Ενδείξεις
Η δραστική ουσία Τοσιλιζουμάμπη ενδείκνυται στις παρακάτω περιπτώσεις:
Συστηματική νεανική ιδιοπαθής αρθρίτιδα (ΝΙΑ)
Χωρίς διάκριση φύλου – Μόνο παιδιά (1 έτους - 12 ετών) , έφηβοι (12 ετών - 18 ετών)
Η τοσιλιζουμάμπη ενδείκνυται για τη θεραπεία της ενεργού συστηματικής νεανικής ιδιοπαθούς αρθρίτιδας (ΝΙΑ) σε ασθενείς ηλικίας 2 ετών και άνω, οι οποίοι ανταποκρίθηκαν ανεπαρκώς σε προηγούμενη θεραπεία με μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑφ) και συστηματικά κορτικοστεροειδή. Η τοσιλιζουμάμπη μπορεί να χορηγηθεί ως μονοθεραπεία (σε περίπτωση μη ανοχής στη μεθοτρεξάτη (ΜΤΧ) ή όπου η αγωγή με μεθοτρεξάτη (ΜΤΧ) δεν είναι κατάλληλη) ή σε συνδυασμό με μεθοτρεξάτη (ΜΤΧ).
Για την ένδειξη αυτή, η βιβλιογραφία αναφέρει τις εξής αγωγές:
Ενδοφλέβια – όλες οι ηλικίες – 8-12 mg/kg 1 φορά κάθε 2 εβδομάδες
8-12 mg/kg 1 φορά κάθε 2 εβδομάδες | |||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Συνολική ημερήσια δόση | 8 - 12 mg ανά κιλό σωματικού βάρους | ||||||||||||||||||||||
Δοσολογικό σχήμα | Από 8 έως 12 mg ανά κιλό σωματικού βάρους μία φορά ανά 14 ημέρες | ||||||||||||||||||||||
Λεπτομερής περιγραφή |
Η συνιστώμενη δοσολογία σε ασθενείς ηλικίας άνω των 2 ετών είναι 8 mg/kg μια φορά κάθε 2 εβδομάδες σε ασθενείς με σωματικό βάρος μεγαλύτερο ή ίσο με 30 kg ή 12 mg/kg μια φορά κάθε 2 εβδομάδες σε ασθενείς με σωματικό βάρος μικρότερο των 30 kg. Η δόση πρέπει να υπολογίζεται με βάση το σωματικό βάρος του ασθενή σε κάθε χορήγηση. Μεταβολή της δόσης πρέπει να βασίζεται μόνο σε μια σταθερή μεταβολή του σωματικού βάρους του ασθενή με το χρόνο. Η ασφάλεια και αποτελεσματικότητα της ενδοφλέβιου τοσιλιζουμάμπης σε παιδιά ηλικίας κάτω των 2 ετών δεν έχει ακόμα τεκμηριωθεί. Διακοπές της δόσης της τοσιλιζουμάμπης εξαιτίας μη φυσιολογικών εργαστηριακών τιμών συνιστώνται σε ασθενείς με συστηματική NIA όπως φαίνεται στους παρακάτω πίνακες. Εφόσον κρίνεται σκόπιμο, η δόση της ταυτόχρονα χορηγούμενης μεθοτρεξάτης (ΜΤΧ) και/ή άλλων φαρμάκων πρέπει να τροποποιηθεί ή να διακοπεί και η χορήγηση της δόσης τοσιλιζουμάμπης να διακοπεί έως ότου αξιολογηθεί η κλινική κατάσταση. Καθώς υπάρχουν πολλές συνθήκες συννοσηρότητας που μπορεί να επηρεάσουν τις εργαστηριακές τιμές στη συστηματική NIA, η απόφαση να διακοπεί η χορήγηση τοσιλιζουμάμπης εξαιτίας μιας μη φυσιολογικής εργαστηριακής τιμής θα πρέπει να βασίζεται σε ιατρική αξιολόγηση του κάθε ασθενή ατομικά. Μη φυσιολογικές τιμές ηπατικών ενζύμων:
