XYLOCAINE INJ.SOL 2% (20MG/ML) BTx5VIALSx50ML

Ενήλικες και παιδιά άνω των 12 ετών

Πίνακας 2:

Η δόση προσαρμόζεται ανάλογα με την απόκριση του ασθενούς και με τον τόπο χορήγησης. Πρέπει να χορηγείται η χαμηλότερη συγκέντρωση και η μικρότερη δόση που προκαλεί το απαιτούμενο αποτέλεσμα. Η μέγιστη δόση για υγιείς ενήλικες δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 200mg. Το συνιστώμενο κατωτέρω δοσολογικό σχήμα πρέπει να θεωρηθεί σαν οδηγός της ποσότητας του αναισθητικού, η οποία απαιτείται στις περισσότερες περιπτώσεις ρουτίνας, σε ένα μέσο ενήλικα. Η κλινική εμπειρία του ιατρού και η γνώση της φυσικής κατάστασης του ασθενούς, έχουν μεγάλη σημασία στον υπολογισμό της απαιτούμενης δόσης. Όταν χρησιμοποιούνται τεχνικές παρατεταμένου αποκλεισμού π.χ. επαναλαμβανόμενη χορήγηση, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη, o κίνδυνος εμφάνισης τοξικών συγκεντρώσεων στο πλάσμα ή η πρόκληση τοπικά βλάβης στο νεύρο.

Το ενέσιμο διάλυμα Xylocaine που περιέχει parahydroxybenzoate (methylparaben) ως συντηρητικό, π.χ. εκείνο που κυκλοφορεί σε φιαλίδια πολλαπλών δόσεων δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για αναισθησία ενδοραχιαίως, ή εντός των δεξαμενών του εγκεφάλου, οπισθοβολβικά ή περιβολβικά.

Oι δόσεις που περιλαμβάνονται στον ανωτέρω πίνακα είναι εκείνες που θεωρούνται απαραίτητες για την επίτευξη επιτυχούς αποκλεισμού και θα πρέπει να θεωρηθεί ως οδηγός για χρήση στον μέσο ενήλικο. Όσον αφορά την έναρξη και διάρκεια δράσης, υπάρχουν ευρείες εξατομικευμένες διαφοροποιήσεις. Για τους παράγοντες που επηρεάζουν συγκεκριμένες τεχνικές αποκλεισμού και για τις ανάγκες του κάθε ασθενούς συμβουλευτείτε τα σχετικά εγχειρίδια.

Πρέπει να αποφεύγεται η μη αναγκαία χορήγηση μεγάλων δόσεων τοπικών αναισθητικών. Γενικά η χειρουργική αναισθησία (π.χ. επισκληρίδιος αναισθησία) απαιτεί τις υψηλότερες συγκεντρώσεις του φαρμάκου. Στα μικρότερα νεύρα ή όταν απαιτείται λιγότερο έντονος αποκλεισμός συνιστώνται χαμηλότερες συγκεντρώσεις. Ο όγκος του χορηγούμενου φαρμάκου επηρεάζει την έκταση της αναισθησίας.

Προκειμένου να αποφευχθεί η ενδοαγγειακή χορήγηση, συνιστάται η προσεχτική αναρρόφηση πριν και κατά την διάρκεια της κύριας δόσης. Η κύρια δόση θα πρέπει να ενίεται αργά με ρυθμό 100-200mg/min ή σε σταδιακά αυξανόμενες δόσεις ενώ παράλληλα ο γιατρός θα πρέπει να είναι σε συνεχή συνομιλία με τον ασθενή.

Όταν πρόκειται να ενεθεί δόση για επισκληρίδια αναισθησία συνιστάται η χορήγηση μιας δοκιμαστικής δόσης 3-5ml λιδοκαϊνης με αδρεναλίνη. Κατά λάθος ενδοαγγειακή ένεση μπορεί να αναγνωριστεί από παροδική αύξηση της καρδιακής συχνότητας. Η κατά λάθος ενδοραχιαία ένεση μπορεί να αναγνωριστεί από τον νευρικό αποκλεισμό. Εάν εμφανιστούν συμπτώματα τοξικότητας η ένεση πρέπει να διακόπτεται αμέσως.

