Ομάδα ATC: V03A Όλα τα άλλα θεραπευτικά προϊόντα

Η ακετυλοκυστεΐνη (acetylcysteine) είναι το Ν-ακετυλο-παράγωγο της κυστεΐνης. Χρησιμοποιείται ως βλεννολυτικός παράγοντας για τη μείωση του ιξώδους των βλεννωδών εκκρίσεων.

Η αμιφοστίνη είναι ένα οργανικό θειοφωσφορικό οξύ το οποίο σε μοντέλα με πειραματόζωα προστατεύει επιλεκτικά φυσιολογικούς ιστούς όχι όμως όγκους έναντι της κυτταροτοξικότητας της ιονίζουσας ακτινοβολίας, των χημειοθεραπευτικών παραγόντων, οι οποίοι συνδέονται με το DNA, (κλασικοί αλκυλιωτικοί παράγοντες όπως η κυκλοφωσφαμίδη και μη κλασικοί αλκυλιωτικοί παράγοντες όπως η μιτομυκίνη-C) και αναλόγων πλατίνας.

Η ανδεξανέτη άλφα αποτελεί ανασυνδυασμένη μορφή της πρωτεΐνης του ανθρώπινου FXa, η οποία έχει τροποποιηθεί ώστε να μην έχει ενζυματική δραστηριότητα FXa. Η ανδεξανέτη άλφα αποτελεί ειδικό παράγοντα αναστροφής για τους αναστολείς του FXa. Ο κύριος μηχανισμός δράσης είναι η δέσμευση και η απομόνωση του αναστολέα του FXa. Επίσης, έχει παρατηρηθεί ότι η ανδεξανέτη άλφα δεσμεύεται στον αναστολέα της οδού του ιστικού παράγοντα (TFPI) και τον αναστέλλει. Η αναστολή της δραστηριότητας του TFPI μπορεί να αυξήσει την εκκινούμενη από τον ιστικό παράγοντα παραγωγή θρομβίνης, επάγοντας μια προπηκτική επίδραση.

Η βενζεραζίδη (benserazide) είναι ένας περιφερικός αναστολέας της αποκαρβοξυλάσης που αναστέλλει την αποκαρβοξυλίωση της λεβοντόπα σε ντοπαμίνη εκτός του εγκεφάλου.

Ο βεντονίτης χρησιμοποιείται ως αντίδοτο σε δηλητηρίαση από παρακουάτ (ζιζανιοκτόνο).

Το φυλλινικό ασβέστιο αποτελεί ενεργό μεταβολίτη του φυλλινικού οξέος και απαραίτητο συνένζυμο για τη σύνθεση νουκλεϊκών οξέων κατά την κυτταροτοξική θεραπεία. Το φυλλινικό ασβέστιο χρησιμοποιείται συχνά για τον περιορισμό της τοξικότητας και τη μείωση της δράσης των ανταγωνιστών φυλλικού οξέος όπως η μεθοτρεξάτη.

Η καρβιντόπα (carbidopa) είναι ένας περιφερικός αναστολέας του DDC, ο οποίος μειώνει τον περιφερικό μεταβολισμό της λεβοντόπα σε ντοπαμίνη και έτσι υπάρχει διαθέσιμη στον εγκέφαλο περισσότερη λεβοντόπα. Όταν η αποκαρβοξυλίωση της λεβοντόπα μειώνεται με ταυτόχρονη χορήγηση ενός αναστολέα DDC, μπορεί να χρησιμοποιηθεί χαμηλότερη δόση λεβοντόπα και μειώνεται η επίπτωση ανεπιθύμητων ενεργειών όπως η ναυτία.

Η κομπισιστάτη είναι ένας βασιζόμενος σε μηχανισμό αναστολέας του κυτοχρώματος P450 της υποοικογένειας CYP3A. Η αναστολή του CYP3A-διαμεσολαβούμενου μεταβολισμού από την κομπισιστάτη ενισχύει τη συστηματική έκθεση των CYP3A υποστρωμάτων, όπως είναι η δαρουναβίρη, εκεί όπου η βιοδιαθεσιμότητα είναι περιορισμένη και η ημίσεια ζωή μειώνεται λόγω του CYP3A-εξαρτώμενου μεταβολισμού.