Χαμηλός απόλυτος αριθμός ουδετερόφιλων (ANC):
Χαμηλός αριθμός αιμοπεταλίων:
Η μείωση της δόσης της τοσιλιζουμάμπης εξαιτίας μη φυσιολογικών εργαστηριακών τιμών δεν έχει μελετηθεί σε ασθενείς με συστηματική NIA. Τα διαθέσιμα δεδομένα υποδηλώνουν ότι κλινική βελτίωση παρατηρείται εντός 6 εβδομάδων από την έναρξη της θεραπείας με τοσιλιζουμάμπη. Η συνεχιζόμενη θεραπεία πρέπει να επανεξετάζεται με προσοχή σε έναν ασθενή που δεν παρουσιάζει βελτίωση εντός της χρονικής αυτής διάρκειας. |
||||||||||||||||||||||
Ιδιαιτερότητες δοσολογίας |
Ενδοφλέβια έγχυση διάρκειας 1 ώρας. |
Νεανική ιδιοπαθής πολυαρθρίτιδα
Χωρίς διάκριση φύλου – Μόνο παιδιά (1 έτους - 12 ετών) , έφηβοι (12 ετών - 18 ετών)
Η τοσιλιζουμάμπη σε συνδυασμό με μεθοτρεξάτη (MTX) ενδείκνυται για τη θεραπεία της νεανικής ιδιοπαθούς πολυαρθρίτιδας (πολυαρθρική ΝΙΑ, ρευματοειδής παράγοντας θετικός ή αρνητικός και εκτεταμένη ολιγοαρθρίτιδα) σε ασθενείς ηλικίας 2 ετών και άνω, οι οποίοι ανταποκρίθηκαν ανεπαρκώς σε προηγουμένη θεραπεία με μεθοτρεξάτη (MTX). Η τοσιλιζουμάμπη μπορεί να χορηγηθεί ως μονοθεραπεία σε περίπτωση μη ανοχής στη μεθοτρεξάτη (MTX) ή όπου δεν είναι κατάλληλη η συνέχιση της αγωγής με μεθοτρεξάτη (MTX).
Νεανική οροαρνητική πολυαρθρίτιδα
Για την ένδειξη αυτή, η βιβλιογραφία αναφέρει τις εξής αγωγές:
Ενδοφλέβια – όλες οι ηλικίες – 8-10 mg/kg 1 φορά κάθε 4 εβδομάδες
8-10 mg/kg 1 φορά κάθε 4 εβδομάδες | |||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Συνολική ημερήσια δόση | 8 - 10 mg ανά κιλό σωματικού βάρους | ||||||||||||||||||||||
Δοσολογικό σχήμα | Από 8 έως 10 mg ανά κιλό σωματικού βάρους μία φορά ανά 28 ημέρες | ||||||||||||||||||||||
Λεπτομερής περιγραφή |