Παιδιά ηλικίας 1-12 ετών

Πίνακας 3. Συνιστώμενη Δοσολογία σε Παιδιά:

Στα παιδιά η δοσολογία υπολογίζεται με βάση το σωματικό βάρος και την ηλικία.

Το συνιστώμενο ανωτέρω δοσολογικό σχήμα για παιδιά (πίνακας 3) πρέπει να θεωρηθεί σαν οδηγός για τη χρήση του τοπικού αναισθητικού στην παιδιατρική. Υπάρχουν εξατομικευμένες διαφοροποιήσεις. Σε παιδιά με μεγάλο σωματικό βάρος η δόση μειώνεται σταδιακά και συνήθως βασίζεται στο ιδανικό σωματικό βάρος.

Για τους παράγοντες που επηρεάζουν συγκεκριμένες τεχνικές αποκλεισμού και για τις ανάγκες του κάθε ασθενούς συμβουλευτείτε τα σχετικά εγχειρίδια.

Στα παιδιά η δοσολογία θα πρέπει να υπολογίζεται με βάση το σωματικό βάρος μέχρι 5mg/kg. To ενέσιμο διάλυμα Xylocaine που περιέχει parahydroxybenzoate (methylparaben) ως συντηρητικό, π.χ. εκείνο που κυκλοφορεί σε φιαλίδια πολλαπλών δόσεων δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για αναισθησία ενδοραχιαίως ή εντός των δεξαμενών του εγκεφάλου, οπισθοβολβικά ή περιβολβικά.

Εάν κατά λάθος γίνουν ενδοαγγειακές ενέσεις, η τοξική δράση θα γίνει αντιληπτή μέσα σε 1-3 λεπτά. Ενώ στη περίπτωση υπερδοσολογίας μπορεί να μην επιτευχθούν οι μέγιστες συγκεντρώσεις στο πλάσμα πριν από 20-30 λεπτά και αυτό σχετίζεται με τη θέση της ένεσης. Σαν αποτέλεσμα τα συμπτώματα της τοξικότητας θα καθυστερήσουν να γίνουν αντιληπτά.

Οξεία συστηματική τοξικότητα

Οι τοξικές αντιδράσεις προέρχονται κυρίως από το κεντρικό νευρικό και το καρδιαγγειακό σύστημα.

Η τοξικότητα από το κεντρικό νευρικό σύστημα είναι μια σταδιακή αντίδραση με συμπτώματα και σημεία κλιμακούμενης βαρύτητας. Τα πρώτα συμπτώματα είναι η περιστοματική παραισθησία, η αιμωδία της γλώσσας, το αίσθημα κενού της κεφαλής, η υπερακουσία και οι εμβοές των ώτων. Οι οπτικές διαταραχές και ο τρόμος των μυών είναι σοβαρότερα συμπτώματα και προηγούνται της έναρξης των γενικευμένων σπασμών.

Αυτά τα συμπτώματα δεν πρέπει να εκληφθούν λανθασμένα ως νευρωτική συμπεριφορά. Η απώλεια των αισθήσεων και οι σπασμοί επιληψίας grand mal μπορεί να ακολουθήσουν και να διαρκέσουν από λίγα δευτερόλεπτα έως αρκετά λεπτά.

Υποξία και υπερκαπνία παρουσιάζονται ταχύτατα μετά από τους σπασμούς, λόγω της αυξημένης μυϊκής δραστηριότητας, σε συνδυασμό με την παρέμβαση στην φυσιολογική αναπνευστική λειτουργία. Σε σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να προκληθεί άπνοια. Η οξέωση αυξάνει τις τοξικές δράσεις των τοπικών αναισθητικών.

Η αποκατάσταση των συμπτωμάτων από το κεντρικό νευρικό σύστημα επέρχεται μετά την επανακατανομή του φαρμάκου και το μεταβολισμό του στο ήπαρ. Η αποκατάσταση μπορεί να είναι ταχεία, εκτός εάν έχουν χορηγηθεί πολύ μεγάλες ποσότητες φαρμάκου. Επιδράσεις στο καρδιαγγειακό παρατηρούνται μόνο σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις. Σοβαρή υπόταση, βραδυκαρδία, αρρυθμία και καρδιαγγειακή καταπληξία (collapse) μπορεί να είναι το αποτέλεσμα στις περιπτώσεις αυτές.