Η κολεστιλάνη είναι μη απορροφήσιμο, χωρίς ασβέστιο, μη μεταλλικό πολυμερές δέσμευσης φωσφόρου. Τα σημεία δέσμευσης πρωτονιώνονται μερικώς στο στομάχι και αλληλεπιδρούν μέσω ιοντικών δεσμών και δεσμών υδρογόνου τόσο με τα ανιόντα διατροφικού φωσφόρου και τα χολικά οξέα στο δωδεκαδάκτυλο. Δεσμεύοντας τον φώσφορο από το φαγητό στον πεπτικό σωλήνα, η κολεστιλάνη μειώνει τη συγκέντρωση φωσφόρου ορού. Η κολεστιλάνη δεσμεύει επίσης τα χολικά οξέα, μειώνοντας συνεπώς τη συγκέντρωση LDL χοληστερόλης ορού.

Η δεφερασιρόξη είναι ένας από του στόματος ενεργός χηλικός παράγοντας που είναι ισχυρά εκλεκτικός για το σίδηρο (ΙΙΙ). Πρόκειται για ένα τρισχιδές προσδενόμενο μόριο που δεσμεύει το σίδηρο με υψηλή συγγένεια σε μία αναλογία 2:1. Η δεφερασιρόξη προωθεί την απέκκριση σιδήρου, κυρίως μέσω των κοπράνων.

Η δεφεριπρόνη (deferiprone) είναι ένας διδοντικός συνδέτης ο οποίος δεσμεύει τον σίδηρο σε γραμμομοριακή αναλογία 3:1. Η μονοθεραπεία με δεφεριπρόνη ενδείκνυται για την αντιμετώπιση της υπερφόρτωσης σιδήρου σε ασθενείς που πάσχουν από μείζονα μεσογειακή αναιμία, όταν η υφιστάμενη θεραπεία με χηλικό παράγοντα αντενδείκνυται ή είναι ανεπαρκής.

Η δεφεροξαμίνη (deferoxamine) χρησιμοποιείται για την αφαίρεση πλεονάσματος σιδήρου και αργιλίου από τον οργανισμό.

Η δεξραζοξάνη (dexrazoxane) έχει δύο κύριους μηχανισμούς δράσης, τη χηλίωση του σιδήρου και την αναστολή της τοποϊσομεράσης II. Δεν είναι γνωστό σε ποιο βαθμό καθένας από τους μηχανισμούς αυτούς συνεισφέρει στην προληπτική δράση έναντι της καταστροφής του ιστού μετά την εξαγγείωση από ανθρακυκλίνη.

Η διαζοξείδη (diazoxide) είναι ένας ενεργοποιητής των διαύλων καλίου, ο οποίος προκαλεί τοπική χαλάρωση των λείων μυών με την αύξηση της διαπερατότητας της μεμβράνης σε ιόντα καλίου. Επίσης, η διαζοξείδη αναστέλλει την ενεργητική επαναρρόφηση χλωριούχων στις αρχές του άπω εσπειραμένου σωληναρίου μέσω του συμμεταφορέα του Na-Cl, με αποτέλεσμα την αύξηση της απέκκρισης του νατρίου, χλωριούχων, και ύδατος. Τέλος, η διαζοξείδη αναστέλλει την απελευθέρωση ινσουλίνης από το πάγκρεας, πιθανώς ανοίγοντας τους διαύλους του καλίου στη μεμβράνη των βήτα κυττάρων του παγκρέατος.