Η συνιστώμενη δοσολογία σε ασθενείς ηλικίας άνω των 2 ετών είναι 8 mg/kg μία φορά κάθε 4 εβδομάδες σε ασθενείς με σωματικό βάρος μεγαλύτερο ή ίσο με 30 kg ή 10 mg/kg μία φορά κάθε 4 εβδομάδες σε ασθενείς με σωματικό βάρος μικρότερο των 30 kg. Η δόση θα πρέπει να υπολογίζεται με βάση το σωματικό βάρος του ασθενή σε κάθε χορήγηση. Η μεταβολή της δόσης θα πρέπει να βασίζεται μόνο σε μια σταθερή μεταβολή του σωματικού βάρους του ασθενή με το χρόνο. Η ασφάλεια και αποτελεσματικότητα της τοσιλιζουμάμπης σε παιδιά ηλικίας κάτω των 2 ετών δεν έχουν ακόμα τεκμηριωθεί. Δεν υπάρχουν διαθέσιμα δεδομένα. Διακοπές της δόσης της τοσιλιζουμάμπης για τις ακόλουθες μη φυσιολογικές εργαστηριακές τιμές συνιστώνται σε ασθενείς με πολυαρθρική NIA όπως φαίνεται στους παρακάτω πίνακες. Εφόσον κρίνεται σκόπιμο, η δόση της ταυτόχρονα χορηγούμενης μεθοτρεξάτης (ΜΤΧ) και/ή των άλλων φαρμακευτικών αγωγών θα πρέπει να τροποποιηθεί ή να διακοπεί και η χορήγηση της δόσης τοσιλιζουμάμπης θα πρέπει να διακοπεί έως ότου αξιολογηθεί η κλινική κατάσταση. Καθώς υπάρχουν πολλές συνθήκες συννοσηρότητας που μπορεί να επηρεάσουν τις εργαστηριακές τιμές στην πολυαρθρική NIA, η απόφαση να διακοπεί η χορήγηση τοσιλιζουμάμπης εξαιτίας μιας μη φυσιολογικής εργαστηριακής τιμής θα πρέπει να βασίζεται σε ιατρική αξιολόγηση του κάθε ασθενή ατομικά. Μη φυσιολογικές τιμές ηπατικών ενζύμων:
Χαμηλός απόλυτος αριθμός ουδετερόφιλων (ANC):
Χαμηλός αριθμός αιμοπεταλίων:
Η μείωση της δόσης της τοσιλιζουμάμπης εξαιτίας μη φυσιολογικών εργαστηριακών τιμών δεν έχει μελετηθεί σε ασθενείς με πολυαρθρική NIA. Τα διαθέσιμα δεδομένα υποδηλώνουν ότι κλινική βελτίωση παρατηρείται εντός 12 εβδομάδων από την έναρξη της θεραπείας με τοσιλιζουμάμπη. Η συνέχιση της θεραπείας θα πρέπει να επανεξετάζεται με προσοχή σε έναν ασθενή που δεν παρουσιάζει βελτίωση εντός της χρονικής αυτής διάρκειας. |
||||||||||||||||||||||
Ιδιαιτερότητες δοσολογίας |
Ενδοφλέβια έγχυση διάρκειας 1 ώρας. |
Σύνδρομο απελευθέρωσης κυτταροκινών (CRS)
Χωρίς διάκριση φύλου – Μόνο παιδιά (1 έτους - 12 ετών) , έφηβοι (12 ετών - 18 ετών) , ενήλικες (18 ετών και άνω)
Η τοσιλιζουμάμπη ενδείκνυται για τη θεραπεία του σοβαρού ή απειλητικού για τη ζωή συνδρόμου απελευθέρωσης κυτταροκινών (CRS) που προκαλείται από T-λεμφοκύτταρα φέροντα χιμαιρικούς αντιγονικούς υποδοχείς (CAR T κύτταρα), σε ενήλικες και παιδιατρικούς ασθενείς ηλικίας 2 ετών και άνω.
