χώρα με υψηλό κίνδυνο μετάδοσης λοίμωξης από P. falciparum και να πραγματοποιούν τέτοια ταξίδια μόνο αν αυτό είναι αναπόφευκτο.

Χορηγούμενη σε 5 με 20 φορές μεγαλύτερη δόση από τη θεραπευτική δόση στον άνθρωπο, η μεφλοκίνη παρουσιάζει τερατογόνο δράση στους μύες και τους επίμυες και εμβρυοτοξική στα κουνέλια. Η κλινική εμπειρία όμως με τη χρήση της μεφλοκίνης δεν απεκάλυψε κάποια εμβρυοτοξική ή τερατογόνο δράση. Παρ' όλα αυτά, η μεφλοκίνη πρέπει να χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια του πρώτου τριμήνου κύησης μόνο εάν τα αναμενόμενα πλεονεκτήματα δικαιολογούν τους πιθανούς κινδύνους που εγκυμονούνται για το έμβρυο.

Συνιστάται στις γυναίκες οι οποίες βρίσκονται σε αναπαραγωγική ηλικία να λαμβάνουν αντισυλληπτικά μέτρα κατά τη διάρκεια προφύλαξης με μεφλοκίνη και για τρεις μήνες μετά. Ωστόσο, σε περίπτωση μη προγραμματισμένης εγκυμοσύνης, η χημειοπροφύλαξη από ελονοσία με τη μεφλοκίνη δε θεωρείται ένδειξη για τερματισμό της εγκυμοσύνης.

Η μεφλοκίνη απεκκρίνεται στο μητρικό γάλα σε μικρές ποσότητες η δραστικότητα των οποίων είναι άγνωστη. Περιστασιακές αποδείξεις δείχνουν ότι ανεπιθύμητες ενέργειες δεν εμφανίζονται σε θηλάζοντα βρέφη των οποίων οι μητέρες λαμβάνουν μεφλοκίνη.

Λόγω της πιθανότητας εμφάνισης ανεπιθύμητων ενεργειών στα θηλάζοντα βρέφη θα πρέπει να αποφασισθεί η διακοπή ή του θηλασμού ή του φαρμάκου λαμβάνοντας υπόψη την αναγκαιότητα της αγωγής με το φάρμακο για τη μητέρα.

Τα άτομα που νιώθουν ζαλάδα και διαταραχή της ισορροπίας ή άλλες διαταραχές του κεντρικού ή περιφερικού νευρικού συστήματος, θα πρέπει να είναι προσεκτικά όσον αφορά στην οδήγηση, την κυβέρνηση αεροσκαφών το χειρισμό μηχανημάτων, την κατάδυση σε βαθιές θάλασσες ή άλλες δραστηριότητες που απαιτούν εγρήγορση και τέλειο συγχρονισμό των κινήσεων.

Πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η πιθανότητα εμφάνισης τέτοιων αντιδράσεων μέχρι και τρεις βδομάδες μετά τη χρήση της μεφλοκίνης.

Στις δόσεις στις οποίες χορηγείται για την αντιμετώπιση της οξείας ελονοσίας, οι ανεπιθύμητες ενέργειες της μεφλοκίνης μπορεί να μην είναι δυνατόν να διαφοροποιηθούν από τα συμπτώματα της νόσου.

Οι πλέον κοινές ανεπιθύμητες ενέργειες της χημειοπροφύλαξης με μεφλοκίνη, δηλαδή η ναυτία, ο έμετος και η ζάλη, είναι γενικά ήπιες και μπορεί να μειωθούν κατά τη μακροχρόνια χορήγηση, παρά τα αυξανόμενα επίπεδα του φαρμάκου στο πλάσμα. Η συχνότητα εμφάνισης των ανεπιθύμητων ενεργειών που αναφέρθηκαν κατά τη χρήση της μεφλοκίνης σε χημειοπροφύλαξη είναι συγκρίσιμη με αυτή που αναφέρθηκε και με άλλους χημειοπροφυλακτικούς παράγοντες. Οι νευροψυχολογικές ανεπιθύμητες ενέργειες αποτελούν τις κύριες ανεπιθύμητες ενέργειες της μεφλοκίνης.

Οι συχνότερα αναφερόμενες ανεπιθύμητες ενέργειες είναι ναυτία, έμετος, μαλακά στη σύσταση κόπρανα ή διάρροια και κοιλιακός πόνος, ζάλη ή ίλιγγος, απώλεια ισορροπίας και νευροψυχολογικές ανεπιθύμητες ενέργειες όπως πονοκέφαλος, υπνηλία και διαταραχές του ύπνου (αϋπνία, μη φυσιολογικά όνειρα).

Λιγότερο συχνά αναφερόμενες ανεπιθύμητες ενέργειες

Νευροψυχιατρικές διαταραχές: αισθητικές και κινητικές νευροπάθειες (συμπεριλαμβανομένης της παραισθησίας, του τρόμου και της αταξίας), επιληπτικές κρίσεις, ανησυχία, άγχος, κατάθλιψη, διαταραχές της διάθεσης, επιδρομές πανικού, εξασθένιση της μνήμης, σύγχυση, παραισθήσεις, επιθετικότητα και ψυχωσικές ή παρανοϊκές αντιδράσεις.

Υπάρχουν σπάνιες αναφορές για αυτοκτονικό ιδεασμό, αλλά δεν έχει τεκμηριωθεί καμμία σχέση με τη χορήγηση του φαρμάκου.

Καρδιαγγειακές διαταραχές: κυκλοφορικές διαταραχές (υπόταση, υπέρταση, εξέρυθρο πρόσωπο, λιποθυμία), θωρακικό άλγος, ταχυκαρδία ή αίσθημα προκάρδιων παλμών, βραδυκαρδία, άρρυθμος σφυγμός, έκτακτες συστολές και άλλες παροδικές διαταραχές της καρδιακής αγωγιμότητας.

Δερματικές διαταραχές: ερεθισμός, εξάνθημα, ερύθημα, κνησμός, κνίδωση, οίδημα, απώλεια τριχών.

Μυοσκελετικές διαταραχές: μυϊκή αδυναμία και μυϊκές κράμπες, μυαλγία, αρθραλγία.

Άλλα Συμπτώματα: διαταραχές της όρασης, διαταραχές του έσω ώτος συμπεριλαμβανομένων των εμβοών και της ανεπαρκούς ακοής, δύσπνοια, αδυναμία, κακουχία, κόπωση, εφίδρωση, πυρετός, ρίγη, δυσπεψία και απώλεια της όρεξης.

Εργαστηριακές εξετάσεις: παροδική αύξηση των τρανσαμινασών, λευκοπενία ή λευκοκυττάρωση, θρομβοκυτταροπενία.

Έχουν αναφερθεί μεμονωμένα περιστατικά πολύμορφου ερυθήματος, συνδρόμου Stevens Johnson, κολποκοιλιακού αποκλεισμού και εγκεφαλοπάθειας.

Λόγω της μακράς ημίσειας ζωής της μεφλοκίνης, οι ανεπιθύμητες ενέργειες της μεφλοκίνης μπορεί να εμφανισθούν ή να επιμείνουν μέχρι και αρκετές εβδομάδες μετά τη χορήγηση της τελευταίας δόσης.

In vitro και in vivo μελέτες δεν έδειξαν την πρόκληση αιμόλυσης η οποία να σχετίζεται με ανεπάρκεια της G6PD.