Η διφελικεφαλίνη είναι ένας εκλεκτικός αγωνιστής του υποδοχέα κάππα των οπιοειδών με χαμηλή διείσδυση στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Η παθοφυσιολογία του κνησμού που σχετίζεται με τη χρόνια νεφρική νόσο θεωρείται πολυπαραγοντική, συμπεριλαμβανομένης της συστηματικής φλεγμονής και της διαταραχής του ισοζυγίου του ενδογενούς συστήματος οπιοειδών (π.χ. υπερέκφραση των μ-υποδοχέων οπιοειδών και ταυτόχρονη αρνητική ρύθμιση των κ-υποδοχέων οπιοειδών). Η ενεργοποίηση των κ-υποδοχέων οπιοειδών στους περιφερικούς αισθητικούς νευρώνες και στα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος από τη διφελικεφαλίνη, θεωρείται μηχανιστικά υπεύθυνη για την αντικνησμώδη και αντιφλεγμονώδη δράση της.

Η διμερκαπρόλη είναι ένας χηλικός παράγοντας που χρησιμοποιείται ως αντίδοτο σε δηλητηριάσεις.

Η αιθανόλη είναι μια οργανική ένωση που χρησιμοποιείται σε ιατρικά μαντηλάκια και συνηθέστερα σε αντιβακτηριακά τζελ απολύμανσης χεριών ως αντισηπτικό για τη βακτηριοκτόνο και αντιμυκητιακή δράση της. Η αιθανόλη σκοτώνει τους μικροοργανισμούς διαλύοντας τη λιπιδική διπλοστιβάδα της μεμβράνης τους και μετουσιώνοντας τις πρωτεΐνες τους και είναι αποτελεσματική ενάντια στα περισσότερα βακτήρια, μύκητες και ιούς. Η αιθανόλη εμποδίζει επίσης την αγωγιμότητα στα περιφερικά νεύρα μειώνοντας τις μέγιστες τιμές τόσο της αγωγιμότητας του νατρίου όσο και του καλίου και έχει κατασταλτική δράση στο αγγειοκινητικό κέντρο.

Το λάδι ευκαλύπτου όταν εφαρμόζεται τοπικά προκαλεί θερμότητα και μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί με τη μορφή εισπνοών σε συνδυασμό με μενθόλη για την ανακούφιση από τη ρινική συμφόρηση.

H φλουμαζενίλη (flumazenil), ένα παράγωγο ιμιδαζοβενζοδιαζεπίνης, είναι ανταγωνιστής των βενζοδιαζεπινών. Με ανταγωνιστική αναστολή αποκλείει ειδικά την κεντρική νευρική δράση παραγόντων που ενεργούν δια μέσου των υποδοχέων των βενζοδιαζεπινών.

Η φομεπιζόλη (fomepizole) χρησιμοποιείται ως αντίδοτο στην επιβεβαιωμένη ή ύποπτη δηλητηρίαση από μεθανόλη ή γλυκόλη αιθυλενίου. Η φομεπιζόλη είναι ένας ανταγωνιστικός αναστολέας της αφυδρογονάσης της αλκοόλης, του ενζύμου που καταλύει τα πρώτα βήματα στο μεταβολισμό της αιθυλενογλυκόλης και μεθανόλης στους τοξικούς μεταβολίτες τους.

Το τζίνσενγκ (ginseng) πιστεύεται ότι βελτιώνει τις αμυντικές δυνάμεις, την ανάρρωση και μειώνει το αίσθημα κοπώσεως.

Η γλουκαρπιδάση είναι ένα ανασυνδυασμένο βακτηριακό ένζυμο που υδρολύει τα υπολείμματα καρβοξυλο-τερματικού γλουταμικού οξέος από το φυλλικό οξύ και δομικά σχετιζόμενων μορίων όπως η MTX. Η γλουκαρπιδάση μετατρέπει τη MTX στους ανενεργούς μεταβολίτες της, DAMPA και γλουταμικό οξύ.

Η ιδαρουσιζουμάμπη (idarucizumab) είναι ένα τμήμα ανθρωποποιημένου μονοκλωνικού αντισώματος (Fab) που δεσμεύεται με τη δαβιγατράνη με πολύ υψηλή συγγένεια, περίπου 300 φορές πιο ισχυρή από τη συγγένεια δέσμευσης της δαβιγατράνης στη θρομβίνη. Το σύμπλεγμα ιδαρουσιζουμάμπης-δαβιγατράνης χαρακτηρίζεται από ταχύ ρυθμό σύζευξης και εξαιρετικά βραδύ ρυθμό διαχωρισμού με αποτέλεσμα να είναι ένα πολύ σταθερό σύμπλεγμα. Η ιδαρουσιζουμάμπη δεσμεύεται εκλεκτικά και ειδικά με τη δαβιγατράνη και τους μεταβολίτες της και εξουδετερώνει την αντιπηκτική τους δράση.