Για την ένδειξη αυτή, η βιβλιογραφία αναφέρει τις εξής αγωγές:
Ενδοφλέβια – όλες οι ηλικίες – 8-12 mg/kg εφάπαξ
8-12 mg/kg εφάπαξ | |
---|---|
Συνολική ημερήσια δόση | 8 - 12 mg ανά κιλό σωματικού βάρους |
Δοσολογικό σχήμα | Από 8 έως 12 mg ανά κιλό σωματικού βάρους μία φορά καθημερινά |
Λεπτομερής περιγραφή |
Η συνιστώμενη δοσολογία για τη θεραπεία CRS που χορηγείται ως ενδοφλέβια έγχυση διάρκειας 60 λεπτών είναι 8 mg/kg σε ασθενείς βάρους μεγαλύτερου ή ίσου με 30 kg ή 12 mg/kg σε ασθενείς βάρους κάτω των 30 kg. Η τοσιλιζουμάμπη μπορεί να χορηγηθεί μόνο του ή σε συνδυασμό με κορτικοστεροειδή. Εάν δεν εμφανιστεί κλινική βελτίωση στα σημεία και τα συμπτώματα του CRS μετά την πρώτη δόση, μπορεί να χορηγηθούν έως και 3 επιπλέον δόσεις τοσιλιζουμάμπης. Το διάστημα μεταξύ διαδοχικών δόσεων πρέπει να είναι τουλάχιστον 8 ώρες. Δόσεις που υπερβαίνουν τα 800 mg ανά έγχυση δεν συνιστώνται σε ασθενείς με CRS. Ασθενείς με σοβαρό ή απειλητικό για τη ζωή CRS έχουν συχνά κυτταροπενία ή αυξημένη ALT ή AST λόγω της υποκείμενης κακοήθειας, προηγηθείσας χημειοθεραπείας καταστροφής των λεμφοκυττάρωνή του CRS. |
Ιδιαιτερότητες δοσολογίας |
Ενδοφλέβια έγχυση διάρκειας 1 ώρας. |
Ρευματοειδής αρθρίτιδα
Χωρίς διάκριση φύλου – Μόνο ενήλικες (18 ετών και άνω)
Η τοσιλιζουμάμπη σε συνδυασμό με μεθοτρεξάτη, ενδείκνυται για:
- τη θεραπεία σοβαρής, ενεργού και προϊούσας ρευματοειδούς αρθρίτιδας (ΡΑ) σε ενήλικες ασθενείς οι οποίοι δεν έχουν λάβει προηγούμενη θεραπεία με μεθοτρεξάτη.
- τη θεραπεία μέτριας έως σοβαρής μορφής ενεργού (ΡΑ) σε ενήλικες ασθενείς οι οποίοι είτε ανταποκρίθηκαν ανεπαρκώς είτε εμφάνισαν μη ανοχή σε προηγούμενη θεραπεία με ένα ή περισσότερα τροποποιητικά της νόσου αντιρευματικά φάρμακα (DMARDs) ή με ανταγωνιστές του παράγοντα νέκρωσης του όγκου (TNF).
Σε αυτούς τους ασθενείς, η τοσιλιζουμάμπη μπορεί να χορηγηθεί ως μονοθεραπεία σε περίπτωση μη ανοχής στη μεθοτρεξάτη ή όπου δεν είναι κατάλληλη η συνεχής αγωγή με μεθοτρεξάτη. Η τοσιλιζουμάμπη έχει δείξει ότι μειώνει τον ρυθμό εξέλιξης της αρθρικής βλάβης, όπως μετρήθηκε με ακτίνες Χ και βελτιώνει τη φυσική λειτουργικότητα, όταν χορηγείται σε συνδυασμό με μεθοτρεξάτη.
Άλλες μορφές ρευματοειδούς αρθρίτιδας
Αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα
Για την ένδειξη αυτή, η βιβλιογραφία αναφέρει τις εξής αγωγές:
Ενδοφλέβια – όλες οι ηλικίες – 8 mg/kg 1 φορά κάθε 4 εβδομάδες
8 mg/kg 1 φορά κάθε 4 εβδομάδες | |||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Συνολική ημερήσια δόση | 8 - 8 mg ανά κιλό σωματικού βάρους | ||||||||||||||||||||||
Δοσολογικό σχήμα | Από 8 έως 8 mg ανά κιλό σωματικού βάρους μία φορά ανά 28 ημέρες | ||||||||||||||||||||||
Λεπτομερής περιγραφή |
Η συνιστώμενη δοσολογία είναι 8 mg/kg σωματικού βάρους, χορηγούμενα μία φορά κάθε τέσσερις εβδομάδες. Για άτομα που το σωματικό βάρος τους είναι μεγαλύτερο από 100 kg, δεν συνιστώνται δόσεις που ξεπερνούν τα 800 mg ανά έγχυση. Δόσεις άνω του 1,2 g δεν έχουν αξιολογηθεί σε κλινικές μελέτες. Προσαρμογές δόσης εξαιτίας μη φυσιολογικών εργαστηριακών τιμώνΜη φυσιολογικές τιμές ηπατικών ενζύμων:
Χαμηλός απόλυτος αριθμός ουδετερόφιλων (ANC): Σε ασθενείς που δεν έχουν προηγουμένως υποβληθεί σε θεραπεία με τοσιλιζουμάμπη, δε συνιστάται έναρξη σε ασθενείς με απόλυτο αριθμό ουδετερόφιλων (ANC) μικρότερο από 2 × 109/l.