Τα συμπτώματα τοξικότητας από το ΚΝΣ προηγούνται συνήθως των τοξικών επιδράσεων στο καρδιαγγειακό σύστημα, εκτός εάν ο ασθενής είναι υπό γενική αναισθησία ή είναι υπό έντονη καταστολή με φάρμακα, όπως οι βενζοδιαζεπίνες ή τα βαρβιτουρικά.

Αντιμετώπιση της οξείας τοξικότητας

Εάν εμφανιστούν συμπτώματα οξείας συστηματικής τοξικότητας θα πρέπει αμέσως να διακοπεί η ένεση του τοπικού αναισθητικού. Όταν εμφανιστούν μυϊκές συσπάσεις οι στόχοι της θεραπείας είναι να διατηρηθεί η αναπνοή, η οξυγόνωση και να υποστηριχθεί η κυκλοφορία. Εάν είναι απαραίτητο θα πρέπει να χορηγηθεί οξυγόνο και να αρχίσει τεχνητή αναπνοή (μάσκα και ασκός, ή διασωλήνωση της τραχείας).

Φάρμακο ειδικό κατά των σπασμών πρέπει να χορηγηθεί ενδοφλεβίως, ώστε να εξασφαλισθεί η αναπνοή και η οξυγόνωση εάν οι σπασμοί δεν σταματήσουν αυτόματα μέσα σε 15-20 sec.

Xoρήγηση Thiopentone sodium 1-3mg/kg i.v. είναι η πρώτη επιλογή. Εναλλακτικά, μπορεί να χορηγηθεί diazepam 5-10mg ενδοφλεβίως, αν και η δράση της είναι βραδύτερη.

Παρατεταμένες μυϊκές συσπάσεις μπορεί να επιδεινώσουν την αναπνοή και οξυγόνωση του ασθενούς. Σ' αυτή τη περίπτωση η χορήγηση ενός μυοχαλαρωτικού (π.χ. succinylcholine 1mg/kg bw) μπορεί να διευκολύνει την αναπνοή και να ρυθμίσει την οξυγόνωση.

Διασωλήνωση της τραχείας πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν σε τέτοιες περιπτώσεις.

Εάν η καρδιαγγειακή καταστολή είναι εμφανής (υπόταση, βραδυκαρδία), πρέπει να χορηγηθεί ephedrine 5-10mg ενδοφλεβίως και η χορήγηση να επαναληφθεί, εάν χρειάζεται, μετά από 2-3 λεπτά.

Εάν παρουσιαστεί καρδιακή ανακοπή, πρέπει να εφαρμοστεί άμεση καρδιοαναπνευστική ανάνηψη. Η άριστη οξυγόνωση και ο αερισμός, η υποστήριξη του κυκλοφορικού, καθώς και η αντιμετώπιση της οξέωσης είναι ζωτικής σημασίας.

Γυάλινα, διαφανή φιαλίδια των 50ml.

Κουτί των 5 φιαλιδίων με οδηγία χρήσεως.

Με τα φιαλίδια πολλαπλών δόσεων υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος μικροβιακής μόλυνσης από ότι με τα φιαλίδια μιας χρήσης. Γι'αυτό πρέπει να χρησιμοποιούνται, όταν είναι δυνατόν, φιαλίδια μιας χρήσης.

Όταν χρησιμοποιούνται φιαλίδια πολλαπλών δόσεων πρέπει για την αποφυγή μολύνσεων, να γίνονται οι κατάλληλες διαδικασίες ελέγχου στις οποίες περιλαμβάνονται τα ακόλουθα:

• χρησιμοποίηση συσκευασιών για ένεση μιας χρήσης.
• χρησιμοποίηση αποστειρωμένης βελόνας και σύριγγας για κάθε νέα εισαγωγή στο φιαλίδιο.
• αποφυγή εισαγωγής μολυσμένων υλικών ή υγρού στο φιαλίδιο πολλαπλών δόσεων. Δεν ενδείκνυται η επαναποστείρωση της Xylocaine.

Το προϊόν διατηρείται σε μέρος δροσερό (κάτω των 25°C).

Τα φάρμακα να φυλάσσονται μακριά από τα παιδιά!

Διάρκεια ζωής: 36 μήνες.

Xylocaine 20mg/ml, ενέσιμο διάλυμα.