Η ιπεκακουάνα (ipecacuanha) αποτελεί εκχύλισμα των ριζών του ομόνυμου φυτού και χρησιμοποιείται κυρίως ως εμετογόνο για την πρόκληση εμέτου σε δηλητηριάσεις από του στόματος.

Ο σακχαρούχος σίδηρος αποτελείται από έναν πολυπυρηνικό πυρήνα υδροξειδίου του τρισθενούς σιδήρου που περιβάλλεται από έναν μεγάλο αριθμό μη ομοιοπολικά συνδεδεμένων μορίων σακχαρόζης. Ο πυρήνας πολυπυρηνικού σιδήρου έχει δομή παρόμοια με εκείνη του πυρήνα της φυσιολογικής πρωτεΐνης αποθήκευσης του σιδήρου, της φερριτίνης. Το σύμπλοκο είναι σχεδιασμένο να παρέχει, με ελεγχόμενο τρόπο, χρησιμοποιήσιμο σίδηρο για τις πρωτεΐνες μεταφοράς και αποθήκευσης σιδήρου στον οργανισμό (δηλαδή, την τρανσφερρίνη και τη φερριτίνη αντίστοιχα).

Το λανθάνιο ενδείκνυται ως παράγοντας δέσμευσης φωσφορικών για χρήση στον έλεγχο της υπερφωσφαταιμίας.

Η χορήγηση λεβοφυλλινικού ασβεστίου μπορεί να “διασώσει” φυσιολογικά κύτταρα και με τον τρόπο αυτό να εμποδίσει την τοξικότητα των ανταγωνιστών του φυλλικού οξέος, όπως για παράδειγμα της μεθοτρεξάτης, που δρουν με την αναστολή του ενζύμου διυδροφολική αναγωγάση.

Η μέσνα (mesna) είναι ένα αντίδοτο, που προσφέρει τη δυνατότητα αξιόπιστης πρόληψης των ουροτοξικών ανεπιθύμητων ενεργειών, λόγω επιθετικής αντικαρκινικής θεραπείας με κυτταροστατικά του τύπου των οξαζαφωσφορινών.

Σε χαμηλές συγκεντρώσεις in vivo το χλωριούχο μεθυλοθειονίνιο, γνωστόκι ως μπλε του μεθυλενίου, επιταχύνει τη μετατροπή της μεθαιμοσφαιρίνης σε αιμοσφαιρίνη. Έχει παρατηρηθεί ότι το χλωριούχο μεθυλοθειονίνιο προκαλεί επιλεκτικά χρώση των ιστών.

Η ναλοξόνη είναι ένα ημισυνθετικό παράγωγο της μορφίνης (N-αλλυλο-νορ-οξυμορφόνη) και εξειδικευμένος ανταγωνιστής οπιοειδών που δρα συναγωνιστικά σε υποδοχείς οπιοειδών. Παρουσιάζει πολύ υψηλή χημική συγγένεια προς τις θέσεις των υποδοχέων οπιοειδών και συνεπώς εκτοπίζει τόσο τους αγωνιστές οπιοειδών όσο και μερικώς ανταγωνιστές, όπως την πενταζοκίνη, για παράδειγμα, αλλά επίσης και τη ναλορφίνη. Επίσης, μπορεί να αντιστρέψει τις ψυχομιμητικές και δυσφορικές επιδράσεις των αγωνιστών-ανταγωνιστών, όπως της πενταζοκίνης. Σε περίπτωση απουσίας ναρκωτικών δεν παρουσιάζει ουσιαστικά καμία φαρμακολογική δράση.