Χαμηλός αριθμός αιμοπεταλίων:
|
||||||||||||||||||||||
Ιδιαιτερότητες δοσολογίας |
Ενδοφλέβια έγχυση διάρκειας 1 ώρας. |
Αντενδείξεις
Η δραστική ουσία Τοσιλιζουμάμπη αντενδείκνυται στις παρακάτω περιπτώσεις:
Ενεργές, σοβαρές λοιμώξεις
Χωρίς διάκριση φύλου ή ηλικίας
Έχουν αναφερθεί σοβαρές και ορισμένες φορές λοιμώξεις με θανατηφόρα έκβαση σε ασθενείς που λαμβάνουν ανοσοκατασταλτικούς παράγοντες συμπεριλαμβανομένου της τοσιλιζουμάμπης. Η αγωγή με τοσιλιζουμάμπη δεν πρέπει να αρχίζει σε ασθενείς με ενεργές λοιμώξεις. Εάν ένας ασθενής αναπτύξει σοβαρή λοίμωξη, η χορήγηση της τοσιλιζουμάμπης θα πρέπει να διακοπεί μέχρι να ελεγχθεί η λοίμωξή του. Οι επαγγελματίες του τομέα υγειονομικής περίθαλψης θα πρέπει να εξετάζουν προσεκτικά το ενδεχόμενο χορήγησης της τοσιλιζουμάμπης σε ασθενείς με ιστορικό λοιμώξεων που υποτροπιάζουν ή χρόνιων λοιμώξεων ή με υποκείμενες νόσους (π.χ. εκκολπωματίτιδα, διαβήτης και διάμεση πνευμονοπάθεια), οι οποίες ενδέχεται να προκαλούν στους ασθενείς προδιάθεση για λοιμώξεις.
Συνιστάται η επαγρύπνηση για την έγκαιρη διάγνωση σοβαρής λοίμωξης σε ασθενείς που λαμβάνουν βιολογικές θεραπείες για μέτρια έως σοβαρή ΡΑ, συστηματική ΝΙΑ ή πολυαρθρική ΝΙΑ, δεδομένου ότι τα σημεία και τα συμπτώματα της οξείας φλεγμονής ενδέχεται να είναι μειωμένα, λόγω καταστολής της αντίδρασης οξείας φάσης. Οι επιδράσεις της τοσιλιζουμάμπης στη C-αντιδρώσα πρωτεΐνη (CRP), τα ουδετερόφιλα και τα σημεία και συμπτώματα της λοίμωξης θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη όταν εξετάζεται ένας ασθενής για ενδεχόμενη λοίμωξη. Πρέπει να δίνονται οδηγίες στους ασθενείς (στους οποίους συμπεριλαμβάνονται οι νεότεροι ασθενείς με συστηματική ΝΙΑ ή πολυαρθρική ΝΙΑ που μπορεί να είναι λιγότερο ικανοί να αναφέρουν τα συμπτώματά τους) και στους γονείς/κηδεμόνες των ασθενών με συστηματική ΝΙΑ ή πολυαρθρική ΝΙΑ, να επικοινωνήσουν άμεσα με τον επαγγελματία του τομέα υγειονομικής περίθαλψης μόλις εμφανιστούν συμπτώματα που υποδηλώνουν λοίμωξη, προκειμένου να διασφαλιστεί η άμεση αξιολόγηση και η κατάλληλη θεραπεία.