Το οξυγόνο (oxygen) είναι απαραίτητο συστατικό για τους ζωντανούς οργανισμούς. Περιλαμβάνεται στον κυτταρικό μεταβολισμό και καταβολισμό και επιτρέπει την παραγωγή ενέργειας στην μορφή τριφωσφορική αδενοσίνη (ΑΤΡ). Η εναλλαγή της μερικής πίεσης του οξυγόνου στο αίμα επηρεάζει το καρδιοαγγειακό σύστημα, το αναπνευστικό σύστημα, τον κυτταρικό μεταβολισμό και το κεντρικό νευρικό σύστημα. Η έλλειψη οξυγόνου, που καταλήγει στη υποξία των ιστών, επιφέρει την άμεση αλλοίωση της μυοκαρδιακής και κεντρικής νευρικής δραστηριότητας. Η παρέμβαση με θεραπεία οξυγόνου είναι σημαντική για την αποτελεσματικότητα της απαραίτητης οξυγόνωσης των ιστών.

Η παλιφερμίνη (palifermin) είναι μία πρωτεΐνη που στοχεύει στα επιθηλιακά κύτταρα δεσμευόμενη σε συγκεκριμένους υποδοχείς στην κυτταρική επιφάνεια, διεγείροντας έτσι τον πολλαπλασιασμό, τη διαφοροποίηση και την αύξηση των κυτταροπροστατευτικών μηχανισμών (π.χ. επαγωγή αντιοξειδωτικών ενζύμων). Ο ενδογενής KGF είναι ένας αυξητικός παράγοντας ειδικός για τα επιθηλιακά κύτταρα, ο οποίος παράγεται από τα μεσεγχυματικά κύτταρα και φυσιολογικά αυξάνεται ως απόκριση σε τραύματα του επιθηλιακού ιστού.

Η παπαϊνη (papain) είναι μία πρωτεάση κυστεΐνης φυτικής προέλευσης, που δρα ως πρωτεολυτικό ένζυμο με δυνητικά επουλωτική δράση.

Η πατιρομέρη είναι ένα μη απορροφούμενο πολυμερές ανταλλαγής κατιόντων, που περιέχει ένα σύμπλεγμα ασβεστίου-σορβιτόλης ως αντι-ιόν. Η πατιρομέρη αυξάνει την απέκκριση καλίου στα κόπρανα μέσω δέσμευσης του καλίου στον αυλό του γαστρεντερικού σωλήνα.

Η φαιντολαμίνη (phentolamine) είναι ένας αποκλειστής των α-αδρενεργικών υποδοχέων (κυρίως των λείων μυικών ινών και των εξωκρινών αδένων), προκαλώντας χάλαση των λείων μυικών ινών και επομένως διέυρυνση των αιμοφόρων αγγείων (με απώτερο αποτέλεσμα την μείωση της αρτηριακής πίεσης). Η δράση της φαιντολαμίνης είναι σχετικά παροδική και ο αποκλεισμός των α-αδρενεργικών υποδοχέων ατελής. Επίσης η φαιντολαμίνη διεγείρει τους β-αδρενεργικούς υποδοχείς και παράγει μια θετική ινότροπη και χρονότροπη επίδραση στην καρδιά και αυξάνει την καρδιακή παροχή.

Η φυσοστιγμίνη (physostigmine) είναι ένα παρασυμπαθομιμητικό φάρμακο και συγκεκριμένα ένας αναστρέψιμος αναστολέας της χολινεστεράσης, που μπορεί αποτελεσματικά να αυξάνει την συγκέντρωση της ακετυλοχολίνης στις θέσεις της χολινεργικής μεταδόσεως (συνάψεις). Παρεμβαίνοντας στο μεταβολισμό της ακετυλοχολίνης, η φυσοστιγμίνη διεγείρει έμμεσα τόσο τους νικοτινικούς, όσο και τους μουσκαρινικούς υποδοχείς, λόγω της επακόλουθης αύξησης της διαθέσιμης ακετυλοχολίνης στη σύναψη. Η φυσοστιγμίνη χρησιμοποιείται κυρίως για τη θεραπεία του γλαυκώματος. Επειδή η φυσοστιγμίνη διαπερνά τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό, επίσης χρησιμοποιείται για τη θεραπεία των επιδράσεων στο κεντρικό νευρικό σύστημα της υπερδοσολογίας ατροπίνης και άλλων αντιχολινεργικών φαρμάκων.

Το ιωδιούχο κάλιο ενδείκνυται για χρήση μετά από πυρηνικά ατυχήματα με απελευθέρωση ραδιενεργών ισοτόπων ιωδίου για να αποτραπεί η πρόσληψη ραδιενεργού ιωδίου στον θυρεοειδή μετά τη λήψη ή την εισπνοή αυτής της ουσίας. Η πρόσληψη ραδιενεργού ιωδίου από τον θυρεοειδή μπορεί να ανασταλεί με τον κορεσμό, μέσω της πρόωρης πρόσληψης μίας υψηλής δόσης σταθερού ιωδίου.

Η πραλιδοξίμη (pralidoxime) είναι ένα αντίδοτο που χορηγείται σε δηλητηρίαση με οργανοφωσφορικά παρασιτοκτόνα και χημικές ουσίες. Η πραλιδοξίμη επανενεργοποιεί την ακετυλχολινεστεράση με διάσπαση του φωσφορικού εστερικού δεσμού που σχηματίζεται μεταξύ του οργανοφωσφορικού και της ακετυλοχολινεστεράσης (τα οργανοφωσφορικά αδρανοποιούν την ακετυλοχολινεστεράση).

Η θειική πρωταμίνη (protamine sulfate) είναι ένα έντονα αλκαλικό πολυκατιονικό πεπτίδιο, το οποίο συντίθεται από κεκαθαρμένο μίγμα θειικών ενώσεων πεπτιδίων που αποτελείται κυρίως από τα βασικά αμινοξέα αργινίνη (περισσότερο από 67%), προλίνη, σερίνη και βαλίνη. Η θειική πρωταμίνη εξουδετερώνει την αντιπηκτική δράση της ηπαρίνης.

Το αδιάλυτο μπλε της Πρωσίας δεσμεύει τα ισότοπα καισίου και θαλλίου στο γαστρεντερικό σωλήνα μετά την κατάποση ή απέκκριση αυτών των ισοτόπων στη χολή από το ήπαρ, μειώνοντας έτσι τη γαστρεντερική επαναρρόφηση (εντεροηπατική κυκλοφορία).

Η ρασμπουρικάση είναι ένας εξαιρετικά ισχυρός ουρικολυτικός παράγοντας που καταλύει την ενζυματική οξείδωση του ουρικού οξέος σε αλλαντοΐνη, ένα υδατοδιαλυτό προϊόν, το οποίο απεκκρίνεται με ευκολία από τους νεφρούς στα ούρα.

Η σεβελαμέρη είναι ένα μη απορροφώμενο φωσφοροδεσμευτικό πολυμερές σταυροδεσμών, χωρίς μέταλλο και ασβέστιο. Η σεβελαμέρη περιέχει πολλαπλές αμίνες που διαχωρίζονται με ένα άτομο άνθρακα από το σκελετό του πολυμερούς. Οι αμίνες πρωτονιώνονται στο στόμαχο. Αυτές οι πρωτονιωμένες αμίνες δεσμεύουν αρνητικά φορτισμένα ιόντα όπως ο διαιτητικός φώσφορος στο έντερο.

Το φυλλινικό νάτριο είναι ένα παράγωγο του φολικού οξέος. Το φυλλινικό νάτριο χρησιμοποιείται κυρίως για τη θεραπεία του καρκίνου του παχέος εντέρου σε συνδυασμό με 5-φθοροουρακίλη και οξαλιπλατίνη (σχήμα FOLFOX) ή με 5-φθοροουρακίλη και ιρινοτεκάνη (σχήμα FOLFIRI). Επιπλέον, χορηγείται ως θεραπεία διάσωσης για τη μείωση των τοξικών επιδράσεων μετά από υψηλές δόσεις μεθοτρεξάτης στη θεραπεία ορισμένων νεοπλασματικών παθήσεων, ρευματοειδούς αρθρίτιδας ή σοβαρής ψωρίασης. Το φυλλινικό νάτριο χορηγείται επίσης για τη θεραπεία της αναιμίας που προκαλείται από ανεπάρκεια φολικού οξέος.

Το sodium zirconium cyclosilicate είναι μια μη απορροφήσιμη, μη πολυμερική ανόργανη κόνις με ομοιόμορφη μικροπορώδη δομή που δεσμεύει επιλεκτικά το κάλιο σε αντάλλαγμα κατιόντων υδρογόνου και νατρίου. Το sodium zirconium cyclosilicate δεσμεύει το κάλιο καθ' όλο το μήκος του γαστρεντερικού σωλήνα και μειώνει τη συγκέντρωση του ελεύθερου καλίου στον αυλό του γαστρεντερικού σωλήνα, μειώνοντας έτσι τα επίπεδα καλίου στον ορό και αυξάνοντας την απέκκριση καλίου στα κόπρανα για την αποδρομή της υπερκαλιαιμίας.

Το σουκροφερικό οξυ-υδροξείδιο είναι γνωστό επίσης ως μείγμα πολυπυρηνικού οξυ-υδροξειδίου του τρισθενούς σιδήρου, σακχαρόζης και άμυλων. Η δέσμευση φωσφόρου πραγματοποιείται με την ανταλλαγή συμπλόκων μεταξύ υδροξυλ-ομάδων και/ή νερού και των ιόντων φωσφόρου στις φυσιολογικές τιμές pH της γαστρεντερικής οδού. Τα επίπεδα φωσφόρου ορού μειώνονται ως αποτέλεσμα της μειωμένης απορρόφησης διατροφικού φωσφόρου.

Η σουγκαμμαντέξη είναι μια τροποποιημένη γάμα κυκλοδεξτρίνη, η οποία είναι ένας εκλεκτικός παράγοντας δέσμευσης μυοχαλαρωτικών (Selective Relaxant Binding Agent). Σχηματίζει ένα σύμπλοκο με τους παράγοντες νευρομυϊκού αποκλεισμού, το ροκουρόνιο ή το βεκουρόνιο, στο πλάσμα και με τον τρόπο αυτό μειώνει την ποσότητα του παράγοντα νευρομυϊκού αποκλεισμού, που διατίθεται για να δεσμεύσει τους νικοτινικούς υποδοχείς στην νευρομυϊκή σύναψη.

Το θειοθειικό νάτριο ενδείκνυται για χρήση μαζί με νιτρώδες νάτριο για τη θεραπεία οξείας δηλητηρίασης από κυάνιο, που κρίνεται ότι είναι απειλητική για τη ζωή. Επιπλέον, το θειοθειικό νάτριο ενδείκνυται για την πρόληψη της ωτοτοξικότητας που προκαλείται από χημειοθεραπεία. Ο μηχανισμός προστασίας από την ωτοτοξικότητα μπορεί να περιλαμβάνει αυξημένα επίπεδα ενδογενών αντιοξειδωτικών, αναστολή του ενδοκυττάριου οξειδωτικού στρες και άμεση αλληλεπίδραση μεταξύ της σισπλατίνης και της ομάδας των θειολών με θειοθειικό νάτριο για την παραγωγή ανενεργών ειδών πλατίνης.

Η υδροξοκοβαλαμίνη είναι ένα κυανιούχο αντίδοτο. Η δράση του στη θεραπεία της δηλητηρίασης από κυάνιο βασίζεται στην ικανότητά του να δεσμεύει ιόντα κυανίου. Κάθε μόριο υδροξοκοβαλαμίνης μπορεί να δεσμεύσει ένα ιόν κυανίου, υποκαθιστώντας το με τον υδροξο-συνδέτη που συνδέεται με το τρισθενές ιόν κοβαλτίου, για να σχηματίσει κυανοκοβαλαμίνη, η οποία στη συνέχεια απεκκρίνεται στα ούρα.